bomen voor voedselzekerheid

Wereldbank , Wikipedia Mali: Trees for Food Security

Leven in de Sahelzone van West-Afrika is een voortdurende zoektocht naar voedselzekerheid. De regio wordt geteisterd door jaarlijkse droogtes die negen maanden lang duren, door periodieke droogtes die enkele jaren kunnen voorduren. Mensen uit deze gebieden (van Tsjaad in het oosten tot Senegal in het westen) hebben geleerd het beste van te maken van de middelen die de natuur hen heeft nagelaten. Ze laten verspreide bomen staan in hun velden met sorghum, millet (gierst) en mais, een agro-bosbouwsysteem dat bekend staat als parklandschap. Als de oogst tegenvalt of gedurende het lange droge seizoen, bieden de bomen hen een aanvulling op hun voedselbehoeften.

Onderzoekers ontdekten welke bomen mensen in de Sazhel-zone het meest waardevol vinden en waarom. (voedselzekerheid en inkomsten) Een top vijf lijst van bomen in Niger, Mali, Burkina Faso en Senegal toont in elk van de landen een opvallende gelijkenis.

Baobab staat in elke lijst; het staat bovenaan de lijst in drie landen. Haar fruitpulp wordt gebruikt voor het maken van pap en voor het op smaak maken van dranken. Het bevat een extreem hoog vitamine C gehalte, en is een bijzonder belangrijke bron hiervoor in gebieden waar een chronisch gebrek hieraan is. De bladeren, met een hoog vitamine A gehalte, worden gebruikt in sauzen. Deze producten worden thuis gebruikt, maar ook verkocht om inkomsten te verwerven.

Een ander top drie boom is de Vitellaria paradoxa (karité in het Frans en sheanut in het Engels). Uit karité wordt een olie of boter geproduceerd die gebruikt wordt om te koken en in de cosmetische industrie, waar het het belangrijkste ingrediënt is veel van de duurdere gezichtscrèmes op de internationale markt. In Burkina Faso krijgen gasten vaak sheanut-zeep op hun hotelkamers. Deze boom, die zich moeilijk verspreid op dit moment, is een belangrijke bron van inkomsten in het hele Sahelgebied en naar het zuiden tot in de savannes van noord Ghana en Nigeria.

Een derde boom, Parkia biglobosa (néré in Franstalige landen en dawa-dawa in Engelstalige gebieden), produceren bruine zaden die worden verwerkt in een doordringend kruid, dat gebruikt wordt in sauzen. Deze soumbala kruiden, die worden verkocht als ballen van bruine pasta, kunnen gemakkelijke worden herkend aan hun opvallende geur, die kenmerkend is voor markten in het Sahelgebied. Het gele poeder in de kern wordt rauw geconsumeerd of als een papje. Domesticatie van deze boom is bijzonder urgent omdat de vruchten worden geplukt terwijl ze nog aan de bomen hangen en dus weinig zaden kunnen ontkiemen.

Andere belangrijke bomen zijn de tamarind (Tamarindus indica), Ziziphus mauritiana, Lannea microcarpa, Balanites aegyptica, Diospyros mespiliformis, Cordyla pinnata and Faidherbia albida, welke allen zorgen voor producten die geconsumeerd kunnen worden door mens en dier. Deze resultaten tonen aan dat boeren een voorkeur hebben voor soorten die zorgen voor voedselzekerheid en ook voor een breed scala aan producten.

Specialisten van landbouwkundige onderzoeksorganisaties zijn bezig de waarde van bomen vast te stellen en na te gaan hoe het aantal van deze bomen kan worden vergroot. Want naast voedselzekerheid en zorgen voor inkomsten spelen bomen natuurlijk ook nog een belangrijke rol bij het voorkomen van erosie.

Belang van bomen in Burkina Faso

1.0 Bomen voor voedselzekerheid

2.0 Overige nuttige bomen en struiken

3.0 Voedingsmiddelen

1.0 Bomen voor voedselzekerheid

1.1 Baobab

1.2 Karité of Sheanootboom, Vitellaria paradoxa

1.3 Parkia biglobosa, Néré, dawa-dawa (Soumbala)

1.4 Jujube, pommes de Sahel. Ziziphus mauritiana

1.5 Hibiscus Asper

1.6 Mangoboom

1.7 Cashewnotenboom

1.8 Lannea microcarpa

1.9 Moringa

1.10 Faidherbia albida, acacia

1.11 Tamarindus Indiaca (Tamarind)

1.12 Balanites aegyptica

1.13 Diospyros mespiliformi

1.14 Cordyla pinnata

1.15 Banaan

1.16 Sinaasappel

2.0 Overige nuttige bomen en struiken

2.1 Kapokboom, Ceiba entandra

2.2 Jatropha curcas

2.3 Kolanoot

2.4 Eucalyptus

2.5 Katoen

3.0 Voedingsmiddelen

3.1 Pindanoot

3.2 Gierst /Millet/ Sorghum

3.3 Mais

3.4 Okra

3.5 Rijst

3.6 Sesam

3.7 Cassave

3.8 Cowpeas ? capucijners?

3.9 Zoete aardappel

3.10 Tomaat

3.11 Rode ui

3.12 Papaya

3.13 Aubergine

Bron: algemeen: Wikipedia

1. Bomen voor voedselzekerheid

http://www.nap.edu/openbook.php?record_id=11763&page=104

http://images.google.fr/images?hl=f...

http://www.baobabs.com/Baobabs_gene...

1.1 Baobab (toeega in het Mooré), ook wel apenbroodboom genoemd.

Latijnse naam: Adansonia digitata

Veel voorkomende namen: Baobab, Arbre de mille ans, Arbre à palabre, Arbre bouteille, Arbre à l’envers, arbre aux calebasses, calebassier du Senegal.

In het Engels: Upsidedown tree, dead rat tree, Tree of Life, Judas fruit.

De Afrikaanse baobab Adansonia digitata en is de bekendste van de 8 soorten van Baobab. Dit is de typische boom van de droge tropisch Afrika en is het nationale symbool van Senegal en Madagascar.

De naam komt van het Arabische "bu hibab", wat betekent ‘op vele plaatsen fruit’. Iedere vrucht bevat dertig ovale zaden waaruit men een eetbare olie kan halen. Gebrand, kunnen ze koffie vervangen. Fosfaatrijke, worden ze ook gebruikt om zeep en meststoffen te maken. De pulp van vers of gedroogd fruit wordt gebruikt voor de bereiding van dranken en is rijk aan vitaminen B1 en C. Jonge scheuten en wortels van zaailingen worden gegeten als asperges.

Adansonia digitata heeft een botanische uniek karakter in het geslacht Adansonia: hangend witte bloemen, in tegenstelling tot andere bloeiende soorten waar de bloemen opgericht zijn.

De vezelige bast is grijs en glad, soms onregelmatig tuberculate en wordt gebruikt om kabels en touwwerk van te maken. De Baobab heeft de bijzonderheid van het te kunnen regenereren. Sap ervan wordt gebruikt in de fabricage van papier.

Het baobab blad is rijk aan eiwitten en mineralen (calcium, ijzer, kalium, magnesium, mangaan, fosfor en zink) en wordt gekookt gegeten. Het dient als voer voor vee tijdens het droge seizoen.

Onderzoek naar belang bomen in een aantal West-Afrikaanse landen:

Baobab staat in elke lijst in elk land; het staat bovenaan de lijst in drie landen. Haar fruitpulp wordt gebruikt voor het maken van pap en voor het op smaak maken van dranken. Het bevat een extreem hoog vitamine C gehalte, en is een bijzonder belangrijke bron hiervoor in gebieden waar een chronisch gebrek hieraan is. De bladeren, met een hoog vitamine A gehalte, worden gebruikt in sauzen. Deze producten worden thuis gebruikt, maar ook verkocht om inkomsten te verwerven.

In het algemeen nut is er misschien wel geen boom op aarde die de baobab overtreft.

Legendes

De boom speelt vaak een grote rol in allerhande volksverhalen.

Zeer, zeer lang geleden, zo zeggen sommige Afrikaanse legenden, kiemde de eerste baobab naast een meertje. Terwijl het groter groeide keek het en ontdekte het andere bomen, en stelde vast dat zij kleurrijke bloemen, rechte en knappe stammen en grote bladeren hadden. Op een dag ging de wind liggen waardoor het water zo glad als een spiegel werd en kon de boom eindelijk zichzelf zien. Het spiegelbeeld schokte de boom tot in haar wortelharen. Haar bloemen ontbrak het aan heldere kleur, zijn bladeren waren klein, het oogde plomp, en de bast leek op de gerimpelde huid van een oude olifant. In sterk geformuleerd woorden sprak hij tot de schepper. De baobab klaagde over het slechte wat hem ten deel gevallen was. Deze onbeschaamdheid had geen effect. Na een haastige heroverweging voelde de godheid zich helemaal tevreden. Genoot van het feit dat sommige organismen doelbewust minder perfect waren. De schepper vroeg of de baobab het nijlpaard mooi vond, of dat de hyena's aangenaam huilden en verschool zich vervolgens nijdig achter de wolken.

Maar de zeurpiet stopte niet met het bekijken van zijn spiegelbeeld, noch met het laten horen van zijn protest. Ten slotte keerde een geërgerde schepper terug uit de hemel, greep de ondankbare bij de stam en rukte hem uit de grond, draaide hem om, en herplantte hem ondersteboven. Vanaf die dag is de baobab niet meer in staat geweest om haar spiegelbeeld te zien of om te klagen; duizenden jaren is het nu stil, en lost zijn schuld in door het doen van goede daden voor de mensen.

Een andere variant:
Men zegt dat in de tijden van de schepping de goden besloten een prachtige boom te maken, de baobab. De boom, die met zijn kruin schudde en zijn bloesem in het rond strooide, vond zichzelf heel erg mooi en schepte voortdurend op tegen de andere schepsels. Uiteindelijk werd zijn ijdelheid de goden echter te veel. Ze trokken de boom uit de grond en zette hem er ondersteboven weer in om hem een lesje te leren.
Men zegt dat de bloemen van de baobab door geesten worden geplaagd, omdat ze maar 24 uur blijven leven. En in veel gebieden denkt men dat het drinken van water waarin baobab-zaden zijn geweekt bescherming biedt tegen krokodillen.

Of dat nu waar is of niet, baobabs hebben meerdere levens gered in de Kalahariwoestijn, waar een lijn van deze bomen doorheen loopt. Deze bomen staan 96 kilometer uit elkaar en bieden sinds lange tijd water en beschutting.

Gewoon verdwenen. Hoewel de meeste bomen doodgaan als je de bast van hun stam verwijdert, maakt de verbazingwekkende baobab gewoon nieuwe bast aan en blijft groeien. Hierdoor zijn de bomen moeilijk te verbranden of te doden. Als deze titanen uiteindelijk wel doodgaan, rotten ze van binnenuit weg en storten ze plotseling in, waarna er slechts een hoop vezels achterblijft. Hierdoor is de traditionele overtuiging ontstaan dat baobabs simpelweg verdwijnen.

Door heel het Afrikaanse continent gaat een variatie van dit verhaal om uit te leggen waarom deze boom zo ongewoon en toch hulpvaardig is. Zo zijn er tientallen verhalen rond de baobab, een soort die niet alleen aanzet tot verbeelding, maar ook vraagt om eerbied. Senegal heeft de baobab als nationale boom gekozen en door alle landen onder de Sahara heen heeft de baobab poëzie, legenden, mededogen, zelfs toewijding geïnspireerd. Afrikanen beschermen haast instinctief overal en elk exemplaar.

Gezien vanaf een afstand, lijkt de baobab met zijn wortels in de lucht te groeien. Vanaf de top van de stam groeien de takken omhoog in een scherpe hoek, en zijn ze krom genoeg waardoor ze meer op wortels lijken. Dit profiel zorgt er voor dat elke baobab uniek is, elke boom is anders van vorm.

Leeftijd Baobabbomen

Maar buiten de charmes van deze boom ligt een verleidelijke werkelijkheid. Hij kan uitzonderlijk oud worden, men beweert dat sommige meer dan 1000 jaar oud zijn. Hoewel de stam jaarringen vormt, zijn ze onregelmatig, en is een baobabboom leeftijd moeilijk te bepalen. Koolstofdatering heeft de leeftijd van enkele exemplaren vastgesteld op 2.000 jaar. Exemplaren van deze hoge leeftijd zijn erg groot en indrukwekkend. Feit is dat een grote baobabboom moeilijk te doden is. Ook brand kan hij goed doorstaan. Als er een restant van zijn wortels overblijft, groeit er weer een nieuwe stam uit.

Het is ook een van de grootste en dikste van alle levende organismen, met een stam die soms de helft zo breed als het is zijn hoogte. Er zijn exemplaren van 18 m hoog met stammen van 9 m in doorsnede. De stam, het gladde oppervlak, is vol gaten en vaak hol. Sommige monsterlijke exemplaren hebben een holte die groter is dan die van een klein huis. Hij wordt gebruikt als opbergplaats voor spullen en/ of water. Bekend is dat sommige stammen de gewoonte hadden er enkele duizenden (tienduizend) liters water in op te slaan, door de boom van bovenaf uit te hollen. Het water kan er jarenlang in goed blijven. Geen wonder dat een andere naam voor de baobab soms flesboom is.Als het uithollen goed gebeurt gaat de boom hier niet dood aan. In Zimbabwe staat een boom waarin 40 mensen kunnen staan.

Levensboom

Het is een van de meest nuttige levende wezens. De Afrikaanse verering ontstaat omdat de baobab van levensbelang is.

De schors zorgt voor brandstoffen voor kookplaatsen, pottenbakkersovens en bakovens en bevat ook tannine, dat als looistof kan worden gebruikt.

Van de flexibele vezels die in de laag direct onder de schors zit worden touwen gemaakt en grove weefsels, alsmede manden, stof, muziekinstrumenten, garen en zelfs hoeden.

De vruchten, die bestaan uit een witten, poederachtige pulp, worden vers gegeten of eerst gedroogd met voedsel of geroerd in water of melk (bitter en verfrissende) tot drankjes, en bevat zesmaal zoveel vitamine C als sinaasappels en bezit daarnaast nog andere vitamines en voedingsstoffen. Vermalen vruchtschil wordt als tabak gebruikt en vormen ook een goede brandstof. Uit de as kan zeep worden gemaakt. De vruchtschillen vormen een goede brandstof.

De zaden worden geroosterd en gemaakt tot een soort romige boter. De zaden worden ook gesuikerd en als lekkernij gegeten, ze smaken naar amandel.

Ook de bladeren vormen een belangrijke voedingsstof voor velen.

De levende bomen zijn nuttig, niet alleen zorgen ze voor schaduw, maar vaak ook de enige pracht en praal in een overigens kaal landschap. Ze vormen ook handige oriëntatiepunten voor reizigers, plaatsen voor het samenkomen van dorpelingen en stille getuigen van lang verlaten dorpen. Zelfs landkaartenmakers maken soms gebruik van deze exemplaren om plaatsen aan te duiden, vooral in verder kale gebieden. Niets groeit rond de stam, en benadrukt het profiel, niet te vergeten om de zelfredzaamheid, eenzaamheid en schijnbare kracht van deze verrassende soorten te noemen.

De waarde van het baobabblad

Baobab blad is een hoofdbestanddeel van het voedsel voor veel bevolkingsgroepen in het savanne land net onder de Sahara. Op de meeste plaatsen tussen het meest westelijke puntje van Senegal en het Tsjaadmeer in het oosten, is deze bladgroente een van de meest voorkomende levensmiddelen. De bomen komen in nieuw blad net voor de regens beginnen, en blijven groen tot kort nadat de regens zijn opgehouden. Het baobabblad is dus een groene groente die een zeer lang seizoen van opbrengsten kent.

Opvallend genoeg leveren baobabbladeren alleen in West-Afrika een belangrijke bijdrage aan het dieet van de bevolking. Oost en Zuid Afrika hebben de boom, maar gebruiken zelden het blad als voedsel. In West-Afrika echter worden duizenden tonnen ervan jaarlijks geconsumeerd. Het baobabgroen is gewoonlijk aanwezig op marktpleinen en wordt bij de dagelijkse maatlijden van miljoenen mensen gebruikt.

Babobabblad wordt soms gestoomd en gegeten zoals groente naast de to, maar gaat meestal in soepen, stoofschotels, sauzen en dergelijke die over de yams, cassava, mais, millet, sorghum, e.d. wordt gegoten om de maaltijd compleet te maken. In bijna de helft (41%) van de maaltijden in Mali vindt men dit blad terug. De bladeren voegen niet alleen smaak en voedingsstoffen toe, verdikken het mengsel en zorgen ook voor een wat smeuïge gevoel. Naast het baobabblad kun je ook zaken als eiplant (aubergine), okra, jute, tomaat, ui, groene pepers en (als het beschikbaar is ) vis of vlees in de sauzen terugvinden.

Bij het plukken van de bladeren voor de avondmaaltijd zijn de mensen voortdurend de bladeren aan het plukken, met als resultaat dat de boom er nooit natuurlijk en compleet uit kan zien. Ze zien er dan ook vaak wat havenloos en ziek uit.

Zodra er weer veel nieuw blad aan de boom gekomen is in het regenseizoen wordt er geoogst en op zij gezet om te drogen. In gedroogde vorm zijn de bladeren goed te bewaren, verrassend genoeg zonder hun kleverige polysaccharides te verliezen, en vele maanden later kunnen ze worden gebruikt om de sauzen te verdikken, net alsof ze zojuist geplukt zijn.

In steden, waar men geen baobabblad heeft om te plukken, moet dit worden gekocht. Voor veel mensen is het vinden van geld om baobabblad te kopen een nooit eindigende strijd. Het maken van baobabbladsaus kan tot zelfs een dollar per dag kosten, een angstaanjagende prijs in dat gebied, waar het meer verdienen dan een dollar per dag zeldzaam is. Aan de andere kant ontlenen plattelandsvrouwen kleine maar belangrijke inkomsten uit de verkoop van de bladeren.

De voedingswaarde van baobabblad is vrij verrassend. Volgens verschillende rapporten bevat het 11 tot 17 procent eiwit en met een voor de menselijke voeding zeer belangrijke aminozuursamenstelling. Isoleucine, leucine, lysine, fenylalanine, tyrosine, threonine, tryptofaan en valine allemaal in voldoende hoeveelheden. Het lysine niveau is bijzonder opmerkelijk, omdat mensen meestal baobabblad samen eten met granen of wortels, die beide een relatief tekort aan dit ingrediënt hebben. Waar vlees, melk of eieren moeilijk te verkrijgen of uiterst kostbaar zijn, hebben de bladeren een vitaal eiwit.

Daarnaast bevatten de jonge bladeren veel provitamine A, en is het opmerkelijk dat de bomen gedijen in droge en arme gebieden waar een gebrek aan vitamine A is, een van de ergste voedingstekorten. Bovendien zijn de hoeveelheden van zowel riboflavine als vitamine C voldoende in het blad. Het blad is dus een goede bron van mineralen, inclusief calcium, ijzer, kalium, magnesium, mangaan, molybdeen, fosfor en zink.

Al met al, is dit een boom met een mogelijkheid om haar goede eigenschappen ten opzichte van kool, spinazie, wortelen en de andere groenten die nu vaak in beeld worden gebracht te verruilen voor Boabab. Bijvoorbeeld in schoolboeken en wetenschappelijke rapporten. Baobab is een inheemse bron die voorziet in het menselijke voedingsbehoeften. Het zou veel meer kunnen bijdragen aan de omgeving, voeding, economie en persoonlijk inkomen (met name het inkomen van vrouwen), van veel- zo niet de meeste - Afrikaanse landen.

Van bijzonder belang zijn de bladeren om die vrouwen en kinderen die momenteel buiten het bereik van vitamine - steunprogramma’s vallen te helpen. In Sub- Sahara Afrika lijden ongeveer 3 miljoen kinderen aan blindheid veroorzaakt door onvoldoende vitamine A. Tweederde van hen sterven aan een verhoogde kwetsbaarheid voor infectie. Hun moeders zijn nauwelijks beter af: De Wereld Gezondheids Organisatie meldt dat vrouwen die lijden aan vitamine A -deficiëntie worden geconfronteerd met een aanzienlijk groter risico van overlijden tijdens de zwangerschap. Vitamine A-tekort is ook gebruikelijk bij AIDS-patiënten , en wordt geassocieerd met een verhoogd sterftecijfer. Baobab blad zou wel eens een belangrijke sleutel kunnen worden tegen het kwaad van ondervoeding.

In Ghana wordt de baobab- blad soep ook aan baby’s gegeven. Onderzoek toont aan dat deze soep zo’n hoge nutritieve kwaliteit heeft dat het therapeutisch kan werken bij het beheersen van de ondervoeding, de grootste doodsoorzaak bij baby’s, in heel Afrika.

Verse bladeren van de baobab lijkt op spinazie en worden in de traditionele geneeskunde gebruikt voor de behandeling van aandoeningen aan de nieren en blaas, voor astma en insectenbeten.

Vooruitzichten

Op dit moment lijkt de afhankelijkheid van baobabproducten bij de landelijke volkeren toe te nemen. Waarschijnlijk als gevolg van stijgende bevolking, dalende economie en krimpende bossen.
Het belangrijkste eerste gebruik is waarschijnlijk kleinschalige handel om in het levensonderhoud te voorzien. Traditioneel is baobab niet bewust gekweekt voor grote commerciële productie, maar de boeren in Burkina Faso en Senegal zijn begonnen met het organiseren van haar productie voor de lokale markten. Naar verluidt zijn deze ondernemingen winstgevend. Bovendien biedt uitbreiding van het gebruik van het baobabblad naar regio's buiten West-Afrika mogelijkheden voor het verbeteren van het gewas en de voordelen ervan voor voeding, welvaart en het milieu. Ook zijn er uitstekende perspectieven voor het gebruik van Baobab in de gezondheidszorg campagnes met gebruikmaking van de wijsheid van de traditionele diëten. Al met al is dit een soort dat kan bijdragen aan de humanitaire behoeften van het meest ondervoede continent, niet te vergeten het hart van de armoede op het platteland en de vernietiging van het milieu kan beperken.

In Afrika

Vochtige gebieden onzekere vooruitzichten. In bepaalde gebieden groeien de bomen, waar de jaarlijkse neerslag 1250 mm bereikt, met bijna tweemaal de normale snelheid. Langs de Keniaanse kust groeit de baobab krachtig, waar de jaarlijkse neerslag varieert tot 2.000 mm. Hoewel warmte en vochtigheid de fruitproductie bevordert, heeft zij geen effect op de bladeren. Zij kunnen zelfs grotere productie bewerkstelligen in drogere gebieden. Deze boom groeit in het open landschap en kan niet profiteren van de schaduwrijke omgeving van bossen.

Droge gebieden, uitstekende vooruitzichten. Baobab is algemeen aanwezig in de West Afrikaanse savannas, waar de Saharawoestijn in het noorden het klimaat domineert. Hier in dit uitgedroogde gebied is de baobab niet alleen de grootste, maar ook misschien wel de beste boom in de buurt. Hij wordt zelfs de “Moeder van de Sahel” genoemd. Mensen houden van de bladeren en de productie in deze zone kan gemakkelijk worden opgevoerd ten behoeve van het gezichtsvermogen van de kinderen, het milieu, het savanne landschap, aids-patiënten, en allen die daar eten.

Berggebieden Onbekend vooruitzichten. De baobab groeit normaal onder de 600 m hoogte, dat is de bovengrens van de soort.

Buiten Afrika Hoewel de baobab ook prima groeit buiten Afrika, lijkt het onwaarschijnlijk dat het een belangrijke plantaardige bron zal worden op plaatsen waar het thans niet op die manier gebruikt wordt.

Groente

De jonge bladeren worden gebruikt in soepen als ingrediënt. Grote hoeveelheden worden geconsumeerd. De hoeveelheid die in soepen gebruikt wordt bijvoorbeeld, varieert afhankelijk van de smaak van de kok en haar niveau van welvaart. Deze in heel West-Afrika populaire baobab blad soepen worden meestal aangeduid met de naam Wolof, Lalo.

In Ghana wordt de baobab blad soep ook aan baby’s gegeven. Onderzoek toont aan dat deze soep zo’n hoge nutritieve kwaliteit heeft dat het therapeutisch kan werken bij het beheersen van de ondervoeding, de grootste doodsoorzaak bij baby’s, in heel Afrika.

Een levendig ecosysteem

Olifanten gebruiken de boom om de teken van hun huid af te wrijven. Ze eten ook de bladeren, de bast en het zachte hout van de bomen. Hierdoor raken de bomen vaak zwaar beschadigt en gaat er ook soms aan dood. Bavianen en andere soorten apen eten graag de vruchten van de boom (apenbroodboom).

Vogels nestelen in de gaten. Vleermuizen en Galago’s drinken de nectar uit de onaangenaam ruikende ’s nachts bloeiende bloemen en bijen bestuiven de bloemen. Bloemen die op de grond vallen worden opgegeten door verschillende soorten antilopen.

Zaaien

De zaden zijn vaak bedekt met een gedroogde wit vruchtvlees. Het vruchtvlees kan verwijderd worden door de zaadjes enkele uren in warm water te weken. Daarna kun je het eraf wrijven. De verkregen zaden lijken op kleine donkerbruine bonen. Ze ontkiemen gemakkelijk de zaadhuid aan elke kant van het zaad 1 mm te verticuteren. 24 Uur weken in het water en daarna geplant in goede aarde in een kas. Zij ontwikkelen zich over het algemeen binnen een week en groeien zo'n 30 cm in het eerste jaar. Ze ontwikkelen snel een ondergronds wortelstelstel.

Na de snelle groei gedurende de eerste 2 jaar, groeit de baobab ongeveer 3 cm per jaar tijdens de eerste 50 jaar. In de natuur krijgt de baobab soms maar een of twee keer per jaar water, maar als het regent kan er wel 100 mm vallen in een half uur. Op dat moment slaat de boom grote hoeveelheden water op in haar binnenste. Wanneer de boom lange tijd geen water krijgt treedt voor hem de periode van rust (bladverlies) aan. De Adansonia digitata houdt van een alkalische bodem, neutraal of licht zuur, droog, vruchtbaar en laag in fosfaten.

De baobab-bar

Veel baobabs zijn hol en sommigen zijn gebruikt als winkel, magazijn, schuur, abri en zelfs als gevangenis. De Sunland Baobab, die bij een particuliere boerderij in de buurt van de Modjadjiskloof staat, is een drukbezochte boom omdat zijn door de natuur uitgeholde stam in een pub is veranderd. Volgens de eigenaren van het terrein is de boom 6000 jaar oud. In Leydsdorp vlakbij Tzaneen kun je de oude baobab-bar bezoeken. In de tijd van de goudkoortsen kwamen rondom deze boom aan het eind van een zware dag op het schroeiend hete veld tot wel 30 uitgedroogde goudzoekers bijeen. Een illegale stoker met ondernemersgeest leverde hun vanuit de holle stam van de boom de drank waarmee ze hun stoffige kelen konden smeren.

http://www.nap.edu/openbook.php?record_id=11763&page=302

1.2. Karité, Shea, Vitellaria paradoxaUn article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.

Een andere top drie boom is de Vitellaria Paradoxa ofwel Karité (Frans) ofwel Shea (Engels). Karité produceert een olie of boter die gebruikt wordt om te koken en in de cosmetische industrie, waar het het belangrijkste ingrediënt is veel van de duurdere gezichtscrèmes op de internationale markt. Deze boom, die zich moeilijk verspreid, is een belangrijke bron van inkomsten in het hele Sahelgebied. De sheaboom is een Afrikaanse traditionele voedselplant. Er wordt wel beweerd dat de boom de potentie heeft om de voedselkwaliteit te verbeteren, een boost te geven aan de voedselvoorziening in het jaarlijkse “hongerseizoen” en duurzame zorg voor het land stimuleert, ontwikkelt en ondersteunt.

L'arbre est mieux connu sous son ancien nom : Butyrospermum parkii (G. Don) Kotschy (Butyrospermum signifiant « graines de beurre »; l'épithète « parkii » honorant Mungo Park , qui « découvrit » l'arbre en explorant le Sénégal).De boom is bekend onder zijn oude naam: Butyrospermum parkii (Butyrospermum "boter zaad" en de toevoeging "parkii" ter ere van Mungo Park, die de boom "ontdekte" bij het verkennen van Senegal).

De boom heeft vele namen in Afrika. Taanga (in het Mooré)

Le karité peut atteindre une quinzaine de mètres de haut et le diamètre de son tronc peut faire plus d'un mIl peut vivre de 2 àBeschrijving

Het is een stevige boom die tot 20 meter hoog kan groeien met een stam meer dan een meter in diameter. Hij is bladverliezend, maar ziet er niet zo uit, omdat de nieuwe bladeren op hetzelfde moment komen dat de oude vallen. De kroon is dicht en veelvertakt; zijn vorm zeer variabel. Bij volwassen bomen is de schors donker, dik en diep gekraakt in vierkanten, zoals krokodillenleer. De bladeren zijn taai en meestal aan de uiteinden van de takken. Er is een uitgebreid wortelstelsel, van wezenlijk belang om de boom te helpen de seizoens- of meerjarige droogte van de savanne klimaat te overleven. De bruine of crème-witte bloemen zijn ook meestal geclusterd aan de uiteinden van de takken. Ze lijken bestoven te worden door insecten, vooral bijen. De vruchten rijpen in het begin van het regenseizoen. Het zijn sferische of ellipsoïde vruchten van 3-6 cm lang aan een steeltje. Het vruchtvlees is geel-groen en zoet. De pit in het midden van de vrucht bestaat uit een dunne bruine schil die een enkele, donker-bruine, ei-vormige kern bevat, waarbinnen de vettige substantie bekend als sheaboter. De noten hebben een gewicht van ongeveer 3 gram. Soms bevatten ze meer dan één kern.

Le fruit , appelé également karité, se présente sous la forme de grappes de fruits ovoïdes de couleur vert sombre à brun mesurant entre quatre et huit centimètres de long.De boom kan enkele honderden jaren oud worden en begint de eerste vruchten te dragen wanneer hij 12-15 jaar oud is, volle dracht bereikt hij wanneer de boom ongeveer 20-30 jaar oud is. Hij produceert meer dan 200 jaar na het bereiken van volwassenheid noten. Il faut attendre 15 ans pour qu'un arbre issu de semis donne ses premiers fruiEen volwassen Sheaboom produceert ongeveer 20 kg fruit, of 5 kg gedroogde noten waaruit minder dan 1 kg shea boter te produceren valt.L'arbre donne le maximum de fructification entre 50 et 100 ans, ce qui est un grand obstacle à sa culture. De boom geeft de maximale opbrengst tussen de 50 en 100 jaar. De vruchten lijken op grote pruimen en doen er 4-6 maanden over om te rijpen. Een maximale opbrengst tot 45 kg per boom.

Les fruits de karité sont ramassés entre mi-juin et mi-septembre pour fabriquer le beurre de karité .Shea vruchten worden verzameld tussen half juni en half september voor de productie van sheaboter. Le bois de karité est utilisé pour la confection de divers objets dont le fameux bol des Dogons , le bandiagara .Le Nigeria est le premier producteur de karité, suivi du Mali et du Burkina Faso.Nigeria is de grootste producent van shea, gevolgd door Mali en Burkina Faso.

Verspreiding Shea, Karité, Vitellaria paradoxaUn article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.

Binnen Afrika

Aller à : Navigation ,rechercherLe karité ( Vitellaria paradoxa ) est l'unique espèce connue du genre Vitellaria et de la famille des Sapotaceae Het is een boom die groeit in de droge savanne bossen van West-Afrika, van Senegal in het westen tot Sudan in het oosten. Shea is onbekend in gebieden waar veel regenval is en de vochtigheid hoog is. La Côte d'Ivoire, le Mali et le Soudan sont les trois territoires africains produisant le meilleur karité, en raison de la constitution de lHet is een boom die als heilig beschouwd wordt en als zodanig niet (nauwelijks) gebruikt wordt voor inheemse snijwerk of wat dan ook.

L'espèce est sur la liste des espèces menacées de l' IUCN principalement en raison des feux de brousse d'origine humaine.De soort staat op de lijst van bedreigde plantensoorten van de IUCN hetgeen voornamelijk te wijten is aan door mensen veroorzaakte bosbranden.

Buiten Afrika

De boom is voor zover we weten, onbekend buiten Afrika, met uitzondering van enkele gerapporteerde bomen in Honduras, waar de boom ‘tango’ heet.

Omgevingseisen

Shea groeit in de droge bossen en savanne met een zeer uitgesproken droog seizoen van zes tot acht maanden. Er zijn ook periodieke droogtes die meerdere jaren kunnen duren. Het is een veel lichteisende soort, die met name leeft in open gebieden. Shea wordt aangetroffen in gebieden met 400-1.800 mm regenval per jaar. Shea groeit meestal op lage hoogtes tot 1200m, hoewel ze soms tot 1.200 m kunnen voorkomen. De boom groeit in gebieden met een gemiddelde jaartemperatuur van 24-32°C.

Shea komt niet voor op gronden die overstromen. Hij schijnt de voorkeur te hebben aan droge en zanderige kleigronden met een goede humus bovenlaag. Niettemin tolereert het steenachtige en lateric ondergrond, hoewel de opbrengst dan niet groot is.

Le fruit , appelé également karité, se présente sous la forme de grappes de fruits ovoïdes de couleur vert sombre à brun mesurant entre quatre et huit centimètres de lon

Introductie

In West Afrika vormt deze nuttige boom een band van savanne van bijna duizend kilometer lang. Traditioneel levert deze grote en kostbare soort het primaire eetbare plantaardige vet voor de volken die een geschatte 1 miljoen km2 bebost grasland bewonen.

Hoewel weinig buitenstaanders er van gehoord hebben, is shea een van West-Afrika’s meest uitgebreide bronnen. Naar schatting zijn er 500 miljoen exemplaren van deze boom. De vruchten lijken op grote pruimen of zeer kleine avocado's. De gladde, ei-vormige noot in het centrum bevat een kern die het vet bevat, die op grote schaal wordt gebruikt om te koken of voor voedselbereiding. West-Afrikanen gebruiken het net als westerlingen boter gebruiken. Verder wordt het in de West-Afrikaanse landen gebruikt voor de gezondheid en schoonheid (huid- en haarverzorging), medicinale doeleinden en heilige rituelen, waterafstotend maken van de bancohutten en gebouwen, enz.

Dans les pays occidentaux,le karité bio est surtout utilisé dans les produits cosmétiques pour ses vertus revitalisantes et hydratante.In Westerse landen wordt de shea voornamelijk gebruikt in de meeste exclusieve cosmetica vanwege de hydraterende en revitaliserende eigenschappen. (droge huid, haar, brandplekken, dermatologische ongemakken)

Dit vet is niet vloeibaar zoals plantaardig vet meestal is. Het is stevig. Zelfs in de tropische hitte blijft het een romige pasta, zoiets als stevige boter. Goed gemaakte sheaboter van verse noten is wit, reukloos en bijna smaakloos.

Waarde van de shea/ karité

Het is moeilijk om het belang van dit plantaardig vet te overdrijven voor de inwoners van de zone onder de Sahara. Miljoenen mensen leven in dit barre gebied, waar het moeilijk is voedsel te produceren. Sheaboter is van vitaal belang voor het dagelijks bestaan. Het verbetert de smaak, textuur en de verteerbaarheid van de belangrijkste regionale gerechten.

Wereldbank , Wikipedia Mali: Trees for Food Security

http://www.nap.edu/openbook.php?record_id=11763&page=302

1.2. Karité, Shea, Vitellaria paradoxaUn article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.

De boom heeft vele namen in Afrika. Taanga (in het Mooré)

Beschrijving

Verspreiding Shea, Karité, Vitellaria paradoxaUn article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.

Binnen Afrika

Buiten Afrika

De boom is voor zover we weten, onbekend buiten Afrika, met uitzondering van enkele gerapporteerde bomen in Honduras, waar de boom ‘tango’ heet.

Omgevingseisen

Le fruit , appelé également karité, se présente sous la forme de grappes de fruits ovoïdes de couleur vert sombre à brun mesurant entre quatre et huit centimètres de lon

Introductie

Waarde van de shea/ karité

Het wordt bijvoorbeeld toegevoegd aan het lokale voedsel dat bekend staat als to, vooral om te voorkomen dat het pastaoppervlak uitdroogt, maar ook om smaak en stevigheid toe te voegen. Sheaboter wordt ook gebruikt bij het bakken van oliebollen, cakejes, en vele andere voedingsmiddelen.

Het is een van de weinige bomen die dit akkerbouwkundig gezien kwetsbare gebied kan groeien. Ze heeft een lange levensduur, 400 jaar of meer. Uit voedingsoogpunt gesproken is shea erg belangrijk, want het is gedurende het gehele jaar door in staat een boterachtige energie bron te leveren.

Naast sheaboter produceert deze boom eetbaar fruit, eetbare bloemen, medicijnen en diverse andere benodigdheden. En het doet het allemaal zonder menselijke hulp. Het is vaak de belangrijkste bron van inkomsten in uitgestrekte gebieden waar weinig anders verkoopbaars kan worden gevonden of gekweekt. Door de gehele Sahel zorgt shea voor contant geld voor arme mensen. Een onderzoek in Burkina Faso geeft aan dat de noten 20% verzorgen van het gezinsinkomen, een cijfer dat representatief kan worden genoemd voor veel naburige landen. In Mali tonen studies aan dat in gebieden waar de sheaboom ruimschoots aanwezig is 90% van de huishoudens hier gebruik van maakt en dat de sheaproducten tot 60% van het inkomen van de vrouw kan uitmaken. Deze boom zorgt in de Sahel ook voor buitenlandse valuta. Zowel de zaden als de boter worden verscheept naar Europa, Japan en de USA, waar er bakvet, margarine, cacaoboter vervangingsmiddelen en verschillende verzorgingsmiddelen van worden gemaakt.

Deze exporten hebben een lange historie. In de tijd van Cleopatra bijvoorbeeld, brachten caravans klein potten vol met sheaboter door de Sahara naar Egypte, waar het gebruikt werd in de cosmetica. Heden verschepen Burkina Faso en Mali elk jaar samen meer dan 100.000 ton aan noten en zijn ze de belangrijkste exporteurs. Sheaboter is ook een belangrijk exportartikel in Ghana. Het is het derde exportproduct voor Ghana. Alleen cacao en koffie overstijgt de verdiensten. In Burkina is het ook het derde exportproduct.

Het gebruik van de shea

De noten en de boter lijken te worden gebruikt voor verschillende doeleinden wanneer ze worden geëxporteerd, dan wanneer ze lokaal gebruikt worden. In Europa bijvoorbeeld, wordt het vet bewerkt op mechanische wijze en wordt het gebruikt in de keuken, als een ruw materiaal om margarine te maken, en als een vervanging voor cacaoboter in zaken als chocolade en cacao en gebruikt in de cosmetica. Het overblijfsel wordt gebruikt als veevoeder.

Fruit Het sheafruit bestaat uit een dunne, sponsachtige, voedzame, zoete gele of groen pulp, die wordt gegeten als het vers is. Het is waardevol voedsel tijdens het vroege deel van het regenseizoen, een tijd waarin de andere eetbare zaken vaak schaars zijn.
Zaden De noot die een walnootachtige schil zit (in het hart van het fruit) is het belangrijkste product van de boom. De noten kunnen vers gegeten worden of geroosterd zoals amandelen. De typische sheaboom die 15-20 kg fruit produceert, produceert 3-4 kg noten, ofwel 1,5 tot 2 kg vet. Maar met de traditionele methode om vet te winnen wordt slechts de helft gehaald.
Bloemen De buitenste krans van kelk is eetbaar en wordt gebruikt in salades.
Schaduw De shea’s kroon wordt erg gewaardeerd vanwege de koelte die het veroorzaakt. In de verzengende locaties waar deze boom groeit, koesteren mens en dier boven alles de schaduw.
Hout Het hout is hard en rood van kleur. Het is naar verluidt bestand tegen termieten en vindt verschillende toepassingen. Het wordt gebruikt bij het maken van gereedschap en voorwerpen, begrafeniskisten, voor de oude begrafenisbedden voor de koning, uit het hout van een oude sheaboom. Van het hout kun je goede houtskool maken en ook brandstof, hoewel, omdat het van grote waarde is als voedselbron, wordt de boom niet gekapt, zelfs niet als er een grote vraag is naar brandstoffen. Dit is zelfs het geval rond Ouagadougou en Bamako, de hoofdsteden van Burkina Faso en Mali. Daar zie je nog steeds grote bomen staan.

Toepassingen

Ø Cosmetisch gebruik Ontelbare Afrikanen gebruiken Shea boter al vele eeuwen voor cosmetisch doeleinden. Het wordt tegenwoordig ook wereldwijd gebracht vanwege zijn vochtinbrengende en verzachtende werking. Hij is mild, heeft een prettige geur en combineert prima met de essentiële oliën voor elk gewenst doel. Volgens de adverteerders is sheaboter de ideale behandeling voor droog en beschadigd haar en de ouder wordende huid. Er is gebrek aan bewijs, maar de mogelijkheid dat het waar is lijkt echt voor de gebruikers voldoende.
Ø Medicinaal gebruik Lokaal wordt sheaboter gebruikt in medicijnen. Vooral in zalven voor brandwonden en huidziektes, kleine wonden, infecties, voor het verzachten van de pijn bij verstuikingen en verrekkingen. Daarnaast wordt het gebruikt als decongestivum (slinken van slijmvliezen), bij verkoudheid en bij artritis. Ondanks een gebrek aan gecontroleerde experimenten lijkt het de genezing van wondjes te verbeteren, ook scheurtjes, klieven en zweren van de huid. Het bevat geen gerapporteerde allergenen en wordt ook rond de ogen toegepast. De wortels en schors van de boom hebben aparte medicinale applicaties, die minder gedocumenteerd en betrouwbaar zijn. Het afvalwater gebruikt bij het productieproces van de noten wordt vaak gebruikt als een pesticide tegen snuitkevers, klaarblijkelijk met een goed resultaat.
Ø Andere gebruiken Van Sheaboter wordt gezegd dat het een ideale behandeling is voor drumvellen. Daarnaast dienen de bladeren en jonge spruiten als veevoer. Hoewel het lof over het algemeen smakelijk schijnt te zijn, kan het behoorlijk variëren, afhankelijk van de locatie. Vee houdt er over het algemeen wel van. Schapen en varkens eten de suikerhoudende pulp van de vruchten die op de grond gevallen zijn. De bloemen bevatten nectar voor de bijen.

Sheaboter wordt gebruikt om modderstenen muren waterdicht te maken. Meestal wordt elk seizoen een laag vet aangebracht ronde de deuren en ramen, maar ook aan de onderkant van de buitenmuren, die het wegspoelen ervan moet helpen verminderen.

Ø Erosie tegengaan

Niet alleen de mensen profiteren van de shea. De shea voorziet vaak als enige boom in schaduw en helpt mede de woestijnvorming tegen te gaan. De belangrijkste zone die gevaar loopt op woestijnvorming is het noorden, waar hoofdzakelijk sheabomen worden aangetroffen. De shea is primair verantwoordelijk is voor het toevoegen van organische stoffen aan de bodem. De lokale bevolking kent zeer goed het belang van de boom. Wetten verbieden een ieder om de boom te vernietigen en in de meeste West Afrikaanse landen wordt een persoon die een sheaboom velt vervolgd. Als gevolg daarvan worden sheabomen beschermd tijdens de landontginning en boeren bewaken en beschermen de bestaande exemplaren, velen zijn in particuliere handen.

Het is dan ook geen wonder dat deze ene soort als enige eindigt in de omtrek van vele honderden hectares. Daarnaast is er door de zorg van de bevolking en de regering misschien nog een belangrijke reden nl. de dikke en sponsachtige schors. Deze laag is brandvrij en het beschermt de shea bomen tegen periodieke branden, die andere soorten wel laat verbranden.

Sheabomen vormen een soort park, meestal met een 20 tot 25 volwassen bomen per hectare savanne. Sheabomen zijn beschermd terwijl anderen geruimd zijn. Dit is een van de meest vergaande en duidelijk voorbeelden van de traditionele landbouw die op de aarde gevonden kan worden. Mensen planten hun gewassen onder de bomen. Shea combineert heel goed met granen; boeren beschermen hun bomen vaak met bijzondere zorg. Zelfs al zorgt de schaduw van de boom voor een vermindering van de landopbrengst, onderzoek toont aan dat het zelfs op korte termijn de waarde van de sheaproducten het verlies aan productie meer dan compenseert, terwijl op lange termijn de grondbevorderende effecten van de boom meer dan de vermindering compenseren. Dit aloude boeren parklandschap die grote delen van de Sahel beslaat is een perfect voorbeeld van de combinatie van bos en landbouw. De verspreide bomen vormen een geheel met het normaal teeltsysteem zoals die al eeuwen, zo niet millennia gelden. Een zelfverzorgende boom die zorgt voor voedsel in droge savanne lijkt op de ultieme duurzame landbouw.

Samenstelling Sheaboter

Shea boter is samengesteld uit vijf belangrijkste vetzuren: palmitinezuur, stearinezuur, oliezuur, linolzuur en arachidezuur. Het hoge stearinezuurgehalte geeft de sheaboter haar solide consistentie, terwijl het percentage van oliezuur invloed op hoe hard of zacht de sheaboter is, afhankelijk van de omgevingstemperatuur.

De verhoudingen van stearinezuur en oliezuur zuren in de sheazaden verschillen per gebied. Het kan zelfs plaatselijk erg variëren in relatief kleine gebieden, een boom die harde boter produceert, naast degene die zachte boter produceert. Noten zijn afkomstig uit een groot gebied voor de lokale productie, dus sheaboter consistentie wordt bepaald door de gemiddelde vetzuurprofiel van de aanwezige bomen. De sheaboter uit de Mossi plateau regio van Burkina Faso heeft een hogere gemiddelde stearinezuurgehalte, en bleek harder dan sheaboter uit andere West-Afrikaanse regio's.

Vooruitzichten

Gebaseerd op de voordelen van de Shea lijkt het bij wijze van uitzondering heel veel belovend, maar het betekent niet dat het niet plots kan omslaan. Hiervoor zijn verschillende redenen.

Ø Ten eerste is het verre van eenvoudig om een grotere en beter shea-industrie op te zetten, omdat de huidige bomen alleen in het wild staan. Zij zijn wijd verspreid en hun opbrengsten variëren van jaar tot jaar. Je kunt dus nooit op een vast oogst rekenen.
Ø Ten tweede, deze soort laat zich lastig onderzoeken. De bomen worden slechts langzaam volwassen. Veel onderzoekers concludeerden dat plantages op grote schaal nooit levensvatbaar zouden zijn. In hun frustratie noemden ze de shea boom “ontembaar”. Het telen van sheaboom brengt zoveel uitdagingen met zich mee dat zowel wetenschap als industrie er veelal niet mee aan de slag gaan. De laatste 50 jaren zijn er sporadisch pogingen ondernomen om plantages op te zetten, maar in het verleden was geen ervan succesvol. Ze lijken nu commercieel wat succesvol te worden. Daarnaast gaat de zoektocht door naar rassen die regelmatige vruchtgroei hebben, waardoor een consequent rendement verwacht kan worden elk jaar.
Ø Ten derde, de productie van sheaboter blijft vooral een huisnijverheid, waardoor de omvang en de betrouwbaarheid beperkt is. Het productieproces dat nodig is om een liter boter te maken kost 8 uur zeer zware arbeid. Het vraagt zoveel tijd dat het alleen in het droge seizoen kan worden gedaan als er weinig/ geen andere boerderij werkzaamheden te doen zijn.

Volgend op een lange periode waarin onderzoekers het negeerde, ontdekten consumenten wereldwijd de shea producten en vroegen naar meer. Voedselindustrie ontdekten de sheaboter in allerhande toepassingen. Shea (Vitellaria paradoxa) blijft onder de West-Afrikanen de meest gebruikte voedingsbron. Kwalitatief hoge sheaboter wordt op een Ghanese markt verkocht voor 0.75 US dollar (2003); sheaboter geproduceerd op de traditionele manier is op internet te koop voor 17 dollar per kilo tot meer dan 400 dollar per kilo voor de hoogste kwaliteit.

Het is duidelijk dat er iets gedaan moet worden aan dit product. Niet alleen stijgt de internationale vraag, maar mensen die wonen waar de shea groeit zijn de armste op de wereld. Elk product dat het een inkomen kan verschaffen en voor hun land buitenlandse valuta kan opleveren is een belangrijke bron.

Enkele ontwikkelingsagenten en vele NGO’s, die focussen op vrouwen zaken, hebben innovatieve programma’s geïnitieerd. Sommigen lijken erg veel belovend, maar wetenschappelijk moet alles nog gedaan worden. Hoewel sheaboter (van hoge kwaliteit) wereldwijd gebruikt wordt in vele producten, speciaal in cosmetica en zalven, heeft niemand een volledige greep op alles wat er mee te maken heeft.

Wat betreft onderzoek is men net begonnen met het begrijpen van deze uitstekende plant.

Verhoging van de opbrengst

In theorie kan de productie enorm verhoogd worden op een simpele manier: meer noten verzamelen. Op dit moment wordt de natuurlijke rijkdom van de karitéboom niet ten volle benut, en de meerderheid van de wilde gewassen wordt elk jaar niet geoogst. Uit onderzoek blijkt dat slechts 43% van de totale hoeveelheid wordt geoogst. Er zijn bijvoorbeeld naar schatting 94 miljoen karitébomen in Mali. Theoretisch zou dat land alleen al 80.000 ton aan noten kunnen produceren per jaar, die de economische draagkracht zou kunnen veranderen. In dit verband is meer kennisnodig over grondbezit en hoe de rechten van de boom verdeeld zijn onder de huishoudens van de gemeenschapsgroepen. Dit is belangrijk, omdat de nieuwe technologie voor de verwerking en de nieuwe kansen in de markt het gewas waardevoller zal maken, en onvermijdelijk zal leiden tot conflicten over het eigenaarschap van de boom. Onderzoek moet worden uitgevoerd om de voor- en nadelen te onderzoeken, vooral voor de traditionele gebruikers, met name de vrouwen. Op veel plaatsen kan het zijn dat de beschikbare arbeidskracht onvoldoende is als de noten vallen, en simpele technieken – handmatig of mechanisch - die gebruikt worden op andere plaatsen om de vruchten te oogsten zou misschien ook hier kunnen helpen. De oorzaak is ook deels van economische aard. Huidige prijzen zetten boeren ook niet aan om ten volle gebruik te maken van deze hulpbron. Vraag en prijs worden sterk beïnvloed door beschikbaarheid en kosten van andere plantaardige vetten, vooral cacaoboter, dus de prijs is niet altijd controleerbaar. Vanwege deze en andere factoren, moeten vele oogsten worden verkocht, wanneer locale prijzen laag zijn. De vrouwen verkopen meestal op een seizoensgebonden basis, wanneer de markten overspoeld worden met sheaboter. Mogelijk antwoord kan zijn het samenwerken in coöperaties, direct marketing en shea-opslag faciliteiten. De kleine producenten zouden op deze manier in ieder geval meer geld verdienen.Le fruit , appelé également karité, se présente sous la forme de grappes de fruits ovoïdes de couleur vert sombre à brun mesurant entre quatre et huit centimètres de long.

Oogst en behandeling

Het fruit mag op een natuurlijke manier van de boom vallen en wordt verzameld vanaf de grond, voordat de dieren het opeten. Dit gebeurt tijdens het regenseizoen. Een oogst van gemiddeld per jaar per boom van 5-15 kg noten, maar oogsten tot 45 kg worden ook gemeld.

Shea boter gewonnen met behulp van verschillende traditionele methodes. De methode die gebruikt wordt door de Mossi kan als representatief worden gezien: De vers geraapte vruchten worden in kuilen gedaan en meerdere dagen vochtig gehouden om te gisten. Nadat de pulp losgaat wordt deze eraf gehaald. Zowel noten als boter worden verscheept naar Europa, USA en Japan, waar zij worden verwerkt tot bakvet, margarine, cacaoboter vervangers en diverse hoogaangeschreven huidverzorgingsmiddelen. De noten worden schoongemaakt, gekookt of geroosterd en gedroogd. Ze worden vervolgens fijngestampt of gemalen om de harde bruine schil te breken en de noot bloot te leggen. Door het mengsel te schudden (wannen), als ware het graan, worden de gebroken schillen verwijderd.

De pitten worden vervolgens aan de lucht gedroogd, waarna ze kunnen worden opgeslagen zonder te bederven. Daarna komt de hoofdtaak. De gedroogde pitten worden verwarmd boven een open vuur totdat ze beginnen te ‘tranen’. Deze afscheiding van olie betekent dat zij de temperastuur bereikt hebben waarop het vaste vet vloeibaar wordt: 38°C. De hete pitten worden vervolgens in een vijzel gegoten en met een zware paal of met platte rotsen gestampt. Deze taak duurt zo lang en is zo zwaar dat een aantal vrouwen in het algemeen de lasten delen. Het resultaat is een roodachtig gekleurde pasta. Na afkoeling, wordt de pasta plat uitgerold zodat de grotere verontreinigen kunnen worden weggenomen. Het vettige residu wordt vervolgens uitgegoten in een vat en afwisselend gespoeld in koud en warm water. Tenslotte wordt het gekneed, gekookt in een ijzeren pot, en weer gekneed in een ritmische draaibeweging tot een witte laag vet naar het oppervlakte stijgt. Deze maagdelijke sheaboter wordt afgeroomd en strak in bladeren gewikkeld. Deze eerste run topkwaliteit van het product kan voor lange tijd bewaard worden. De rest wordt nogmaals bewerkt of weggegooid. Zelfs deze ongelofelijk moeizame en economisch gezien nauwelijks zinvolle pogingen om het vet te winnen levert slechts 36-40 procent vet uit de pitten. Het is een essentiële bron van voedsel en inkomsten voor veel families. Verzameld, verwerkt en naar de markt gebracht is het exclusieve werk van vrouwen, shea is hun belangrijkste bron van inkomsten en belangrijk in het huishouden van Senegal tot aan Soedan. De arme vrouwen verkopen vaak hun shea-producten aan handelaren die ze weer doorverkopen aan de exporteurs, die op hun beurt ze weer doorverkopen aan internationale voedsel en cosmetisch industrie. De vrouwen, zonder wie er geen sheaproducten zouden zijn, profiteren op deze manier heel weinig van hun wekenlange harde arbeid. Een schatting van de maximale opbrengst van sheaboter productie per gezin per jaar bedroeg 35 US dollars. Ontwikkelingsinspanningen worden gedaan op vele niveaus: van locale coöperaties tot VN gelieerde ondernemingen.

Natuurlijk worden aanzienlijke hoeveelheden van de pitten behandeld met behulp van moderne technieken. In Europa vooral worden shea pitten geëxtraheerd met behulp van dure machines, die ontworpen zijn voor massaproductie van andere oliezaden. Op industriële schaal wordt ten minste 80% van het vet uit de pitten gehaald.

Beperkingen

Onzekerheid is zeker de belangrijkste beperking. Shea neigt om eens in de twee a drie jaar vrucht te dragen. In een bepaald jaar kunnen twee van de drie bomen bijna niets produceren.

Afrikaanse maretak (mistletoe) beïnvloedt al een groot deel van de karitébomen, inclusief die van de meeste van de karitébomen in Burkina Faso. Het vet is moeilijk te verfijnen. Om de zaak nog erger te maken, de pitten bevatten latex, waardoor de filters en andere onderdelen van de machines dichtslibben. Om het latexprobleem te verminderen moeten de pitten kurkdroog zijn, iets wat niet gemakkelijk te realiseren is in een dorp tijdens het regenseizoen.

Als het niet grondig gereinigd is, gaat het niet goed met het vet. De afbraak begint in de verse noten. Als ze niet goed behandeld worden, worden ze snel ranzig. Het is dus aanbevolen dat vers geraapte vruchten een uur gekookt worden en vervolgens te drogen in de zon.

Tot voor kort is er weinig gedegen onderzoek gedaan op shea. In weerwil van haar economische en nationale economische belangen, zijn moderne gegevens over de beste manier om het te produceren nog steeds moeilijk te verkrijgen. Verder onderzoek is nodig op bijna elk gebied, maar gelukkig is er al wel veel opgestart. Hoewel de meeste van onderstaande uitdagingen nog jaren op een oplossing moeten wachten.

Voortplanting

Vers zaad kiemt gemakkelijk, maar de levensvatbaarheid daalt aanzienlijk binnen een ongeveer een week, tenzij het zaad gekoeld wordt. De zaailingen maken een lange hoofdwortel, die grote droogte resistentie heeft, maar slaan moeilijk aan als ze verplant worden. Er is wat succes behaald met air-layering, enten en stekken, maar meer ervaring is nodig voordat een standaard praktijk geheel ontwikkeld en acceptabel is. In het wild maakt de boom uitlopers, een neiging die waarschijnlijk de gemakkelijkste manier is shea vegetatief te produceren voor kleinschalige commerciële doeleinden.

Een bijzondere moeilijkheid is de lange periode die nodig is om de vruchtdragende leeftijd te bereiken. Traditioneel wordt shea geacht pas na (12tot) 20 jaar fruit te dragen, met een maximale productie rond de 30 tot 50 jaar! Er is ook een hoge opbrengst variabiliteit tussen de verschillende bomen, dus is verder onderzoek daarnaar van groot belang.

Regeneratie van Parklandschappen

De enige manier om woestijnvorming in de Sahel te stoppen is het beschermen van de vegetatie. Met de wijdverbreide aanwezigheid van brandwerende stam zou de sheaboom voorop moeten staan om het effect om de uitbreiding van de Sahara te vertragen, te stoppen of om te draaien. Op boerderijniveau kunnen laag presterende sheabomen worden vervangen of bewerkt door te enten op de takken van de hoog presterende bomen. Bovendien zouden kunstmest of bestrijdingsmiddelen kunnen worden toegepast op bestaande bomen. Hoewel Shea millenia lang de savanna parklandschappen heeft gevormd, is de boomdichtheid in de afgelopen decennia in vele gebieden gedaald. Droogte, bevolkingsdichtheid en landgebruik hebben gezorgd voor vermindering. Waarschijnlijk echter is de grootste zorg het hoge niveau van parasitisme door mistletoes. (Tapinanthus soorten). Deze parasitaire planten zijn moeilijk te bestrijden. Bestrijdingen die zijn voorgesteld zijn herbicide controle, fysiek verwijderen van de parasite van de geïnfecteerde bomen, het doden van de vogels die de maretak bestuiven en de zaden verspreiden en het stimuleren van de vogelsoorten die deze specifieke zaden eten. Deze en andere mogelijke methodes moeten nog getest worden op veiligheid en effectiviteit.

Voedseltechnologie

Traditionele methodes om sheaboter te winnen kunnen niet voldoen aan de hedendaagse vraag, laat staan aan die in de toekomst. Onderzoekers hebben diverse eenvoudigere en efficiëntere manieren gevonden om de vruchten te behandelen en nog steeds goede locale boter te produceren. Hoewel verbeterd, voldoet het nog niet aan de verwachtingen en blijft inspanning hiervoor nog hard nodig. Lokale productie is noodzakelijk ook buiten de lokale behoefte. Afrika exporteert meer dan tien keer meer boter in zaden dan in afgewerkte producten, waardoor het potentiële toegevoegde waarde verliest.

Het gebruik van machines om de menselijke arbeidskracht te verminderen is duidelijk noodzakelijk. Gemechaniseerde sheaproductie is al geïntroduceerd in West Afrika. Soms gebruik makend van geavanceerde technologie en soms van passende technologie. Zonne-energie is zeer populair geworden in West Afrika en zonnedrogers zijn een bijzonder intrigerende mogelijkheid om gemakkelijker om te kunnen gaan met verse vruchten. Dit zou, net als andere technieken, de verrotten van de noten verminderen, wanneer ze worden bewaard in hun schillen,en vergroot de efficiency van het roosteren en koken van de noten, het verwijderen van de schil en het extraheren van de olie, het verhogen van de vetopbrengst, het verbeteren van de houdbaarheid als shea verhuist van de savanne naar de salon.

1.3 Néré, dawa-dawa, Parkia biglobosa

Een derde boom, Parkia biglobosa (néré in Franstalige landen en dawa-dawa in Engelstalige gebieden) produceert bruine zaden die worden verwerkt in een doordringend kruid, dat gebruikt wordt in sauzen door de hele regio. Deze soumbalakruiden, die worden verkocht als ballen van bruine pasta, kunnen gemakkelijke worden herkend aan hun opvallende geur, die kenmerkend is voor markten in het Sahelgebied. Het gele poeder in de kern wordt rauw geconsumeerd of als een papje. Domesticatie van deze boom is bijzonder urgent omdat de vruchten worden geplukt terwijl ze er nog aan hangen en dus weinig zaden kunnen ontkiemen.

Sumbala of soumbala is een kruiderij die in grote delen van West Afrika gebruikt wordt. Het wordt traditioneel gemaakt door vrouwen in de loop van enkele dagen van néré (Parkia biglobosa) zaden. Het kan ook van andere zaden gemaakt worden, en het gebruik van soyabonen voor dit doel neem toe vanwege het onvoldoende voor handen zijn van néré zaden.

Het productieproces bevat koken, schoonmaken en dan inpakken voor het gisten – het gistproces geeft een scherpe geur. Zout kan worden toegevoegd aan het eindproduct voor een betere houdbaarheidsduur.

Dit kruid wordt traditioneel verkocht in ballen of pasteitjes, die verschillende maanden bewaard kunnen worden. Het is een traditioneel ingrediënt dat in grote delen van West-Afrika gebruikt wordt, vooral bij het koken. De traditionele productie heeft sterke concurrentie van laagkwalitatieve bouillonblokjes en veel reclame. Sumbala is rijk aan proteïnen en aan gevarieerde voedingsmineralen, die volledig afwezig zijn in de genoemde bouillonblokjes. De laatste jaren echter maken kwalitatief goede sumbala’s een comeback in de keuken van alledag.

www.abcburkina.net La Pomme du Sahel

1.4 Jujube, Gaga, Ber, Ziziphus of mauritiana (indiase jujube)

In Burkina Faso is Jujube bekend onder de naam Mugunuga in het Mooré.

From Wikipedia, the free encyclopediaZiziphus mauritiana also known as Badari (Sanskrit), Kul or Boroi (কুল/বরইBengali), Ber (Hindi), Dongs , Boroi , Bor , Beri , Indian plum , permseret (Anguilla) is a tropical fruit tree species, belonging to the family Rhamnaceae .Ziziphus mauritiana is een tropische vruchtboomsoort,Ziziphus mauritiana is a spiny, evergreen shrub or small tree up to 15 m high, with trunk 40 cm or more in diameter; spreading crown; stipular spines and many drooping branches. een stekelige, groenblijvende struik of kleine boom tot 15 m hoog, met een stam van 40 cm of meer in doorsnede; gespreide kroon; stekels en vele hangende takken met een donzige beharing. The fruit is of variable shape and size. De bladeren van 4 -5 x 6 - 9 cm groot, zijn rond tot ovaal, gaafrandig of met een lichte zaagrand, donker-groen en glanzend aan de bovenzijde en behaard en bleek-groen tot grijs-groen aan de onderkant. Depending on the climate, the foliage of the Indian jujube may be evergreen or deciduous.Afhankelijk van het klimaat, kan het gebladerte van de Indiase jujube groenblijvende of bladverliezend zijn.

The flowers are tiny, yellow, 5-petalled and are usually in twos and threes in the leaf axils.De bloemen zijn klein, geel en 5-bladig en zitten meestal in kleine groepjes in de bladoksels. Flowers are white or greenish white and the fruits are orange to brown, 2–3 cm long, with edible white pulp surrounding a 2-locular pyrene. ^{[ 1 ]} Bloemen zijn (groenachtig) wit.

It is most commonly found in the tropical and sub-tropical regions.Het wordt het meest aangetroffen in de tropische en subtropische gebieden. Originally native to India it is now widely naturalized in tropical region from Africa to Afghanistan and China , and also through Malaysia and into Australia and in some Pacific regions. ^{[ 1 ]} It can form dense stands and become invasive in some areas, including Fiji and Australia and has become a serious environmental weed in Northern Australia.Oorspronkelijk afkomstig uit India, is het nu op grote schaal ingeburgerd in de tropische regio van Afrika tot Afghanistan, China, Maleisië en in Australië en in delen van de Pacific regio.

De Indiase jujube is inheems in India en de Chinese jujube, die onderscheiden kan worden door de kale onderzijde van het blad, is inheems in China. Beide soorten worden veel in (sub)tropische gebieden in Afrika, Amerika en Azië gekweekt.

In Nederland wordt de jujube af en toe ook op de markt aangeboden.

Op de jujubebomen leven lak-schildluizen (Coccus lacca), waarvan de harsachtige afscheiding verzameld worden en waarvan schellak* wordt gemaakt.

*Schellak kent en kende vele toepassingen. Het werd onder meer gebruikt voor het vervaardigen van lakzegels, als afdichtingsmiddel in de houtbewerking en voedingsindustrie, bij het maken van hoeden en watervaste inkte en als isolatielaagje voor koperdraad van transformatoren en spoelen. Het wordt nog steeds gebruikt als basis voor de waslaag die op citroenen gespoten wordt en in de pharmaceutische industrie.

Voedingswaarde Ziziphus mauritiana (indiase jujube)

De Voedsel-analyse van de Zizyphus mauritiana in het noorden van Burkina Faso, toont aan dat het een hoge voedingswaarde heeft, met name interessant in het droge seizoen.

This quick growing tree starts producing fruits within three years.Deze snel groeiende boom begint binnen drie jaar vruchten te produceren. The fruit is a soft, juicy, drupe that is 2.5 cm diameter though with sophisticated cultivation the fruit has of size 6.25 cm in length and 4.5 cm in widthDe vrucht is een zachte, sappige, steenvrucht, van 2,5 tot 6.25 cm lang en tot 4,5 cm breed.The form may be oval, obovate, round or oblong; the skin smooth or rough, glossy, thin but tough. De vorm kan ovaal, omgekeerd eivormig, rond of langwerpig zijn, de schil glad of ruw, glanzend, dun, maar taai.The fruit ripen at different times even on a single tree. De vruchten rijpen op verschillende momenten, zelfs aan een enkele boom. Fruits are first green, turning yellow as they ripen.Vruchten zijn eerst groen, geel als ze rijpen.The fully mature fruit is entirely red, soft, juicy with wrinkled skin and has pleasant aroma. De volledig rijpe vrucht is helemaal rood, bruin, goud geel tot bijna zwart met dikwijls zwarte vlekken, zacht, sappig met gerimpelde huid en heeft aangename aroma. The ripe fruit is sweet and sour in taste.De rijpe vrucht is zoet en zuur van smaak. Both flesh texture and taste are reminiscent of apples.Zowel vlees textuur en smaak doen denken aan appels.When under ripe the flesh is white and crispy, acid to subacid to sweet in taste. Wanneer nog onrijp is het vruchtvlees wit en krokant en zuur van smaak. Fully ripe fruits are less crisp and somewhat mealy; overripe fruits are wrinkled, the flesh buff-coloured, soft, spongy and musky.Volledig rijpe vruchten zijn minder scherp en ietwat melig. Rijp is het aroma als een appel (peer) en aangenaam, maar het wordt merkwaardig muskusachtige bij overrijpe vruchten.There is a single, hard, oval or oblate, rough central stone which contains 2 elliptic, brown seeds, 1/4 in (6mm) long. Er zit een enkele, harde, ovale of afgeplatte, ruwe centrale pit in waarvin 2 elliptische, bruine zaden, van 6mm lengte.

Ziziphus mauritiana is hardy tree that copes with extreme temperatures and thrives under rather dry conditions with an annual rainfall of 6 to 88.5 in (15–225 cm).Ziziphus mauritiana is winterharde boom die omgaat met extreme temperaturen en gedijt onder nogal droge omstandigheden met een jaarlijkse regenval van 15-225 cm. In Fiji, sometimes naturalized Ber trees grow along roadsides and in agricultural land, usually near sea level but occasionally up to an elevation of about 600 m.The tree is remarkable in its ability to tolerate water-logging as well as drought and can grow where annual rainfall ranges from 125 to 2,225 mm, but is more widespread in areas with an annual rainfall of 300 to 500 mm.De boom heeft het opmerkelijke vermogen te gedijen in streken met overvloedige regelval, als ook in droogte, maar doet het beter in gebieden met een jaarlijkse regenval van 300 tot 500 mm.In China and India, wild trees are found up to an elevation of 5,400 ft (1,650 m).In India, the minimum shade temperature for survival is 7º-13º and the maximum surviving tenperature is 50°C). Studies report that this species flourishes in alkaline soils with a pH as high as 9.2.In India, there are 90 or more cultivars depending on the habit of the tree, leaf shape, fruit form, size, color, flavor, keeping quality, and fruiting seasoIn India zijn er 90 of meer soorten, die onderling sterk kunnen varieren wat betreft de vorm van de boom, bladvorm, fruit, grootte, kleur, smaak, houdbaarheid en vruchtzetting seizoen. Among the important cultivars, eleven are described in the encyclopaedic Wealth of India: 'Banarasi (or Banarsi) Pewandi', 'Dandan', 'Kaithli' ('Patham'), 'Muria Mahrara', 'Narikelee', 'Nazuk', 'Sanauri 1', 'Sanauri 5', 'Thornless' and 'Umran' ('Umri').

Bestuiving[ edit ] Reproductive BiologyBB

Some cultivars attain anthesis early in the morning, others do so later in the day.De The flowers are protanfruitzetting hangt af van kruisbestuiving door insecten die worden aangetrokken door de geur en nectar. Pollen of the Indian jujube is thick and heavy.Stuifmeel van de Indiase jujube is dik en zwaar. It is not airborne but is transferred from flower to flower by honeybees. ^{[ 4 ]} The flowers are pollinated by ants and other insects, and in the wild state the trees do not set fruits by self-pollination.Het wordt niet via de lucht, maar door honingbijen, mieren en andere insecten van bloem tot bloem overgedragen. De jujube verspreidt zich door zaden, plantgoed, direct inzaaien, worteluitlopers alsmede door stekken. Ber seeds are spread by birds, native animals, stock, feral pigs and humans who eat the fruit and expel the seeds.Jujubezaden worden verspreid door vogels, inheemse dieren, vee, wilde varkens en mensen die de vruchten eten en de zaden lozen.Seeds may remain viable for 2 1/2 years but the rate of germination declines with age. ^{[ 2 ]} Cross-incompatibility occurs, and cultivars have to be matched for good fruit set; some cultivars produce good crops parthenocarpically. Zaden kunnen levensvatbaar blijven voor 2½ jaar maar de kiemkracht neemt af met de leeftijd.

[ edit ] PropagationKweken van de Jujube

Internal structure of Common jubilee sInterne structuur van het jujube zaad

Pretreatment is beneficiaStorage of the seed for 4 months to let it after-ripen improves germination.Opslag van het zaad van 4 maanden om het te laten na-rijpen verbetert de kiemkracht. The hard stone restricts germination and cracking the shell or extraction of seeds hastens germination.De harde pit beperkt kiemkracht en het kraken van de schil of het winnen van zaden versnelt ontkiemen.Without pretreatment the seeds normally germinate within six weeks whereas extracted seeds only need one week to germinate Zonder voorbehandeling ontkiemen de zaden normaliter binnen zes weken, gewonnen zaden ontkiemen binnen een week.

Seedlings to be used as rootstock can be raised from seed.Zaailingen uit zaad kunnen worden gebruikt als onderstam.Several studies indicate that germination can be improved by soaking seeds in sulfuric acid. Germination time can also be shortened to 7 days by carefully cracking the endocarp.Kiemtijd kan ook worden ingekort tot 7 dagen door het zorgvuldig kraken van de schil.Ber seedlings do not tolerate transplanting, therefore the best alternatives are to sow the seeds directly in the field or to use polythene tubes placed in the nursery bed. Jujube zaailingen tolereren geen overplanten, dus het beste is om direct te zaaien in het veld of door polyethyleen buizen geplaatst in het kwekerijbed te gebruiken. Seedlings are ready for budding in 3 to 4 months.Zaailingen zijn klaar met ontluiking in 3 tot 4 maanden. In addition, seedlings from the wild cultivars can be converted into improved cultivars by top-working and grafting.The seedlings should also be given full light.De zaailingen moeten het volle daglicht hebben.The seedlings may need as long as 15 months in the nursery before planting in the field. ^{[ 4 ]} De zaailingen verblijven 15 maanden in de kwekerij vóór dat ze in het veld geplant worden. Scientists in India have standardized propagation techniques for Ber establishm

[ edit ] Season and HarvestingSeizoen en oogsten

Fully ripped red coloured Indian jujube fruits in background for sale in Delhi Volledig gerijpte roodgekleurd Indiase jujube.

Plants are capable of seed production once they reach a height of about 1 metre.Planten zijn in staat om vruchten te produceren als ze een hoogte van ongeveer 1 meter bereiken. Wild-growing plants in northern Australia may take 8 years to reach this size.Plants between 1 and 2m high produce, on average, less than five fruits per season.Planten tussen 1 en 2m hoog produceren gemiddeld minder dan vijf vruchten per seizoen. Large plants (>5m high) can produce 5000 or more fruits in a single season.Grote struiken (> 5m hoog) kunnen in een enkel seizoen 5000 of meer vruchten produceren. In India, some types ripen as early as October, others from mid-February to mid-March, others in March, or mid-March, to the end of April.In the Assiut Governorate, there are 2 crops a year, the main in early spring, the second in the fall.In India the trees flower in July to October and fruits are formed soon after.Kort daarna na de bloei worden de vruchten gevormd. In February-March the fruits are mature and in some places a second crop is produced in the fall.In februari-maart zijn de vruchten rijp en op sommige plaatsen een tweede oogst in de herfst.Pickings are done by hand from ladders and about 110 lbs (50 kg)is harvested per day. Het plukken gebeurt met de hand en ongeveer 50 kg wordt geoogst per dag. The fruits remaining on the tree are shaken down.De vruchten die nog aan de boom blijven hangen worden er uit geschud. Only fully mature fruits are picked directly from the tree.Alleen volledig rijpe vruchten worden rechtstreeks geplukt uit de boom. They are transported in open bags to avoid fermentation. ^{[ 7 ]}Ze worden vervoerd in open zakken om fermentatie te voorkomen.

Seedling trees bear 5,000 to 10,000 small fruits per year in India.Zaailingbomen dragen 5.000 tot 10.000 kleine vruchten per jaar. Superior grafted trees may yield as many as 30,000 fruits.Superior geënte bomen kunnen 30.000 vruchten per jaar opleveren.The best cultivar in India, with fruits normally averaging 30 to the lb (66 to the kg), yields 175 lbs (77 kg) annually.

Verbeterde rassen

Vanwege de meerdere belangen die de Jujube heeftLe jujubier est une des espèces en régression dans notre pays à cause de son intérêt multiDans un souci de renversement de cette tendance et de domestication de la plante, des variétés indiennes ont été introduites au Burkina Faso werden de Indische rassen geïntroduceerd in Burkina Faso. Les chercheurs du Département Productions Forestières de l'INERA ont réalisé depuis 2001 des greffes sur la variété locale avec des cultivars indiens.Onderzoekers van het ministerie van Forest Products INERA hebben sinds 2001 Indische cultivars geënt op de lokale variëteit. Le résultat de ces travaux a donné d'autres espèces de jujubier aux fruits plus gros et à la pulpe plus charnue (l'épaisseur de la pulpe est 10 fois supérieure à celle du fruit local).Het resultaat van dit werk heeft andere soorten van jujube fruit opgeleverd, groter en meer vlezige pulp (de doorsnede van de pulp is 10 keer groter dan die van het plaatselijke fruit). Présentant des similitudes de goût et de forme avec la pomme (seulement 2 fois moins gros), la << pomme du sahel >> a une meilleure saveur que celle de la variété locale.Met overeenkomsten in vorm en smaak met de appel (slechts 2 keer kleiner), heeft de "appel van de Sahel” een betere smaak dan de lokale variëteit. Sa pulpe est riche en éléments minéraux, en vitamine A et particulièrement en vitamine C.De pulp is rijk aan mineralen, vitamine A en vooral vitamine C (17 keer meer dan lokale appels).La matière minérale comporte une teneur relativement élevée en fer et en calcium. Het heeft een relatief hoog mineraal gehalte aan ijzer en calcium. De ce fait, elle constitue un élément non négligeable dans l'alimentation des populations dans les zones arides et semi-arides dont l'alimentation est essentiellement basée sur les céréales pauvres en vitamines et en sels minéraux.Ze vormt een belangrijk element in de voeding van mensen van wie de voeding voornamelijk gebaseerd is op granen, laag in vitaminen en mineralen. Vanuit

De Ces trois espèces du jujubier amélioré pourrait être une aubaine pour nos maraîchers qui pourront sans difficultés s'investir dans la plantation de ces fruitiers, car, non seulement ils n'exigent pas un entretien contant (30 litres d'eau par semaine sont suffisants pour la croissance d'un pied), mais ils ont une production fruitière très précoce et importante.DDverbeterde jujube zou een zegen zijn voor de boeren, die gemakkelijk kunnen investeren in de aanplant van deze fruitbomen, omdat slechts 30 liter water per week voldoende is, en ze hebben een zeer vroeg fruitdracht. Selon des travaux effectués au Mali, au bout de deux ans, dix pieds de jujubier amélioré peuvent procurer près de 28 000 F CFA par an.Uit onderzoek uitgevoerd in Mali blijkt dat na twee jaar tien meter hoge jujube kunnen zorgen voor een betere opbrengst.

Deze kenmerken maken een zeer intensieve boomkwekerij met name in de voorsteden, waar de beschikbaarheid van water groter is, aantrekkelijk.

[ edit ] UsesGebruik

Ø The fruit is eaten raw or pickled or used in beverages.De vrucht wordt vers of gedroogd gegeten of gebruikt in dranken, gebak, cakejes en pap. It is quite nutritious and rich in vitamin C .It is second only to guava and much higher than citrus or apples.Het is heel voedzaam en rijk aan vitamine C. Het moet alleen guave voor laten gaan, maar bevat meer vitamine C dan citrusvruchten of appels.In India, the ripe fruits are mostly consumed raw, but are sometimes stewed. De rijpe vruchten worden meestal vers geconsumeerd, maar soms ook gestoofd. Slightly underripe fruits are candied by a process of pricking, immersing in a salt solution.net niet rijpNNet niet rijpe vruchten worden gekonfijt door een proces van onder dompeling in een zoutoplossing.Ripe fruits are preserved by sun-drying and a powder is prepared for out-of-season purposes.It contains 20 to 30% sugar, up to 2.5% protein and 12.8% carbohydrates. Rijpe vruchten worden geconserveerd door ze in de zon te drogen en te bepoederen ter voorbereiding voor buiten seizoen doeleinden. Fruits are also eaten in other forms, such as dried, candied, pickled, as juice, or as ber butterVruchten worden ook gegeten in andere vormen, zoals gedroogde, gekonfijte, gezouten, als sap of als BERboter.In Ethiopia , the fruits are used to stupefy fish. In Ethiopië worden de vruchten gebruikt om de vis verdoven.

Ze worden ook gebruikt bij bezweringen (cultus), zweren, longaandoeningen en koorts, en gemengd met zout en chili pepers gegeven bij indigestie en galproblemen. The dried ripe fruit is a mild laxative. De gedroogde rijpe vrucht is een mild laxeermiddel. The seeds are sedative and are taken, sometimes with buttermilk, to halt nausea, vomiting, and abdominal pains in pregnancy.

Ø The leaves are readily eaten by camels, cattle and goats and are considered nutritiouHet blad worden gegeten als groente of als veevoer door kamelen, koeien en geiten en worden beschouwd als voedzaam.

Het blad wordt toegepast in kompressen en is nuttig bij leverproblemen, astma en koorts en wordt toegediend wanneer een samentrekkende werking nodig is, zoals op wonden.The bitter, astringent bark decoction is taken to halt diarrhea and dysentery and relieve gingivitis.hetH

Ø Het hout, dat bestand is tegen termieten, is hard, sterk, fijnkorrelig, fijne textuur, taai, duurzaam en roodachtig van kleur. Het wordt meestal gebruikt om putten, poten voor bedden, bootribben, landbouwwerktuigen, stelen voor gereedschap en jukken van ossen te maken.

De takken worden gebruikt voor de constructie van huizen en het hout is een goede brandstof. Van het hout kan goede houtskool gemaakt worden. De flexibele takken worden gebruikt om banden te vormen voor het conische rieten daken van hutten, en worden in elkaar gevlochten om muren te vormen om het vee binnen te houden.

Ø The fruits are applied on cuts and ulcers; are employed in pulmonary ailments and fevers; and, mixed with salt and chili peppers, are given in indigestion and b>Het zaad is sedatief en worden genomen, soms met karnemelk, om misselijkheid, braken en buikpijn een halt toe te roepen tijdens de zwangerschap. They check diarrhea, and are poulticed on wounds.Het wordt toegepast bij diarree en op wonden. Mixed with oil, they are rubbed on rheumatic areas.Gemengd met olie wordt het over reumatische gebieden gewreven. The leaves are applied as poultices and are helpful in liver troubles, asthma and fever and, together with catechu, are administered when an astringent is needed, as on wounds.
Ø Het bittere, samentrekkende schorsafkooksel wordt genomen om diarree en dysenterie halt toe te roepen en tandvleesontsteking te verlichten. The bark paste is applied on soresDe schorspasta wordt aangebracht op wondjes.The root is purgative.
Ø De wortel is zuiverend. A root decoction is given as a febrifuge, taenicide and emmenagogue, and the powdered root is dusted on wounds.Een wortelafkooksel wordt gegeven als een koortsverdrijvend middel, en de gepoederde wortel wordt gestrooid op wonden. Juice of the root bark is said to alleviate gout and rheumatism.Van sap van de wortel schors wordt gezegd dat het jicht en reuma te verlicht. Strong doses of the bark or root may be toxic.Sterke doses van de schors of wortel zou giftig kunnen zijn. An infusion of the flowers serves as an eye lotion.
Ø ^{[ 9 ]}Een aftreksel van de bloem dient als een ooglotion.
Ø The fatty-acid methyl ester of Z.De vetzuren methylester van Z. mauritiana seed oil meets all of the major biodiesel requirements in the USA (ASTM D 6751-02, ASTM PS 121-99), Germany (DIN V 51606) and European Union (EN 14214).mauritiana zaad olie voldoet aan alle van de belangrijkste biodiesel eisen in de Verenigde Staten, Duitsland en de Europese Unie. De gemiddelde opbrengst aan olie is 4,95 kg olie/ boom of 1.371 kg olie/ ha.

1.5 Hibiscus Asper

Gebruik

Bladeren van de Hibiscus asper worden gegeten als gekookte groente; dit gebruik is wijdverbreid in de Sahelregio. In Nigeria worden de jonge vruchten gebruikt om de sauzen te binden. Hibiscus asper wordt ook gebruikt voor zijn vezels, bijv. In Senegal. Het wordt beschouwd als een belangrijke groen voedergewas in de Sahel en hoewel het door alle vee gegeten wordt, zijn kamelen er bijzonder dol op. Als het extreem veel gegeten wordt kan het gezwellen veroorzaken bij het vee. Het is niet geschikt voor het maken van hooi, maar kan wel als kuilvoer gebruikt worden. De zaden vormen een belangrijk deel van het dieet van de wilde parelhoen in het noorden van Kameroen en zijn waarschijnlijk net zo belangrijk voor als huisdier gehouden gevogelte.

Boven een vuur gedroogde bladeren worden gebruikt bij excemateuze zweren in Senegal. Diverse andere huidproblemen van mensen en huisdieren worden ook met de bladeren behandeld in Senegal, Guinea en Mali. De plant wordt ook toegepast bij blaasontsteking in het noorden van Nigeria, anemie en geelzucht in Benin en bij leucorrhoea in Kameroen. Daarnaast wordt het in Nigeria gebruikt als een tegengif, om malaria te behandelen in Mali en Benin, keelontsteking in de Centraal Afrikaanse Republiek en pijnlijke en onregelmatige menstruatie in Benin, als een depuratief (bloedzuiverend) en diureticum in Mali, als een herstellend drankje in Benin en om inwendige parasieten te controleren bij de diergeneeskunde in Guinea.

Eigenschappen
De plant is plakkerig in water en het sap is lichtelijk zuur. Er is geen informatie over de voedzaamheid van de Hibiscus Asper bladeren, maar het is waarschijnlijk vergelijkbaar met die van de gerelateerde Hibiscus Cannabinus. De zaden bevatten per 100 g: 64,2 g water, 15,2 g vet, 4,2 g N, 0,8 g, P 1,3 g K, 0,3 g Ca, 0,4 g Mg, 0,07 g Na.

Plantkunde
Het is een overblijvend kruid tot 2 m hoog; stengel met fijne stekels en eenvoudige of stervormige haren. Bladeren: draadvormig steunblaadjes, tot 6 mm lang; bladsteel 0.5 tot 18 cm lang; blad lancet- tot eivormig, ongelobd of ondiep tot diep handvormig 3-5 (-7)-lobbig, tot 18 cm × 14 cm, buitenkant gezaagd of licht gegolfd, handvormig geaderd, met een duidelijke nectarklier aan de basis van de hoofdnerf. Bloemen in de oksel, solitair of geclusterd, tweeslachtig, regelmatig, 5-tallig; bloemsteeltje tot 1 cm lang; kelk- tot klokvormig, tot 2,5 cm lang, de ribben van de lobben met fijne stekels of borstelharen; bloemblaadjes vrij, omgekeerd eivormig, tot 4,5 cm × 3 cm, lichtgeel met rood-paars-grondslag; meeldraden talrijk, verenigd in een kolom tot 1,2 cm lange, donkere roze; eierstok superieur, 5-cellig. Fruit een eivormige capsule tot 2 cm lang, dun en fijn opstaand-behaard, veelzadig. Zaden tot 4 mm × 3 mm, donkerbruin.

Hibiscus omvat 200-300 soorten, voornamelijk in de tropen en subtropen. Hibiscus Asper behoort tot een groep van ongeveer 100 soorten, waarvan er ongeveer 30 in tropisch Afrika. De bladeren van verschillende andere soorten zijn meer bekend als groente: wordt voor de groente en tegen de hoest gekweekt in DR Congo en voor de vezel in Zambia. De bladeren worden gegeten in DR Congo, Zimbabwe en Tanzania, terwijl touw wordt gemaakt van de bastvezels in DR Congo.

Hibiscus Asper is waarschijnlijk vooral zelfbestuivend. Dit wordt bevorderd door de bloemstructuur.

Hibiscus Asper wordt gevonden op braakliggende terreinen, grasland en de randen van het bos. Als een kruid wordt het niet beschouwd als zeer schadelijk in zijn gebied van oorsprong.

Vooruitzichten Hibiscus Asper blijft een kleine groente van lokaal belang, met name in de Sahel-regio. Het mogelijke commercieel gebruik door teelt is tot dusver verwaarloosd.

Bissap - Hibiscus

Spoel de gedroogde bloemen kort in koud water.

Verwarm in een pan (ongeveer 2 liter) koud water. Zodra het water begint te koken voeg je de gedroogde bladeren toe.

Zet het vuur dan meteen uit en laat de bloemen tien minuten ondergedompeld staan.

Giet het water uit de pan door een zeef (bekleed met een kaasdoek of keukenpapier) om de bloemen scheiden van het water.

Zorg dat niet het sediment van de bloemen door de zeef gaan.

Roer de suiker erdoor. Voeg eventueel ander smaken toe.

Voeg desgewenst ijsklontjes toe en de verkoeling is kompleet.

Bissaprecept

ingrediënten:

Water

2 handenvol hibiscus bloemen

Snufje nootmuskaat

Een teentje knoflook

Kardemomzaad

Een kaneelstokje

vanillesuiker

honing

Kook de hibiscus bloemen 5 minuten met water, nootmuskaat, kaneel, kardemom.

Voeg dan de knoflook toe en laat het volledig afkoelen. Suiker naar smaak toevoegen. Ik houd er van een lepel suiker en een lepel honing toe te voegen.

Filter en zet het daarna in de koelkast. Het is goed koel te drinken.

Men kan ook een takje citroenmelisse toevoegen.

[ edit ] World production and yieldhttp://www.stemderbomen.nl/pages/artikelen/art_mango.htm http://www.updaid.nl/opinie/opinie-de-mangoboom/ http://palmvrienden.net/jungle/winterbescherming/mangifera-indica/

1.6 Mango, Mangifera indica

Naamgeving

Oorspronkelijk was de mango bekend onder de namen ambag, aniba en amba. De Tamielse naam man-kay oftewel de Singhaalse term man gas (gas=boom) leidden tot de huidige naam mango. Mangifera betekent zoveel als boom die mangovruchten draagt.

Mangotree (Engels); Manguier (Frans)

Plantkenmerken

De mango (Mangifera indica) of manga is één van de grootste fruitbomen ter wereld die altijd groen blijft en een hoogte van 40 m kan bereiken. De boom heeft een dichte, brede kruin. De afwisselend geplaatste bladeren zijn leerachtig, glad, glanzend, donkergroen, gaafrandig en hebben een ovale, toegespitste vorm, lijkend op die van de laurier. Het blad is 15–30 cm lang en tot 3,5 cm breed. De bladsteel is 2–6 cm lang. De eindstandige, vertakte bloeiwijzen kunnen tot 100.000, enkele millimeters grote, gelige of rozige bloemetjes (mannelijk of tweeslachtig) bevatten. Van deze bloemen wordt maar een klein deel bestoven en rijpt een nog kleiner deel tot volwassen vruchten, die met lange stelen aan de takken hangen

De mango is een steenvrucht die in vorm varieert, afhankelijk van het ras. De vruchten zijn 5–40 cm lang, meestal asymmetrisch, ovaalvormig en vaak gekromd met aan het uiteinde een korte, brede tuit. Er bestaan echter ook rassen met bolvormige vruchten. De schil is tot 2 mm dik, glad en glanzend. De vruchten zijn rijp groen, geel, oranje, rood of bontgekleurd. Het rijpe vruchtvlees is zacht en sappig, licht oranje, goudgeel van kleur en vezelig tot bijna vezelloos. De vrucht smaakt zoet en verspreidt een zoete geur. Aan de hand van de geur is ook de rijpingsgraad vast te stellen, want er zijn immers ook vruchten die rijp groen van kleur zijn. De steenpit is houtig en afgeplat en zit stevig aan het vruchtvlees vast. De vrucht omsluit een kiem of meerdere kiemen, waaruit zich slechts één bevruchte eicel ontwikkelt.

Belang en herkomst

Mango is naast banaan en ananas de belangrijkste tropische vrucht die sinds 4000 jaar gecultiveerd wordt. Het is de nationale vrucht van India, geworteld in de geschiedenis van dit land en zijn zowel de vrucht als de boom heilig. Zowel voor de hindoes als ook voor de boeddhisten heeft hij religieus symbolische betekenis.

Sinds 1830 wordt de plant wereldwijd in de (sub)tropen gekweekt, het meest noordelijk in Israël en Florida.

De mangiferafamilie omvat ca.60 boomachtige soorten, waaronder de bekende Mangifera indica. Tegenwoordig is hij in alle tropische maar ook in subtropische gebieden als cultuurplant te vinden. Als cultuurplant duikt de mangoboom voor het eerst in Maleisia op en rond 1400 n.Chr.op de Filippijnen. Daarna veroverde hij de Zuid-Aziatische landen. De verdere verspreiding gebeurde vermoedelijk door de Portugezen die deze vrucht aan het begin van de 16^e eeuw van Goa (India)naar Oost-Afrika, West-Afrika en tenslotte naar Brazilië brachten. De steenpit is houtig en afgeplat en zit stevig aan het vruchtvlees vast. De vrucht omsluit een kiem of meerdere kiemen, waaruit zich slechts één bevruchte eicel ontwikkelt.

Gebruik van de Mango

Ø Rijpe vruchten worden als handfruit gegeten en onrijpe vruchten kunnen als groente worden bereid of worden ingelegd in zoetzure curry's. Mango bevat enzymen die eiwitten afbreken door de eiwitketens in stukjes te knippen. Mango is dan ook moeilijk met ijs, melk of vlees te combineren. Men blancheert mango daarom voor gebruik, als mango in combinatie met zuivel of gelatine wordt verwerkt. Door dit blancheren worden de enzymen (proteasen) inactief. Hij is rijk aan vitamine A en C en verschillende mineralen en als zodanig een belanrijk voedingsmiddel in tropische landen.
Ø De bloesem van de mangoboom is ook eetbaar en levert bovendien een zoete honing.
Ø Het hout van de mangoboom kan worden gebruikt voor de fabricage van meubels.
Ø Uit de pit wint men vet voor de zeep - en cosmetica-industrie.
Ø Medicinaal. In India worden mangoproducten als geneesmiddel gebruikt. Het vruchtvlees bevordert de spijsvertering en heeft een licht laxerend effect. Mango’s worden gebruikt om bloedingen te doen stoppen en het hart te versterken. Er wordt beweerd dat hij een positief effect op het functioneren van de hersenen heeft.
Ø Het inademen van de damp van mangobladeren zou keelontsteking genezen en van de hik bevrijden.
Ø De schors bevat het zogenaamde resine. Vermengd met limoensap geneest men daarmee huidziektes.

De mango zou eigenlijk binnen de wereldhandel een grotere rol moeten spelen dan tegenwoordig het geval is. Het is tragisch dat de helft van de rijpe vruchten ongebruikt wegrot. Het probleem is dat hooguit drie maanden lang geoogst kan worden. Op grond van ontbrekende infrastructuur kunnen de vruchten niet voldoende geëxporteerd worden. Daar, waar wel geëxporteerd wordt, worden de vruchten onrijp geplukt. In gekoelde laadruimten worden zij naar onze streken getransporteerd. Natuurlijk heeft dit nadelige gevolgen voor de smaak. In feite weten wij niet hoe een echt rijpe mango smaakt.

De mango is zeer geschikt voor de verwerking tot producten als mangochutneys, compote en voedingsmiddelen voor baby’s, mangoijs en-yoghurt.

Soorten en vermeerdering

In India zijn meer dan 1000 variëteiten te vinden. Vermeerdert wordt de mango meestal door geënte stekjes. Deze planten dragen al na 3 jaar, bomen uit zaden pas na 7 jaar, vruchten.

Symboliek en Mythologie

De gigantische mangoboom symboliseert kracht en sterkte. Het Sanskritwoord amra werd vroeger gebruikt om aan een persoon of object waardigheid en bewondering toe te kennen. Het inademen van de geur van de bloem zou helpen bij liefdesverdriet.

Volgens een legende kreeg Boeddha van een dame namens Amradarika een mangotuin cadeau. In de Indiase mythologie belichaamt de mango de gedaanteverandering van Prajapat, god van de schepping. Bundels van jonge takken en bloemen worden tegenwoordig nog bij bepaalde religieuze ceremonieën gebruikt.

Zelf telen

Het beste groeien mango’s op een losse, vrij schrale bodem. Zij kunnen goed tegen droogte. Zij hebben voor het rijpen van de vruchten een droogteseizoen van 3 maanden nodig.

Als we zelf een mangoplant willen kweken, moeten we eerst de pit met een scherp mes openbreken, omdat de kiem door het onrijp plukken niet genoeg kracht heeft om er zelf uit te komen. Je kunt hem in vochtige bladaarde planten en met plastic afdekken. Op een warme plek in de schaduw zullen er, als je geluk hebt, na drie weken de eerste blaadjes tevoorschijn komen. Het plastic kun je dan verwijderen en de tere plant langzamerhand aan het zonlicht laten wennen. Het wortelstelsel zal zich ontwikkelen en moet dus in een grotere pot geplant worden. Bij ons zal de mangoboom niet bloeien. Vorstbestendigheid tot -1°C.

1.7 Cashew, Anacardium occidentale

Twee aanverwante planten van cashew zijn de mangoboom en de pistacheboom. De cashew is een snelgroeiende struik of een tot 15 m hoge, laag vertakte, altijd groenblijvende boom. De boom ziet er nogal rommelige uit met zijn kronkelige stam en kromme takken. De lagere takken kunnen op de grond rusten en kunnen zelfs wortel gaan schieten, waarvandaan de boom weer verder kan groeien. De bladeren van de boom zijn tussen de 10 en 20 centimeter lang en 5 tot 8 centimeter breed, de geurige bloem is geelachtig tot roze gekleurd. De bladstelen zijn 1-1,2 cm lang. De bladeren zijn afwisselend geplaatst, stevig-leerachtig, onbehaard, gaafrandig, omgekeerd breed-eivormig, aan de basis afgerond of wigvormig en 10-20 x 7-12 cm groot. Door het blad loopt een lichtgekleurde hoofdnerf met meerdere lichtgekleurde, onder een wijde hoek afstaande zijnerven. De bloemen die mannelijk of tweeslachtig kunnen zijn, staan in eindstandige, losse, veelbloemige schermen. Ze bestaan uit vijf bleekgele, roze gestreepte, lijnvormige, 7-9 mm lange, teruggeslagen kroonbladeren en bij de tweeslachtige bloemen tevens uit één vruchtblad. Het vruchtblad wordt omgeven door tien meeldraden, waarvan er vaak meerdere steriel zijn. Er is één meeldraad die drie keer zo lang is als de andere en altijd fertiel is.

De vrucht is éénzadig, boon- of niervormig gekromd en lijkt qua vorm op de noot. De schil is houtig, grijsbruin en glad en bevat een scherpe, bijtende, giftige olie (cardol) die ernstige huidirritaties kan veroorzaken. De olie van de schil wordt in de volksgeneeskunde door Indianen gebruikt als middel tegen wratten en likdoorns. Ook kan het worden gebruikt als houtbeschermingsmiddel tegen termieten. Ook dient het als industrieolie voor de fabricage van verven, lakken, lijmen, coatings, remvoeringen en koppelingsplaten. De olie wordt verkregen door stoomdestillatie, waarna de vrucht met de hand kan worden geopend om het zaad tevoorschijn te halen. De cashewnoot is de vetrijke, geelbruine kern van het zaad. Het zaad wordt gefrituurd of met hete lucht geroosterd en daarna geschild. De kern is rauw nog giftig, maar na verhitting is het smakelijk, voedzaam en bevat 45% vet en 20% eiwit. Het heeft een nootachtige, vrij zachte consistentie en een zoete smaak. Het kan eventueel gezouten of gesuikerd worden gegeten en in gebak en zoetwaren worden verwerkt.

De cashew-appel is de vruchtsteel die bij rijping sterk opzwelt en als een 5-10 cm grote, peervormige, geel- of roodschillige, zachtvlezige, sappige, aromatisch zoetzure, fruitig geurende schijnvrucht bovenop de eigenlijke vrucht (met daarin de cashewnoot) zit. De cashew-appel is in tegenstelling tot de noot niet giftig en kan direct rauw van de boom worden gegeten. Deze is vitamine C-rijk en kan ook worden gekookt en worden verwerkt tot jam, gelei of siroop. Van het zoetzure sap wordt frisdrank gemaakt en lokaal ook wijn (caju-wijn) en azijn. Omdat de cashew-appel na het plukken maar enkele dagen houdbaar is, wordt hij in tegenstelling tot de cashewnoot nooit geëxporteerd. Het sap wordt echter wel geëxporteerd.

De cashewboom (Acajouboom) komt van oorsprong uit Zuid Amerika. In de zestiende eeuw namen Portugese handelaren de boom mee naar o.a. India en Afrika, waar de cashew zich in de afgelopen jaren heeft ontwikkeld tot een belangrijk exportprodukt. Guinee- Bissau is voor 95% afhankelijk van de export van cashew-noten. India is tegenwoordig het belangrijkste productieland van de cashew-appels en cashewnoten.

Het zijn niervormige noten die onder de cashewappel hangen, de vrucht van de cashewboom, in een harde dop. Ze hebben een witte kleur en hebben een zoete smaak.

Cashew bomen produceren zowel fruit ("de appel") als een noot, en uit de schil van de noot kan waardevolle olie verkregen worden. Na drie jaar dragen de bomen vrucht. Het is één van de merkwaardigste vruchten die er zijn. De cashewnoot groeit namelijk onder aan een vrucht, genaamd cashewappel. Eén vrucht brengt soms meerdere cashewnoten voort, die hangen dan echter zijdelings aan een takje. Onder de vrucht hangt dus altijd één noot. De noot is ongeveer vijftien dagen eerder rijp dan de appel waaraan ze hangt. Ze valt dan af. Na het vallen worden de noten verzameld en vervolgens gedroogd, hetzij kunstmatig hetzij in de zon. Als de cashewnoten goed worden behandeld en opgeslagen dan kunnen ze een jaar of zelfs langer behouden blijven.
Van de appel, die in kleur van rood tot geel varieert, wordt cashewsap gemaakt, siroop, terwijl men ze ook eet. Nadat de bloem uitgebloeid is vormt zich de noot. De appel groeit later tussen deze noot en tak, over de steel heen. Na ongeveer 2 maanden is de appel rijp en als ze geoogst worden blijven deze appels hooguit 24 uur goed waarna ze al gaan fermenteren. Alhoewel het fruit voor verschillende doeleinden gebruikt kan worden (jam, sap, wijn en zelfs een likeur), word deze toch meestal weggegooid want het gaat tenslotte om de noot.
Eigenlijk is de noot het zaad van de boom, voorzien van een dikke en harde schil. De buitenste laag van deze schil bevat de giftige stof urushiol, en deze kan ernstige huidirritaties veroorzaken. Deze zelfde stof komt bijvoorbeeld ook voor in de ‘poision ivy’, een plant die in Amerika berucht is vanwege dat gif. De 'poison ivy' behoort tot dezelfde familie als de cashewboom.

Als de schil niet op de juiste manier geopend word dan kan het gif op de noot terecht komen en hem daarmee waardeloos maken, want eten kun je hem dan niet meer. De meeste bedrijven stomen de schil op hoge temperaturen open en 'koken' de cashewnoot dus ook meteen. Alleen met een speciale techniek kan de schil worden geopend zonder dat er hitte aan te pas komt en zonder dat deze bloot gesteld wordt aan het gif. Deze rauwe cashewnoten zijn zoeter, hebben meer smaak en voedingsstoffen dan de gekookte versie.

Bewerking
De cashewnoot in dop wordt gebrand om de bast kraakbaar te maken. In feite wordt de cashew dus al voorgebrand, vandaar dat ze "rauw" ook goed te eten zijn. Dan worden ze gekraakt. Er zijn machines voor, doch veel is nog handwerk. Een persoon kan een maximale productie bereiken van 45 kg per dag. Tijdens het kraken wordt ieder druppeltje olie uit de olierijke bast in een blikje opgevangen, daarna worden de basten uitgeperst. De olie die vrijkomt, wordt als industrieolie gebruikt, het overblijfsel van de basten wordt als brandstof gebruikt. Opnieuw wordt de cashewnoot verwarmd om het bruine vliesje wat er nog omzit te drogen. Dan laat het vliesje zich vrij gemakkelijk verwijderen en blijft er een blank product over. Dat wordt met de hand gesorteerd. Aan 't eind worden ze in blikken gedaan, deze worden met insectendodend gas gevuld (anders komt er in de kortst mogelijke tijd leven in) en daarna dichtgesoldeerd.

Voedingswaarde

Veel mensen eten de cashewnoten niet vanwege het hoge vetgehalte, al is dat gehalte lager dan dat van amandelen, pinda's en walnoten. De cashewnoot bevat echter benodigde vetzuren, vitamine B vezels, eiwitten, koolhydraten, mineralen als Natrium, Kalium, Calcium, Fosfor, Magnesium, IJzer, Koper, Selenium en Zink. Net zoals andere noten bevat de cashew verzadigde vetten, maar wanneer ze met mate gegeten worden zijn cashewnoten zeer voedzaam.

Noot per 100 gr	eiwitten (gram)	vet (gram)	Koolhydraten (gram)	calorieën (kcal)
Amandelen	19	55	5	591
Paranoten	15	67	5	683
Cashews	19	51	22	623
Kokosnoot	4	40	3	388
Hazelnoot	14	69	6	701
Macadamia's	8	73,8	16	702
Pinda	27	55	8	642
Pecannoten	15	67,8	8	702
Pistache	19	55	5	591
Walnoot	15	67,8	8	702

Voedingswaarde per 100 gr droog geroosterde cashewnoten
energie	574 kcal
Vezels	3 gr
Koolhydraten	32.69 gr
Vet	46.35 gr
eiwit	15.31 gr
Water	1.70 gr
Calcium	45 mg
Magnesium	260 mg

www.database.prota.org/.../Lannea%20microcarpa_En.htm –

http://www.crac-grn.com/files/Lannea_microcarpa.PDF

1.8 Lannea microcarpa
Vernacular namesNederlandse naam: African grape (En).Afrikaanse druivensoort (Nl),Vrai raisinier (Fr). Vrai raisinier (Fr).

Origin and geographic distributionOorsprong en geografische spreiding
Lannea microcarpa is indigenous from Senegal to Cameroon.Lannea microcarpa is inheems van Senegal tot Kameroen. Lannea microcarpa is wijdverspreid. In de noordelijke delen van Burkina Faso wordt hij als kwetsbaar beschouwd.

Beschrijving

De Dioecious tree up to 15 m tall; bole up to 70 cm in diameter, rather short; bark grey, slightly sweet-scented, smooth or with small scales when older, often with a spiral twist, very fibrous, slash reddish with fine white markings. boom kan tot 15 m hoog worden; de korte stam tot 70 cm in diameter, schors is grijs, licht zoet-geurend, glad of met kleine (scales) schalen wanneer hij ouder wordt, vaak met een gedraaide spiraal, zeer vezelig, roodachtig met fijne witte aftekeningen. Bladeren verspringend, tot 25 cm lang met 2-3 (-5) paren van bladen; eivormig, bladeren, veervormig geaderd. Inflorescence a terminal raceme up to 15 cm long (male ones longest), bearing glandular dots.Bloemen groen-geel eenslachtig4 mm in diameter, green-yellow; male ones with 8 stamens; female ones with superior 4-celled ovary bearing 4 styles; Fruit an ellipsoid, glabrous drupe, c.Fruit een ellipsoïde, kaal steenvruchten, 1,5 cm lang, aan de bovenkant voorzien van maximaal 4 kleine tanden, paars-zwart als rijpe, 1-zaad.

Andere botanische informatie
Lannea comprises about 40 species, most of them restricted to Africa, and the bark of many of them is or has been used as a source of a red-brown dye.Lannea omvat ongeveer 40 soorten, de meesten van hen beperkt tot Afrika, en de bast van velen van hen is of werd gebruikt als een bron van een rood-bruine kleurstof.Although most species can easily be distinguished botanically, in several areas different species bear similar vernacular names. Therefore, the exact identity of the species used in a particular dyeing process is not always certain, except from field observations complemented by botanical identification of the collected dye material.
Lannea acida A.Rich.Lannea acida A. Rich.is used for dyeing in the same way as Lannea microcarpa in Mali where it bears the same vernacular name 'npeku' in the Bamanan language. wordt gebruikt voor het verven op dezelfde manier als Lannea microcarpa in Mali waar hij dezelfde volksnaam 'npeku' in de Bamanan taal draagt. In Côte d'Ivoire a red dye is made from a bark decoction with the addition of wood ash.In Ivoorkust wordt een rode kleurstof gemaakt van een schors afkooksel met de toevoeging van houtas.It turns yellow if acids are added to the bath. Het wordt geel als zuren worden toegevoegd aan het kleurbad.In this process a mordant has to be used.However, Lannea acida is more important medicinally.

Echter, Lannea acida is belangrijker medicinaal.
The bark of Lannea schweinfurthii (Engl.) Engl.De bast van Lannea schweinfurthii wordt gebruikt door de mensen van Tsonga Gazankulu van Noord-Oost Zuid-Afrika om hun manden te kleuren met een paarsachtige-bruine kleur, maar deze soort is veel belangrijker voor zijn eetbare vruchten.
The bark of Lannea welwitschii (Hiern) Engl.De bast van Lannea welwitschii wordt in Ivoorkust en Ghana gebruikt om wikkellappen roodbruin te verven.

Groei en ontwikkeling
Leaves fall off at the beginning of the dry season; flowering is at the end of the dry season, before the appearance of the new leaves.Bladeren vallen af aan het begin van het droge seizoen, de bloei is aan het eind van het droge seizoen, vóór het verschijnen van de nieuwe bladeren.Lannea microcarpa occurs in savanna vegetation.

Boom eisen

Rainfall : Over 500mmRegenval: Meer dan 500mm

Soil Type : Tolerates a wide variety of soils from heavy clays to sands.Bodemtype: Verdraagt een grote verscheidenheid van de bodems van zware klei tot zand. However, prefers sandy soils Echter, geeft de voorkeur aan zandgronden. often where there are rocky sites.Lannea microcarpa komt voor in de savanne vegetatie. It prefers deep friable soil and is often found on cultivated land, where it is not cut down but preserved for its edible fruits.Zij verkiest diepe broze bodem en wordt vaak aangetroffen op bouwland, waar het niet is gekapt, maar bewaard voor zijn eetbare vruchten. It also occurs on rocky soil in Sahel savanna.Het komt ook voor op rotsachtige bodem in de Sahel savanne.

Altitude : 0-300m.Hoogte: 0-300m.

Temperature: Reported mean min and max.Temperatuur: De gerapporteerde gemiddelde min en max. monthly temperatures are as follows: 21 and 35 maandelijkse temperaturen zijn als volgt: 21 en 35 C

Propagation : About 5,000 Seeds/kg.Voortplanting: Ongeveer 5.000 Zaden / kg. Not known but presumed easy. Niet bekend, maar vermoed gemakkelijk.

Opmerkelijk feit: After Care : Reported to be fire resistant.OpmerkelijkGemelde resistent te zijn tegen brand.

Propagation of this species is recommended, as the tree is often specifically kept in fields for its fruitsVoortplanting van deze soort is aanbevolen, omdat de boom vaak specifiek bewaard is in velden voor zijn vruchten despite the heavy shade that it casts in the rainy season.ondanks de zware schaduw werpt dat zij in het regenseizoen.

symmetric baseInflorescences: arise on the leafless branches and occur as small stiff racemes (spikes) to 15cm.Katjes: komen voor op de bladerloze takken en als kleine stijve trossen tot 15cm. They bear Zij dragen vele bloemen die geelachtig en klein zijn.

many flowers that are yellowish and small.

Flowers: appear before the leaves.Bloemen: verschijnen voor de bladeren. They have 4 green ovate sepals (c.1mm); 4(5) elliptic-obovate,Ze hebben 4 groene ovaal kelkbladen (c.1mm); 4 (5) witte kroonbladen (c.3mm) en ofwel 8 gele meeldraden of een eierstok. Bloemen maart-juli;

Vruchten: bestaan uit ellipsoïde eetbare steenvruchten met de grootte van kleine druiven (c.1.5cm lang). They hang in clusters and are purplish when ripe. Ze hangen in clusters en zijn paarse wanneer ze rijp zijn. Vruchten: juni tot augustus

Gebruik

Fuel wood- Brandhout. Het hout is wit, licht, gemakkelijk te bewerken, maar veroudert snel, het wordt gebruikt in Senegal om handgrepen van schoffels te maken en in de rest van West-Afrika als brandstof en voor het maken van houtskool. Wood may be used for fuel but is not of good quality for construction as it deteriorates easily.Het hout is niet van goede kwaliteit voor de bouw omdat het snel vermindert in kwaliteit. Leaves areThe fruits are eaten raw or dried and a fermented drink is prepared from the pulp.The wood is white, light, easy to work but deteriorates quickly; it is used in Senegal to make hoe handles and throughout West Africa as fuel and to make charcoal.

-Forage Fruit Voedselareaal Fruit. De vruchten worden rauw gegeten of gedroogd en een gegiste drank wordt bereid uit de pulp. Vruchten zijn eetbaar en kan vergeleken worden met kleine rozijnen. Wanneer ze rijp zijn, kunnen ze worden gekookt tot een zoete drank.

when ripe (hence the French name), they can be cooked to give a sweet driA Gum is produced wEen Gum vanuit de schors wordt geproduceerd die eetbaar en oplosbaar is in water. De jonge bladeren worden gegeten als groente.

- Geneeskunde. A leaf decoction is drunk to treat swellings; it is also added to a bath.Een afkooksel van blad wordt gedronken om zwellingen te behandelen, het wordt ook toegevoegd aan een bad.In Ghana leaves are used as a dressing for wounds. In Ghana worden bladeren gebruikt om wonden te bedekken. In Senegal wood ash is applied to maturate abscesses.In Senegal wordt houtas toegepast op abcessen. In Nigeria leaves, bark, roots and fruits are applied to treat mouth blisters, rheumatism, sore throat, dysentery, as a cathartic and as a dressing on boilsIn Nigeria worden bladeren, schors, wortels en vruchten toegepast bij blaren in de mond, reumatiek, pijnlijke keel, het behandelen van dysenterie, als een reinigingsmiddel en als dressing bij het koken. Het antidiarrhoeic effect van de schors is bevestigd door tests. Reported human medicinal uses for this species are as follows.In Benin worden gedroogde verpulverde schors ingewreven tegen pijn tussen de ribben en wordt het ingenomen tegen koliek.

- Veevoer. Bladeren zijnbrowsed but are apparently only suitable for goats; an advantage is that they can be fed to the animals geschikt voor de geiten, een voordeel is dat ze kunnen worden gevoerd aan de dieren gewoon voorafgaand aan de regentijd, wanneer de boom weer in blad gaat komen. Fruits are edible and can be compared to small raisins

Cordage- Touwwerk. is edible and soluble.De schors wordt gebruikt voor touwwerk.

- Kleuren van textiel. In West Africa the bark of Lannea microcarpa is employed to dye cotton textiles a red-brown colour.In West-Afrika wordt de bast van Lannea microcarpa gebruikt als kleurstof om katoen textiel een rood-bruine kleur te geven.It is one of the main plants used in the production of the cloths called 'basilan fini' (medicine applied on cloth), widely associated with the notion of healing, since the decoction of the plant is both medicinal and dyes the colour of blood. Het is een van de belangrijkste planten gebruikt bij de productie van de kleding, genoemd 'Basilan fini' (geneeskunde toegepast op doek), op grote schaal in verband gebracht met genezing, omdat het afkooksel van de plant zowel geneesmiddelen is en een kleurstoffen in de kleur van bloed.Garments made with plain ochre-red cloth or with black designs on an ochre-red ground obtained with this dye are mostly worn by men, originally in blood-shedding circumstances such as hunting and war. Deze kleding gemaakt van oker-rood doek of met zwarte ontwerpen op een oker-rode ondergrond worden meestal gedragen door mannen, oorspronkelijk gedragen bij bloed vergietende omstandigheden, zoals de jacht en oorlog. The red dye has protective symbolic power, hides bloodstains and is believed to heal the wounds.De rode kleurstof heeft symbolische beschermende macht, verstopt bloedvlekken en wordt verondersteld wonden te helen. It is also used by both sexes for ritual clothes worn at crucial stages of life such as circumcision and excision, delivery and death.Het wordt ook gebruikt door beide geslachten voor rituele kleding, gedragen op cruciale fasen van het leven, zoals besnijdenis en excisie, geboorte en dood. In Mali Bambara women use Lannea microcarpa to decorate textiles called 'surusuru' and 'basiya'.In Mali gebruiken Bambara vrouwen Lannea microcarpa om textiel genaamd 'surusuru' en 'basiya' te versieren. These textiles belong to the bogolan group.Deze textiel behoort tot de Bogolan groep. Women's wrappers dyed with Lannea bark are worn at the occasions of excision, delivery, menopause and lastly as a shroud.Vrouwelijke omslagdoeken geverfd met Lannea schors worden gedragen ter gelegenheid van de besnijdenis, geboorte, menopauze en ten slotte als een lijkwade. In Ghana among the Akan and the Ashanti people, the dye from the bark is traditionally used for mourning clothes although red synthetic dyestuffs may now be used instead.In Ghana onder de Akan en de Ashanti volkeren wordt de kleurstof uit de bast van oudsher gebruikt voor rouwkleding, hoewel rode synthetische kleurstoffen nu ook gebruikt worden.
Stoffen (Tannins (deriving from gallic acid) are present in the bark and react with the iron-rich mud used in the bogolan process to give the characteristic black ground or designs of 'basiya' and 'surusuru' textiles.Tannines) aanwezig in de schors reageren met het ijzer-rijke modder en wordt om de karakteristieke textiel (of delen ervan in motieven) zwart te kleuren.

Het kleuren van textiel
The bark is pounded and boiled for 2–3 hours in water.De schors wordt gedurende 2-3 uur in water gestampt en gekookt.Towards the end of this period a small ladleful of wood ash is added as mordant, resulting in a darker coloured liquid that is kept boiling strongly for about half an hour. Tegen het einde van deze periode wordt een kleine lepelvol van houtas toegevoegd als beitsmiddel, wat resulteert in een donkerdere gekleurde vloeistof die ongeveer een half uur aan de kook wordt gehouden. After it has cooled down, the decoction is filtered and is then ready for use as a dye bath.Nadat het is afgekoeld, wordt het afkooksel gefilterd en is dan klaar voor gebruik als een verfbad. To obtain a faster colour, bogolan dyers associate this dye with a decoction of the bark of Anogeissus leiocarpa (DC.) Guill.Voor het verkrijgen van een snellere kleur, combineren bogolan ververijen deze kleurstof met een afkooksel van de schors van Anogeissus leiocarpa& Pe. The cotton cloth is plunged once into the Lannea dye-bath, then 3 times in the Anogeissus bath and finally once again in the Lannea bath.De katoenen doek worden een keer ondergedompeld in de Lannea kleurstof-bad en vervolgens 3 maal in het Anogeissus bad en uiteindelijk weer in de Lannea bad. Between each dyeing, the cloth is dried in the sun.Tussen elk verven door, wordt de doek gedroogd in de zon. Subsequently the cloth is dyed using iron-rich mud of the bogolan technique.Vervolgens wordt het doek geverfd met behulp van ijzer-rijke modder van de Bogolan techniek. The dye is not very fast, except in the black parts of the design.De kleurstof is niet erg snel, behalve in de zwarte delen van het ontwerp.

Vooruitzichten
Het gebruik van Lannea schors voor het rood verven is nog steeds op grote schaal belangrijk in West-Afrika. Omdat de kleurstof meer en meer populair wordt in de moderne vormen van de bogolan textielproductie, is teelt van de belangrijkste lokale soorten, Lannea microcarpa en Lannea acida, aan te bevelen, vooral omdat ze ook vruchten en eetbare jonge bladeren produceren, en medicinaal gebruikt worden, met name om huidaandoeningen genezen.

Vermeerdering en aanplant
Lannea species are not cultivated for dyeing purposes.Lannea soorten worden niet gekweekt voor verfdoeleinden. They can be propagated by seed.Ze kunnen worden vermeerderd door zaad. Ambient temperatures of 25–30°C much reduce the longevity of the seeds.Omgevingstemperatuur van 25-30°C verminderen de levensduur van de zaden flink. At a moisture content of about 6% the seeds keep their viability longer when kept at lower temperatures, and long storage is possible in a freezer at –18°C.

as a treatment for diarrhoea.TREE REQUIREMENTS.

1.9 Moringa

http://www.mobot.org/gradstudents/olson/moringahome.html http://www.miracletrees.org/moringaboom.html http://www.zynmax.biz/csshop/index.php?dispatch=categories.view&category_id=4

www.Abcburkina.net 405) Le Moringa 15 jan 11

Moringa oleifera; arzantiiga in Mooré, legi-Lakiya Fulfulde.

Moringa kentThe 13 species it contains are from tropical and subtropical climates and range in size from tiny herbs to massive trees . 13 soorten die variëren in grootte, van kleine kruiden tot massale bomen.The generic names is derived from the Tamil word murunggai (முருங்கை) or the Malayalam word muringa , both of which refer to M. Ze komen voor in de tropen en subtropen van Afrika, alsook in aangrenzend Europa en tot ver in Azië.

The most widely known species is Moringa oleifera , a multi-purpose tree native to the foothills of the Himalayas in northwestern India and cultivated throughout the tropics. ^{[ 3 ]} M.De meest bekende soorten is Moringa oleifera, een inheemse multi-purpose boom aan de uitlopers van de Himalaya in het noordwesten van India en gekweekt in de tropen.

Moringa Oleifera is gemakkelijk te kweken en gedijt goed in droge gebieden en op zeer marginale gronden, Moringa species are drought -resistant and can grow in a wide variety of poor soils , even barren ground, with soil pH between 4.5 and 9.0.zelfs kale grond, met pH van de bodem tussen 4,5 en 9,0. Although current cultivars can withstand frost, they do not generally survive a hard freeze.Hoewel de huidige cultivars vorst kunnen weerstaan, overleven ze het in het algemeen niet bij flinke vorst. They can probably be grown wherever oranges grow successfully.

Moringa Oleifera bezit een enorme groeikracht. In het eerste jaar kan hij al een hoogte van 3 meter bereiken. De bladeren en vruchten zijn dan ook gelijk te gebruiken. Moringa kan 12 meter hoog worden. Er zijn steden in Niger, die een grote consumptie ervan hebben. In Burkina Faso is Moringa ondanks een paar netwerken en verenigingen die het promoten, nog te weinig bekend.
Hij heeft het hele jaar bladeren. De bladeren zijn samengesteld uit vele kleine blaadjes met kleine tanden aan de randen.

Zijn bloemen zijn bijna wit.

Zijn vruchten lijken op kruidnagels (als vruchten van de bonen) 30 tot 50 cm lang en met 3 kanten, terwijl het zaad er maar twee heeft. In het fruit zitten zwarte zaadjes, rond, met drie kleine vleugels.

Deze kleine boom houdt van zon en groeit goed als de grond veel water bevat. Alle delen van de boom, bladeren, zaden, fruit, bloemen, wortels en schors kunnen worden gebruikt.

Het gebruik
Voedingsmiddel. Moringa oleifera silviculture is currently being promoted as a means to combat poverty and malnutrition . ^{[ 4 ]} It grows quickly in many types of environments, and much of the plant is edible, including by livestock .Moringa oleifera bosbouw wordt momenteel gepromoot als een middel ter bestrijding van armoede en ondervoeding. Het groeit snel in vele soorten omgevingen, en veel van de plant is eetbaar. De bladeren bevatten alle essentiële aminozuren en zijn rijk aan eiwitten, vitamine A, vitamine B, vitamine C en mineralen. Gedroogde bladeren zijn goed te bewaren.

De bladeren, bloemen en jonge vruchten worden gegeten als groente en in sauzen. Door de rijkdom aan vitamines, mineralen en eiwitten is de Moringaboom een rijke bron van voedingstoffen. Biochemici noemen de Moringaboom de eiwitrijkste plant die ooit ontdekt is. Per gram bevatten verse moringabladeren vier keer zoveel calcium als melk, zeven keer zoveel vitamine C als sinaasappels, drie keer zoveel kalium als bananen, drie maal zoveel ijzer als spinazie, vier maal zoveel (pro-) vitamine A als worteltjes en evenveel eiwit als in eieren. Van de schors wordt een gom gebruikt om sauzen te bereiden.

Veevoer. De bladeren is zeer populaire voedsel voor vee en bomen moeten worden beschermd tegen de dieren om te kunnen groeien of zelfs te kunnen overleven! Moringa kan worden gebruikt als een waardevolle toevoeging aan veevoer en visvoer. Het voeden van het vee met de eiwitrijke bladeren heeft aangetoond dat het hun gewicht verhoogt met maximaal 32% en melk productie vergroot met 43 tot 65%.

Naast voeding wordt de Moringaboom door zijn enorme groeikracht effectief ingezet in de strijd tegen woestijnvorming en klimaatverandering. Deze boom kan strak geplant een haag vormen.

Zuiveren van water. De zaden van Moringa worden gebruikt bij het zuiveren van water. Studies hebben aangetoond dat deze eenvoudige zuiveringsmethode niet alleen waterverontreiniging tegen gaat maar ook de schadelijke bacteriën in water vermindert. Door gebruik te maken van deze zaden zijn mensen niet langer afhankelijk van uit het westen afkomstige kostbare middelen. De gekneusde zaden in het door modder vervuild water zorgen dat de modder op de bodem komt en het water is op deze manier schoon wordt. Het is een al lang gebruikte methode langs de rivier de Nijl om het water schoon te maken.

Geneeskunde. Onderdelen van Moringa Oleifera worden gebruikt binnen de geneeskunde. Onder andere de Indiase geneeskunde maakt er gebruik van. Maar ook westerse artsen in ontwikkelingslanden gebruiken de bladeren als medicijn. Zo worden ze wegens het hoge ijzergehalte voorgeschreven bij bloedarmoede. Daarnaast zou het gebruik van de bladeren door het hoge gehalte aan caroteen oogziektes kunnen voorkomen. De wortels worden gebruikt om een middel te maken waarmee je een "kompres" kunt maken.

Daarnaast kan het sap van moringabladeren worden gebruikt als groeihormoon. Door bemesting met moringa kan de oogstopbrengst van bijna elk gewas flink worden vergroot.

Moringa kan verwerkt worden in huidverzorgingsproducten en kan gebruikt worden om wonden schoon te maken.

Biobrandstoffen. Moringa species can also provide oil for making biofuels .Moringa zaden kunnen ook olie maken voor biobrandstoffen. The seeds contain 30-50% oil, or 112-185 gal/acre/year.De zaden bevatten 30-50% olie, of 112-185 liter/ ha/ jaar. De olie die gemaakt wordt van de Moringa zaden kan verwerkt worden tot smeerolie, lampenolie en olie voor horloges en klokken. The oil contains 65-75% oleic acids and, unlike Jatropha oil , is also beneficial to humans.De olie bevat 65-75% oliezuur en, in tegenstelling tot Jatropha-olie, is het ook gunstig voor de mens.

Papier en touw Van het hout van de Moringa wordt papier gemaakt en van de schors wordt touw gemaakt.

De 13 soorten Moringa kunnen worden onderverdeeld in drie categorieën:

- Flessenbomen.

Massieve bomen met een opgeblazen stam waarin water opgeborgen kan worden en kleine symmetrische radiaal bloemen. Komen voor in Madagaskar, Namibië, Angola, Kenia en Ethiopië

- Slanke bomen
Bomen met een tubereuze juveniele stadium en roomkleurig tot roze lichtelijk tweezijdig staande symmetrische bloemen
vooral India, Rode Zee, Arabië, de Hoorn van Afrika

- Bomen, struiken en kruiden van NE-Afrika
De acht Moringasoorten gevonden in het noordoosten van Afrika. Deze soorten zijn tubereuze volwassenen of jongeren tubereuze rijpend naar vlezige wortels-volwassenen; kleurrijke, tweezijdig symmetrische bloemen

Soorten Moringa: Geografie
Deze kaart toont Afrika, Madagaskar, en delen van Azië, met inbegrip van India. Landen waar Moringa voor komt zijn gekleurd. De lichtste schakeringen geven aan dat slechts één soort van de Moringa te vinden is in dat land, terwijl donkere kleuren twee, vier of vijf soorten hebben. Moringa soorten groeien bijna altijd in groepen, slechts zelden afzonderlijk.

Een recept tegen ondervoeding.
Pluk de bladeren van de Moringa en droog ze in de schaduw.
Wanneer de bladeren zijn gedroogd, moeten ze vermalen worden tot een poeder.
Dan moet je de poeder zeven. U bewaart het in een goed sluitende bak.
Voor te bereiden saus, rijst, couscous, gierst taart, voegt u een paar eetlepels Moringa poeder. Voor baby's, voeg een lepel in Moringa poeder toe bij het koken. U kunt gebruik maken van de Moringa meel in plaats van andere bladeren. Het is zeer voedzaam.

Als een kind van 1 tot 3 jaar een eetlepel moringabladpoeders drie keer per dag neemt, geniet hij van een goede bescherming tegen ondervoeding en tegen bepaalde ziekten. Families zouden moeten worden aangemoedigd om deze bladeren te gebruiken en een paar Moringabomen te planten of zaaien in hun eigen achtertuin! Als men Moringapoeder in al de sauzen doet, heeft men rijke en evenwichtige maaltijden.

1.10 Faidherbia albida, Acacia, Ana-boom

Faidherbia albida (syn. Acacia albida Delile) is een inheemse soort in Afrika en het Midden-Oosten, uit het geslacht Acacia. Het is ook ingevoerd in India en Pakistan. Vaak gebruikte namen zijn onder andere Apple-ring Acacia, Ana Boom en Winter Doorn.
Derivation of name and historical aspectAlbida means somewhat white, and refers to the whitish stem of the Ana tree.Albida betekent iets wit, en verwijst naar de witte stam van de boom Ana.

Faidherbia albida is een van de snelst groeiende inheemse bomen. Het is een doornige boom die tot 6 tot 30 m hoog kan worden en stamdiameter van 2 m kan bereiken. Hij is bladverliezend De diep doordringende penwortel maakt hem zeer goed bestand tegen droogte. Acacia-soorten hebben vaak samengestelde bladeren: een blad bestaat uit meerdere deelblaadjes. De acacia heeft veel lange (tot 40 mm lang), rechte, witte dorens die in paren overal uit de zich wijd uitspreidende takken steken. Gewoonlijk zijn de takken zo ineengestrengeld met die van de ernaast staande acacia’s dat ze een ondoordringbaar struikgewas vormen. Hij heeft zachte, geveerde blaadjes. Onder de ruwe, zwarte schors zit erg hard, fijngenerfd en massief hout dat goed tegen insecten bestand is. Bloemknoppen verschijnen snel na de bladeren in de groeiseizoengrowth. About 100 creamy white flowers occur on spikes up. Scented, pale cream-coloured flowers form an elongated spike up to 35-160 x 20 mm.Geurende, bleke roomkleurige (gele) bloemen staan op lange stelen van 35 tot 160mm lang, maar de meeste breken af en normaal worden er maar 5 of minder volwasseninto pods 3-4 months later (Zen-Nlo & Joly in Van Den Beldt in zaaddozen 3-4 maanden later.The flowers show from March to September, followed by fruit from September to December. Er zijn bloemen van maart tot september, gevolgd door vruchten van september tot december. The fruit is orange to red-brown in colour, non-splitting and curved to twisted pod.De vrucht is oranje tot rood-bruin van kleur, gebogen om een gedraaide peul.The size of the pods fruit ranges from 100-350 x 20-50 mm. De grootte van de peul vruchten varieert 100 tot 350 x 20-50 mm. The seeds are mostly eaten by Brown Playboy butterfly larvae. Zaden worden verspreid doordat herbivoren ze etencent pods or by the pods floating down rivers. Populations in of doordat de peulen op rivieren drijven. De zaden worden ook nog al eens opgegeten door de larve van de Brown Playboy vlinder.

De schors is grijs, en gespleten als hij oud wordt. Er zitten 11.000 zaden / kg. Faidherbia albida staat niet vermeld als zijnde een bedreigde soort. De Ana boom is wel een van de beschermde bomen in Zuid-Afrika. This tree's distribution is from Israel in the north to Kwazulu-Natal in the south.Deze boom komt voor van Israël in het noorden naar Kwazulu-Natal in het zuiden. It grows in waterlogged soils along rivers, swamps, floodplains and dry river courses.Het groeit in drassige bodems langs de rivieren, moerassen, uiterwaarden en droge rivierbeddingen. Hij groeit in gebieden met 250-600mm regen per jaar.
Faiderbia albida is bekend bij de Bambara taal als "balanzan", en is de officiële boom van de stad Segou, aan de Niger rivier in centraal Mali. Volgens de legende, is Segou de thuisbasis van 4444 "balanzan" bomen, plus een mysterieuze "missing boom" waarvan de locatie niet kan worden geïdentificeerd. Alle bomen in een bepaald bos zijn genetisch identiek en lijken al duizenden jaren alleen te zijn vermenigvuldigd door ongeslachtelijke voortplanting

Hij groeit in een breed scala aan klimaten en habitats, hetzij solitair of in groepen. De optimale condities zijn tussen de 500-800 mm neerslag per jaar. In Oost-Afrika groeit hij goed met 1800 tot 8 mm of minder, op voorwaarde dat zij wortel ondergronds water kunnen vinden. Hij is gevoelig voor vorstschade. De soort ontwikkelt zich tot grote populaties op diepe zand en slib in de Sahel zone. Het weerstaat overstromingen voor een aantal maanden langs de Zambesi en Nijl rivieren en in de rijstvelden.

LuisterenFonetisch leze

Woordenboek - Gedetailleerd woordenboek weergeven

Faidherbia albida is one of the fastest growing indigenous trees.It is deciduous and can grow up to 30 m tall.It has branching stems and an erect to roundish crown.The straight, whitish thorns, which are in pairs, are up to 40 mm long.Gebruik

-It is a valuable fodder tree for game and domestic anim Het is een waardevolle boom voor voedergewassen (blad, zaad en peulen) voor wilde en tamme dieren. It is mostly browsed by, elephants, giraffe, kudu, nyala, and impaHet wordt meestal gegeten door de olifant, kameel, giraf, kudu, nyala en impala. This plant loses its leaves in summer, thus providing fodder during the winter.Deze boom verliest zijn bladeren in de zomer, waardoor het voedergewassen kan verstrekken in de winter. The leaves are nutritious; the seeds have high protein content, and the pods are high in starch.De bladeren zijn voedzaam, de zaden hebben een hoog eiwitgehalte en de peulen zijn rijk aan zetmeel. Bladeren, peulen en zaden bevatten 200, 150 en 260 g eiwit / kg drogematter; total protein digestibility can reach 73%. Tannins limit digestibility, but incorporating pods into low quality stof. It can be planted in groups of ten to twelve scattered in the veld to provide fodder.De pods vallen van de bomen tegen het einde van het droge seizoenwhen fodder is scarce; leaves and branchlets are lopped around this time. Fruit production is highly variable be wanneer voedergewassen schaars zijn. In Zbabwe (Mana pools) 2 trees averaged 161 kg/tree/yr (Dunham 1990), and a single tree varied from 40-339 kg/yr. Averagepod production in the Mana woodland was 590 kg/ha/yr at 11 tree/ha. The pods fall over a period of months. In west AfricaDe peulen vallen over een periode van maanden. In West-Afrika wordenpods are sometimes shaken down, collected, and fed to animals or sold in markets or at roadsides. peulen soms naar beneden geschud, verzameld, en aan dieren gevoerd of verkocht worden in markten of langs de weg.Trees are lopped in a number of countries for leaves and fuelwood, but this in turn affects the pod production and can Bomen worden gesnoeid voor bladeren en brandhout, en dit is van invloed op de pod en de val van het blad in het regenseizoen. Het malen van de peulen verhoogt de vertering van de zaden.

- Deze relatief droogte-resistente boom heeft een interessante model als hij geplant wordt in een park. It can survive occasional frost (up to 5 days per year).Het kan vorst (tot 5 dagen per jaar) overleven. In the landscape, it can make an interesting specimen when planted in a park or a big gardeDe Ana boom heeft een uitgebreid wortelstelsel en kunnen dicht bij elkaar geplant worden in rijen om geërodeerde bodem te stabiliseren.

- De zaden kunnen worden gekookt en gegeten, maar eerst moet de huid worden verwijderd. Also the pods may be dried and ground into flour, which is edible.Ook de peulen kunnen worden gedroogd en vermalen tot meel, dat eetbaar is. Again, the pods are said to have been used as fish poison.

- De peulen zijn te gebruiken als gif voor vissen.In Namibia , strips of bark are used as dental floss.

- The Ana tree can also be used medicinally.De Ana boom kan ook medicinaal gebruikt worden. A decoction of the bark is used to treat diarrhoea, bleeding and inflamed eyes.Een afkooksel van de schors wordt gebruikt om diarree, het spijsverteringsstelsel, bloeden en ontstoken ogen te behandelen, voor mondhygiëne en bij kiespijn. It can be used as an emetic as well.Haar takken en of schors worden gebruikt voor tandenborstels en staat erom bekend Fluor te bevattenrine. Thorny branches are used for fencin. In Namibië worden stroken van bast gebruikt als flosdraad.

- Het kan gebruikt worden als een braakmiddel ook.
Ook heeft de boom geneeskrachtige waarde voor de behandeling van infecties, zoals die van de luchtwegen, ook voor malaria en koorts. Het extract wordt ook gebruikt om oculaire infecties te behandelen bij landbouwhuisdieren.

- Faidherbia albida is belangrijk voor het houden van de bijen, omdat de bloemen voedsel geven op het einde van het regenseizoen, wanneer de meeste planten in de Sahel dat niet meer doen. Faidherbia albida - omgekeerde fenologie. Hij werpt zijn bladeren af in het regenseizoen en is groen tijdens het droge seizoen, waarbij plantaardige productie onder zijn kroon en vermindert de noodzaak van een braakliggend periode op armere bodems.

- Het wordt ook gebruikt voor stikstoffixatie en erosiebestrijding. In tegenstelling tot de meeste andere bomen, werpt het zijn bladeren in het regenseizoen af; om deze reden is het zeer gewaardeerd in agroforestry, omdat hij kan groeien tussen de open teelten, zonder schaduw de geven. Het bevat de psychoactieve chemische verbinding dimethyltryptamine in haar bladeren. LuistereFonetisch leze Woordenboek - Faidherbia albida groeit met palmen en maïs gewassen.

- Terwijl het hout wordt gebruikt als brandstof, is hij lichter en minder geschikt dan veel Afrikaanse Acaciascias. Because of its size, the wood is locally used for dugout canoes, mortars, doors and some light carpentry but it is sus. Vanwege de omvang wordt het hout lokaal gebruikt voor kano's, mortel/ specie, deuren en enkel licht timmerwerk, stampers, maar het is gevoelig voor boren.

- Gekookte zaden worden gegeten door de mens als voedsel tegen de honger zowel in Ghana, Namibië, Zambia en Zimbabwe.

- De bloemen komen laterering later than most plants, it is a useful source of pollen and nectar for honey bees, and log beehives are made from ie dan de meeste planten, het is een nuttige bron van stuifmeel en nectar voor bijen, bijenkorven worden gemaakt van de bark. Widely used for local medicines, Ovambo Namibians use its bark for toothbrushes and is reputed to contain Fluoschors.

- Doornige takken worden gebruikt voor omheiningen.

- De mulch gemaakt door vallend bladstrooisel en de schaduw van het bladerdak in de aanplanttijd schept een verbeterd microklimate (better rainfall infiltration, reduced evapotranspiration and temperature extremes) resulting in increased crop yielmaat (betere regenval infiltratie, verminderde verdamping en extreme temperaturen), resulterend in een verhoogde gewasopbrengsten(Charreau & Vidal 1965 and Poschen 1986 in CTFT 1988). Geiger et al. Animal dung and urineDierlijke mest en urine commonly accumulate under these shade treeshopen vaak op onder deze schaduw bomen.

- In Zimbabwe, average leaf fall was calculated at 0.73 t/ha/yr at 11 trees/ha (Dunham 1989) compared with 0.58-De soort is zeer geschikt voor zelf voorzienende landbouw alsthe crop is a cereal (millet, sorghum and maize). het gewas een graangewas is (gierst, sorghum en maïs). Groundnuts yields can be depressed under the canopy from increasAardnoten opbrengsten kunnen worden verminderd onder de boom doorvegetative growth due to excess N in relation to P & K. Trees also integrate well in the rice paddy fields and are used as een overmaat aan N in relatie tot P & K. Bomen zijn ook goed te integreren in de rijstvelden en worden gebruikt alsshade for coffee. Analysis of economic returns from cereal cropping under F. schaduw voor de koffie. Analyse van de economische opbrengsten van granen onder F. albida in the eastern highlands of Ethiopiaalbida in Ethiopiëshowed an income gain of 82% was possible where cropping was under 65 trees/ha compared to treeless fields (Poschen toonde een 82% hogere opbrengst aan per hectare ten opzichte van boomloze velden.1986 in CTFT 1988).

Gedetailleerd woordenboek weergeven

Teelt

Harde gecoat zaad is onder droge omstandigheden goed op te slaan, en worden vaak gekraakt door er in een vijzel te stampen. Voorbehandelen is ment is needed for rapid uniform germination. Mechanical scarification works best for small lotsis nodig voor een snelle uniforme kieming. Faidherbia is one of the acacias.Dit kan ook door ze een nacht in kokend water te zetten vóór het inzaaien. Ook kunnen ze 5-15minutes in conc. minuten Dipping seed for 5-15ondergedompeld worden in geconcentreerd sulphuric acid or covering the seed with boiling water then allowing to cool for 24 hours are also efzwavelzuur The seeds can be immersed in hot water overnigSelect swollen seeds, they are the ones that are viable (are able to germinate) and sow them in river sand.Gezwollen zaden zijn levensvatbaar (in staat om te ontkiemen) en te zaaien in het rivier zand.Seeds must not be buried deep, but must be covered with a layer of sand the same size as the seeds. Zaden mogen niet diep worden begraven, maar moeten worden bedekt met een laag zand van dezelfde diepte als de zaden.

The seeds usually germinate after two to five days.De zaden ontkiemen meestal na twee tot vijf dagen. The seedling develops a long taproot and must be transplanted directly into the garden.De zaailing ontwikkelt een lange penwortel en moeten direct worden geplant in de grond.The correct time to transplant the seedlings is when they have reached a height of 50 mm. De juiste tijd om de zaailingen te planten is als ze een hoogte van 50 mm hebben bereikt. Caution must be taken to protect young plants from frost.Jonge planten moeten worden beschermd tegen vorst. Jonge bomen worden meestal aangevallen door een witte Australische bug. They can be treated with systemic (absorbed by the plant system) insecticides.Ze kunnen worden behandeld met insecticiden. Agroforestry. The mulch created by falling leaf litter and the canopy shade at planting time creates as improved microcli
Hard coated seeds store well under dry conditions, and are often extracted by pounding the pods in a mortar. PretreatVestiging in boeren gebied biedt bescherming en weeding as the species is vulnerable to competitiowieden is noodzakelijk omdat hij kwetsbaar is voor concurrentie.Tractor ploughing between mature trees can promote coppicing from in the more arid west Africa where water tables are

Gemiddeld lengtegroei van 1-1.5m jaarlijkse is gemeten op gunstige locaties in Afrika. Clonal propagation from shoot and root cuttings and from callus has been developed although elite stock needs to be identified. Seed from a broad range of provenances is available from members of the African Acacia trials network (OFI, CIRAD-Fôret, DFSC, FAO).

Millet onder bladerloos F. albida at Kokologo, Burkina Faso (Photo: CW Fagg) albida op Kokologo, Burkina Faso (Foto: CW FAGG)
(Dupuy & Dreyfus in Van Den Beldt 1992).

Beperkingen
Apart from damage from foraging animals and rodents, the principal pests and diseases are insects and nematodes. Afgezien van de schade door foeragerende dieren en knaagdieren, zijn de belangrijkste ziekten en plagen insecten en nematoden. Bruchid beetles can destroy up to 50% of the seeds. Seedlings are attacked by sap sucking insects or cochineal bugs, andZaadkevers kunnen tot 50% van de zaden vernietigen. Zaailingen worden aangevallen door SAP insecten of cochenille bugs, ennematodes ( Meloidogyne javanica, M. icognita ) favored by the moist nursery conditions. Caterpillars of the moth aaltjes (Meloidogyne javanica, M. icognita) die gedijen onder de vochtige omstandigheden. Rupsen van de vlinder Crypsotidia conifera can defoliate adult trees by up to 50% in Nigeria and Zimbabwe. For control methods see CTFT (1988)Crypsotidia conifera kunnen zorgen voor bladverlies bij volwassene bomen tot maximaal 50%.
Insect galls (leaf and flower) and parasitic plants occur sporadically in its native range. It is less susceptible to fungal diseases due toInsect gallen (blad en bloem) en parasitaire planten treden sporadisch op. Hij is minder vatbaar voor schimmelziekten te wijten aanits inverted phenology, but leaf blight ( Rhizoctonia solani ) has been recorded on nursery plants in India. Felled timber is susceptible de omgekeerde fenologie, maar bacterievuur (Rhizoctonia solani) is geconstateerd in boomkwekerijen in India. Gekapt hout is gevoelig voor een verscheidenheid van insecten, die zich in het hout boren. De doornen werken afschrikkend voor landbouwers die er niet aan gewend zijn.

http://www.paritoshherbals.com/detail.php?it_code=Pcc4071190941293
Tamarindus Indiaca

De Tamarinde (Tamarindus indica) is een tropische boom, die oorspronkelijk voorkomt in Oost-Afrika, die een maximale hoogte bereikt van 12 tot 18 meter. Als een traditioneel voedingsgewas in Afrika, heeft tamarinde potentieel om voeding en voedselveiligheid te verbeteren, de plattelandsontwikkeling en ondersteuning van duurzame landcare te stimuleren.

De boom is geschikt voor alle gronden, behalve zure grond. Als de boom eenmaal goed is aangeslagen, verdraagt hij lange tijd droogte en de hete zon. Hij groeit langzaam.

Het is een tot 25 meter hoge, groenblijvende boom met een dichte, afgeronde kruin. De afwisselend geplaatste bladeren zijn samengesteld, geveerd en 5-15 cm lang. De 20-40 deelblaadjes zijn 2 cm lang en grijsgroen van kleur. ’S nachts sluiten de bladeren. Bloemen zijn 2,5 cm breed (een inch), vijf-bladige, gedragen in kleine trossen, en geel met oranje of rode strepen.

De vruchten zijn 7-20 cm lange, bruine peulvruchten, met een harde, bruine schil. De vrucht heeft een vlezige, sappige, zure pulp. Hij is rijp, wanneer het vlees bruin of rood-bruin is. De tamarindevruchten hebben een peulen met zaden. De zaden zijn wat afgeplat, en glanzend bruin.
De tamarinde vruchten zijn het beste te omschrijven als zoet en zuur van smaak, en heeft een hoog zuur, suiker, vitamine B gehalte en bevat opvallend voor een vrucht, calcium. De planten dragen gewoonlijk na 4-6 jaar vruchten. De oogst kan jaarlijks 300 kg vruchten bedragen. Tamarindus bladeren en zaadhuis
Als alle tropische soorten, is hij vorstgevoelig. De geveerde bladeren met tegenover elkaar liggende blaadjes geven een golvende effect in de wind. Tamarinde hout bestaat uit harde, donkere rode kernhout en zachter, geelachtig spinthout.
Tamarinde wordt geoogst door het trekken van de zaadhuizen van de stengel. Een volwassen boom kan tot 175 kg fruit per jaar produceren.

Gebruik

De harde groene pulp van de vruchten, die door velen als zuur wordt beschouwd, is een bestanddeel van verschillende hartige sauzen, waaronder worcestersaus, en curies en is een belangrijk ingrediënt in de Aziatische keuken. Het wordt ook als een middel gebruikt om bepaalde giftige yams in Ghana veilig te maken voor menselijke consumptie. De gerijpte vrucht wordt beschouwd als de beter verteerbaar, omdat hij zoeter wordt en minder zuur als hij rijpt. Hij wordt gebruikt in desserts als jam, gemengd in sappen of gezoete dranken, sorbets, ijs en allerlei snacks.

De zaden zijn eetbaar en waardevol voor menselijke consumptie. Ze worden gepeld en geroosterd of gekookt. Bladeren, bloemen en vruchten kunnen gebruikt worden voor verschillende gerechten. De onrijpe peulen en bloemen zijn ook gepekeld of in zijn gelegd en gebruikt als een bijgerecht.

Tamarinde snoepjes

Bladeren, bloemen en vruchten zorgen voor een goed veevoer.

Een rode kleurstof kan worden verkregen uit de bladeren en een gele kleurstof uit de bloemen. Een bereiding uit het zaad is nuttig om katoen, wol en jute stoffen in de juiste maat te krijgen en het verven van zijde.

Overrijpe vruchten worden gebruikt voor het reinigen en zilver, koper en messing en Indiase zilversmeden polijsten hun goederen met een sterke aftreksel van wortels gemengd met zeezout. Met name in Aziatische landen, in boeddhistische tempels, wordt het vruchtvlees gebruikt om messing heiligdommen te poetsen.

De olie uit het zaad dient als een vernis voor speelgoed, poppen, etc.

Tijdens de slavernij werden de takken als zweepgebruikt (Spaanse bok).

Vanwege de dichtheid en duurzaamheid kan tamarinde kernhout worden gebruikt bij het maken van meubelen en houten vloeren. Het hout heeft een rode kleur

Medicinaal gebruik Studies toonden de aanwezigheid van stoffen aan die actief werken tegen diverse soorten bacteriën, bij temperaturen van 4-30 ° C. De vruchten worden op grote schaal gebruikt als een remedie tegen koorts, darmziekten en diarree. De pulp wordt gebruikt tegen malaria, op wonden en bij aambeien. Fijngemaakte zaden worden gebruikt tegen dysenterie. Fijngemaakte schors as wordt gebruikt als laxeermiddel. Het vruchtvlees wordt gebruikt als een laxeermiddel, de schors wordt gebruikt om keelpijn te genezen, de bladeren worden gebruikt bij maagproblemen, en de wortels om hartpijn te behandelen. Gemalen bladeren worden op wonden en abcessen gelegd en geneest de menselijke huid. In dierstudies is aangetoond dat tamarinde leidt tot een lager cholesterol en bloedsuikerspiegel. Door gebrek aan beschikbare menselijke klinische proeven, is er onvoldoende bewijs te leveren voor de behandeling met tamarinde van hypercholesterolemie of diabetes.
De tamarinde kan inname van fluoride versterken van. Echter, is aanvullend onderzoek nodig om deze resultaten te bevestigen.
Andere medicinale toepassingen omvatten: Anthelminthic (verdrijft wormen), antibacteriële, antiseptische, antivirale, astma, bacteriële huidinfecties, steenpuisten, pijn op de borst, cholesterolmetabolisme stoornissen, verkoudheid, koliek, conjunctivitis (oog), constipatie (chronische of acuut), diabetes, diarree (chronische), droge ogen, dysenterie (ernstige diarree), oogontsteking, koorts, conserveermiddel, voedsel (kleurstof), galblaas aandoeningen, gastro-intestinale stoornissen, tandvleesontsteking, aambeien, indigestie, insecticide, geelzucht, keratitis (ontsteking van het hoornvlies), lepra, leveraandoeningen, misselijkheid en braken (zwangerschap-gerelateerd), verlamming, vergiftiging (Datura plant), huiduitslag, reuma, speeksel productie, de huid desinfecterend middel / sterilisatie, keelpijn, zweertjes, verstuikingen, zonnebrand , zonnesteek, zwelling (gewrichten), urinestenen, wondgenezing.

Gebruik in tuinbouw. Tamarindebomen komen zeer vaak voor in heel Azië en de tropische wereld, zowel als versiering, in de tuin en als cash crop.

Bij verschillende volkeren heeft de tamarindeboom een mystieke betekenis of geldt de boom als heilig.

Andere toepassingen
De zaden worden soms gebruikt door kinderen in traditionele bordspelen zoals onder andere in het Chinese checkers (China), Dhakon (Java).

De tamarinde boom is de officiële plant van Santa Clara, Cuba. De boom speelde een belangrijke rol bij de oprichting van de stad.

Derhalve verschijnt het in het wapen van de stad.

2.0 Overige nuttige bomen en struiken

http://www.sumauma.net/sama/sama-ingles.html

http://www.enchantedlearning.com/subjects/plants/types/kapok/

http://www.rainforest-alliance.org/kids/species-profiles/kapok-tree

http://wapedia.mobi/nl/Kapokboom

2.1 Kapokboom, ceiba Pentandra

Gemeenschappelijke Namen:

French Africa: Le Formager, Le Faux-Cotonnier, Le KapokierFranse Afrika: Le Formager, Le Faux-Cotonnier, Le Kapokier

Groot-Brittannië: kurkboom, Kapok-boom, Silk-katoen-boom

De kapokboom (Ceiba pentandra), silk cotton tree, is een tropische boomsoort. De soort komt van nature voor in Zuid-Amerika, Centraal-Amerika , het Caribische gebied en tropisch West-Afrika.

The commercial tree is most heavily cultivated in the rainforests of Asia , notably in Java (hence its nicknames), Philippines , Malaysia , Hainan Island in China as well as in South America .De commerciële boom is het belangrijkste in de regenwouden van Azië, met name in Java (vandaar zijn bijnaam Java katoen), Filippijnen, Maleisië, in China en in Zuid-Amerika.

The flowers are an important source of nectar and pollen for honeybees. De bloemen zijn een belangrijke bron van nectar en stuifmeel voor honingbijen.

The kapok tree is widely distributed in the world.De soort is strikt tropische en oorspronkelijk uit tropisch Amerika.In Amazonia, it is more common along the white water floodplains and adjacent uplands of the Solimões, Madeira, Purus and Juruá River basins, less common along the clear and black water floodplains and adjacent uplands of the Tapajós, Xingu, Tocantins and Negro River basins. The kapok tree, Ceiba pentandra , is a large, deciduous, tropical tree that is native to tropical America, Africa, and the East Indies.The kapok tree is found throughout the Neotropics, from southern Mexico to the southern Amazon and even to parts of West Africa.Omdat de ongeopende vruchten niet zinken in water, geloven velen dat de vrucht van de kapok boom zo vanuit Latijns-Amerika naarWest- Afrika is gekomen.

De Kapok Boom - Ceiba pentanCeiba pentandra

De kapok boom It is considered the telephone of the forest: beating its buttresses causes them to echo, announcing the presence of somebody at its trunwordt beschouwd als de telefoon van het bos: haar steunberen zorgen ervoor dat ze echoot.From this attractive and spiritual relation we make a clear connection with the foundation and objectives for our haiku group.

Als een reus in de regenwouden, kan de kapok boom in hoogte oplopen tot 200 (Vaak meer dan 70m) meter, soms groeit hij wel 13 meter per jaar. Due to its extreme height, the kapok, or ceiba tree, towers over the other rainforest vegetation.Vanwege zijn extreme hoogte torent de kapok, of kapokboom, hoog boven de andere regenwoud vegetatie uit. The trunk can expand to nine or 10 feet in diameter.De stam kan negen of 10 meter in diameter worden. De kapokboom heeft een vrij dikke flesvormige stam. De boom staat ook bekend als Java katoen, java kapok of zijden katoen of ceiba.

De takken van de kapokboom staan loodrecht op de stam. Uit de pegelvormige vruchten steekt een plukje witte watten: de kapok. Deze zachte vezels, die bestaan uit de haren op de zaden, worden onder meer gebruikt als vulling voor kussens en vesten.

De boom, die snel groeit, kan 60-70 meter hoog worden en een stam hebben tot 3 meter doorsnede, met karakteristieke steunberen (wortels). Als jonge boom, zijn de takken en stam vaak gewapend met dikke, kegelvormige, stompe stekels. The kapok tree is deciduous, shedding all of its leaves during the dry season.De kapok boom is bladverliezend, verliest al zijn bladeren tijdens het droge seizoen. De bladeren zijn afwisselend geplaatst en hebben 5 tot 7 (9) lobbige handvormige bladeren, van ongeveer 20cm lengte, met zaag-getande randen. Volwassen bomen produceren honderden 15 cm lange zaaddozen. Deze zaaddozen bevatten zaden die omringd worden door zachte, geelachtige vezels, die ene mix vormen tussen linnen en cellulose. De natuurlijke voortplanting van de soort is meer succesvol in verlaten landbouwgronden. Vanwege de grote vraag naar licht is de natuurlijke verjonging van de plant in een bosrijke omgeving is niet overvloedig. De zaden zijn gemakkelijk weg te blazen in open gebieden, kapok bomen zijn enkele van de eerste in open gebieden te koloniseren.

De solitaire of gegroepeerde bloemen zijn lichtroze, met paarse vlekken, de buitenkant is afgewerkt met witte haren, intern met minder haar, gekoppeld aan de voet van de meeldraadbuis. The solitary or grouped flowers are pale rose, with purple spots, externally covered by white hair, internally with less hair, linked at the base of the staminal tube.The fruit is a woody obovate or ellipsoidal capsule, 5 to 7 cm in diameter and 8 to 16 cm long, containing 120 to 175 seeds, each surrounded by white or grayish, fluffy, silky fibrous cotton, which is very light and elastic, and constitutes the "kapok".De vrucht is een bosrijke omgekeerd eivormig of ellipsoïdaal capsule, 5 tot 7 cm in diameter en 8 tot 16 cm lang, met 120 tot 175 zaden, elk omringd door wit of grijs, pluizig, zijdeachtig vezelachtige katoen, die is erg licht en elastisch, en vormt de "kapok".

De witte en roze bloemen van de kapok boom geeft een vieze geur die vleermuizen aantrekt. De bloemen produceren meer dan 50 liter nectar per boom in een seizoen. Ze trekken vleermuizen aan die daarvoor soms 20 kilometer tussen de bomen afleggen. As the flying mammals move from flower to flower feasting on the nectar, they transfer pollen on their fur, thus facilitating pollination.Als de vliegende zoogdieren verplaatsen ze zich van bloem tot bloem genietend van de nectar, dragen zij stuifmeel over via hun vacht, waardoor er bestuiving plaatsvindt.

The kapok tree does a great job at spreading its seeds, producing anywhere between 500 and 4,000 fruits at one time, with each fruit containing 200 seeds.De kapok boom heeft een verspreiding van de zaden, de productie van ergens tussen de 500 en 4.000 vruchten in een keer, met iedere vrucht 200 zaden. When these fruit burst open, silky fibers spread the many seeds all over the forest.Wanneer deze vruchten openspringen worden zijdeachtige vezels van de vele zaden over het bos verspreid.

De bloemen zijn een belangrijke bron van nectar en pollen voor de honingbij. De boom is de officiële nationale boom van Puerto Rico en Guatemala. De kapokboom is een heilig symbool in de Maya mythologie.

Gebruik

The wood is the main use of the kapok today.Het hout is het voornaamste gebruik van de kapok vandaag. It is a light wood (0.30 to 0.37 g/cm ³ ), white colored when fresh, changing to brown and gray as it becomes cured, and has a regular grain.Het is een lichte houtsoort (0,30 tot 0,37 g/ cm³⁾, wit gekleurd indien vers, veranderend naar bruin en grijs als het ouder wordt, en heeft een regelmatige structuur.It has an average texture and indistinct smell and taste. Het wordt gebruikt om dozen, speelgoed, verpakkingsdozen,vlotten, cellulose, tandenstokers, lucifers en kano’s van te maken.

Het belangrijkste secundaire gebruik is de exploitatie van de wol, die de zaden, beter bekend als "kapok". Two hundred fruits supply about 1 kg of kapok.Tweehonderd vruchten leveren ongeveer 1 kg kapok. The fruits also serve as food for animals.

De vezel is licht, zeer krachtige, veerkrachtig en waterbestendig. Het proces van de oogst en het scheiden van de vezel is arbeidsintensief en handmatig. Het is moeilijk te spinnen, maar wordt gebruikt als een alternatieve vulling in matrassen, kussens, stoffering en knuffels zoals teddyberen, en voor isolatie. Het werd vroeger veel gebruikt in de reddingsvesten en dergelijke voorwerpen tot synthetische materialen de vezel grotendeels vervangen hebben.

De zaden produceren een olie die lokaal wordt gebruikt in zeep en die kan worden gebruikt als meststof. The seed is composed of 40% shell (exocarp) and 60% of kernel (endosperm) that contains 25% oil. De olie heeft een gele groene kleur, aangename smaak en geur. When in repose the oil separates solid fats such as stearin, also like cotton oil.It's used in foods, soaps, lubricants, illumination and as an efficient stain cleaner.Het wordt gebruikt in voedingsmiddelen, zepen, smeermiddelen, verlichting en als een efficiënte beitsreiniger.The seed cake contains 26% protein, 7% oil, 23% carbohydrates, 6% ashes and 14% water, and can be used as food for cattle or as manure. Het zaad bevat 26% eiwit, 7% olie, 23% koolhydraten, 6% as en 14% water, en kan worden gebruikt als voedsel voor vee of als mest.Its most important secondary use is the exploitation of the wool that surrounds the seeds, known as "kapok", which is used as stuffing for mattresses, pillows and lifesavers (for being impermeable to humidity).

De zaden dienen ook als voedsel voor dieren.

Jonge bladeren worden ook gekookt en gegeten.

Medicinaal gebruik

Its sap is used to cure conjunctivitisHet sap van de kapok wordt gebruikt om conjunctivitis (bindvliesontsteking oog) te genezen. The bark water extract is diuretic and is used to cure hidropsy of the abdomen and malaria. Extract van de schors is diureticum en wordt gebruikt om hydropsy (oedeem; diureticum) van de buik en malaria te genezen, als afrodisiacum, tegen hoofdpijn, als ook om het type II diabetes te behandelen. Some chemical components obtained from the bark of the roots show moderate activity against two types of bacteria, Bacillus subtilis and Staphylococcus aureus , and two fungi, Aspergillus niger and Candida albicans .Sommige chemische bestanddelen afkomstig van de schors van de wortels vertonen matige activiteit tegen twee typen van de bacterie, Bacillus subtilis en Staphylococcus aureus, en twee schimmels, Aspergillus niger en Candida albicans. Ceiba pentandra bark decoction has been used as a diuretic , aphrodisiac , and to treat headache, as well as type II diabetes .Ceiba pentandra is used as an additive to some versions of the hallucinogenic drink Ayahuasca . ^{[ 1 ]}Ceiba pentandra wordt gebruikt als additief aan sommige versies van een hallucinogene drank.

The exposed roots on the margins of dry streams offer excellent drinking water during the summer.De blootgelegde wortels in de marge van droge beken bieden een uitstekende drinkwater gedurende de zomer.

Vroeger werd gedacht dat mensen allergisch konden zijn voor kapok. Naar huidige inzichten is het waarschijnlijker dat de betreffende allergie wordt opgewekt door de uitwerpselen van de huisstofmijt, een beestje dat in beddengoed leeft.

In de hoeken en groeven van deze enorme plant leven een divers aantal soorten dieren en planten, waaronder kikkers, vogels en bromelia's A giant in the rainforests, the kapok tree can reach up to 200 feet in height, sometimes growing as much as 13 feet per year.In the nooks and grooves of this huge plant live a diverse number of species including frogs, birds and bromeliads.. The kapok tree is deciduous, shedding all of its leaves during the dry season.The white and pink flowers of the kapok tree emit a foul odor that attracts bats.

http://noten.besteoverzicht.nl/Pinda-of-aardnoot.htm

2.2 Jatropha curcas

De Purgeernoot of Schijtnoot (Jatropha curcas) is een giftige struik die behoort tot de familie van de wolfsmelkachtigen (Euphorbiaceae). De zaden van de plant leveren jatropha-olie, die als biobrandstof gebruikt kan worden.

Jatropha is een geslacht van naar schatting 175 succulente planten, struiken en bomen (sommige zijn loofbomen, zoals Jatropha curcas), uit de familie Euphorbiaceae.

De struik is gemiddeld 5 m hoog en kan een maximale hoogte van 8 m bereiken. De plant heeft groen tot vaalgroene bladeren. De plant heeft zaden die circa 27-40% olie (gemiddeld: 34.4%) bevatten. De zaden zijn rijp op het moment van verkleuren van groen naar geel. De zaden groeien uit tot vruchten, die meestal in de winter rijp zijn. In sommige gebieden zijn meerdere oogsten per jaar mogelijk. Volwassen planten produceren afzonderlijke mannelijke en vrouwelijke bloemen. Zoals bij veel leden van de familie Euphorbiaceae, bevat Jatropha stoffen die zeer giftig zijn.

Jatropha curcas is van oorsprong afkomstig uit Midden-Amerika. De plant wordt echter in andere gebieden met een (sub-)tropisch klimaat aangeplant. Dit aanplanten gebeurt in delen van Afrika, India en Midden-Amerika. De plant groeit goed op arme grond, wat het aanplanten in veel gebieden mogelijk maakt.

Gebruik

De plant werd in het verleden voor medicinale toepassingen gebruikt. De Nederlandse naam is afgeleid van purgeren, wat een synoniem is van laxeren. Vroeger werd van de plant een laxeermiddel gemaakt maar door de hoge giftigheid wordt dat nu niet meer gedaan. Jatropha curcas wordt gebruikt om de niet-eetbare jatropha olie (giftig en niet geschikt voor menselijke consumptie) te produceren, voor het maken van kaarsen en zeep, en als grondstof voor de productie van biodiesel.

De plant kan ook worden gebruikt om vis mee te vergiftigen. Het gif zit in de wortels, vooral verse kleine wortels werken goed. Het gif is dan ongevaarlijk voor de mens, dus vissen die hiermee gevangen worden, zijn eetbaar.

Sinds enkele jaren worden de zaden van deze plant gebruikt voor de productie van jatropha-olie, een plantaardige olie. Jatropha-olie kan direct in een motor gebruikt worden of er kan door verestering biodiesel van gemaakt worden.

In verschillende subtropische landen zijn programma's gestart om de teelt van Jatropha curcas te bevorderen. Voorbeelden hiervan zijn India, de Filipijnen, Indonesië, Ethiopië en Tanzania. De plant levert na ongeveer 9 maanden zijn eerste zaden. De struik groeit ook op arme en zeer droge grond en hoeft daarmee geen concurrent te zijn van voedselgewassen.

Voorafgaand aan te persen, kan het zaad worden verwarmd waardoor de zware taak van het met de hand verwijderen van de zaden uit de schil vermindert. Na persing van Jatropha curcas blijft er een koek (cake) achter. Deze bevat nog veel olie, ongeveer 50-65%. De resterende cake kan worden gebruikt als brandstof in kookketels en vergassers om biogas te produceren voor het koken en voor motoren, of het kan worden gebruikt voor het bemesten voor een jatropha curcas-plantage, en soms zelfs als veevoer. Het hele zaad (met olie) kan ook gebruikt worden in vergassers om biogas te produceren.

Het voordeel het gebruik als bemesting is dat er geen dure en vaak chemische meststoffen hoeven worden gebruikt. Maar het grootste voordeel is, dat de vaak dorre bodem, waar absoluut geen gewassen voor menselijke of dierlijke consumptie willen of kunnen groeien, door deze bemesting na 6 tot 9 jaar weer vruchtbaar is. Dus hier geldt niet alleen de "food versus fuel-discussie" maar er wordt juist nieuw akkerbouwland gecreëerd.

Grote aanplant en kwekerijen zijn uitgevoerd in India door vele onderzoeksinstituten, en door zelf-hulp groepen van vrouwen die gebruik maken van een systeem van microkredieten om armoede onder semi-geletterde Indiase vrouwen te verlichten.

Toxiciteit

Net als de andere leden van de Euphorbiaceae familie, bevatten Jatropha planten een aantal toxische verbindingen, zoals lectine, saponine, kankerverwekkende forbol, en een trypsine-remmer. De zaden van deze soort zijn ook een bron van de zeer giftige toxalbumin curcin. Ondanks dit, worden de zaden soms gegeten na te zijn gebrand, waardoor de toxiciteit wordt verminderd. Zijn sap is irriterend voor de huid, en de inname van slechts drie onbehandeld zaden kan fataal zijn voor de mens. In 2005 werd de Jatropha gossypiifolia in West-Australië verboden als ongewenste binnendringer en zeer giftig voor mensen en dieren.

Toekomstige vervanger voor kerosine

"Olie van de Jatropha blijkt technisch zelfs beter dan kerosine: het levert meer energie en is beter bestand tegen kou", aldus Billy Glover van vliegtuigbouwer Boeing. In zijn visie zouden binnen drie à vijf jaar vliegtuigen olie van de purgeernoot kunnen tanken. De biobrandstof is al commercieel aantrekkelijk als de ruwe olie 70 à 80 dollar per vat kost. Inmiddels zijn in de Verenigde Staten al meerdere testvluchten gedaan met Boeings op olie van de purgeernoot. Die bleken een succes.

Jatropha curcas wordt genoemd als een van de beste kandidaten voor de toekomstige productie van biodiesel. Het is bestand tegen droogte en plagen, en produceert zaden die 27-40% olie bevatten, gemiddeld 34,4%.

De resterende perskoek van de jatropha-zaden na de olie-extractie kan ook worden gebruikt voor de productie van energie. Echter, ondanks de overvloed en het gebruik als een olie-en ontginningsplant, is geen van de Jatropha soorten goed gedomesticeerd en, als gevolg daarvan is de productiviteit variabel, en de lange termijn impact van zijn grootschalig gebruik op de bodemkwaliteit en het milieu is onbekend.

Olie en biodiesel - Jatropha olie

Momenteel wordt de olie uit Jatropha curcas zaden gebruikt voor het maken van biodiesel in de Filippijnen en in Brazilië, waar hij natuurlijk en in plantages groeit in het zuidoosten, noorden en noordoosten. Ook wordt jatropha-olie aangeprezen als een gemakkelijk te kweken biobrandstofgewas in honderden projecten in heel India en andere ontwikkelingslanden. In Afrika wordt het kweken van Jatropha gestimuleerd en groeit het succesvol in landen zoals Mali.

Schattingen van de Jatropha zaadopbrengst lopen sterk uiteen, te wijten aan een gebrek aan onderzoeksgegevens, de genetische diversiteit van het gewas, het bereik van de omgevingen waarin zij is gegroeid, en de eeuwige levenscyclus van Jatropha. Zaadopbrengst kan variëren van 1.500 tot 2.000 kilogram per hectare, wat overeenkomt met winbare olie opbrengst van 540 tot 680 liter per hectare. Time Magazine noemde onlangs het potentieel van 1.600 liter diesel per hectare per jaar. De teelt van Jatropha kan ook worden gemixed met andere cash crops zoals koffie, suiker, groenten en fruit.

Op 30 dec 2008 heeft Air New Zealand succesvol een testvlucht uitgevoerd met behulp van een 50/50 mengsel van jatropha-olie afgeleide biobrandstof en Jet A1, in een van de vier Rolls-Royce RB211-motoren van een 747 Jumbo Jet. Air New Zealand heeft plannen aangekondigd om de nieuwe brandstof voor 10% van haar behoeften te gebruiken in 2013. Op het moment van deze test was jatropha aanzienlijk goedkoper dan ruwe olie, en kostte naar schatting 43 dollar per vat of ongeveer een derde van de slotkoers van 04 juni 2008 van 122,30 dollar voor een vat ruwe olie. De dalende kosten van de ruwe olie van de $ 34 - 48 dollar per vat tussen december 2008 en februari 2009 heeft sindsdien het verschil veranderd.

Op 7 januari 2009 heeft Continental Airlines met succes een testvlucht uit Houston, Texas uitgevoerd met behulp van een 50/50 mengsel van algen / jatropha-olie-afgeleide biobrandstof en Jet A, in een van de twee CFM56 motoren van een Boeing 737-800 Next Generation jet. De twee uur durende testvlucht kon een veelbelovende stap voor de luchtvaartindustrie om goedkopere en milieuvriendelijkere alternatieven te vinden voor fossiele brandstoffen vaststellen.

www.isonline mei 2009 nr 4

IN BEDRIJF: Winst persen uit noten

Mali Biocarburant BV in Koulikoro, Mali
Core business Biodiesel en glycerine
De grondstoffen komen van Mali en de producten gaan naar Mali
Productie: Circa 2000 ton noten levert 2000 liter biodiesel per dag op. Men streeft naar 32.000 liter biodiesel per dag in 2014.
Er werken 32 mensen in het bedrijf in Koulikoro.
Salaris Productiemanager: 300 euro per maand.

Rendement boeren: 1,90 euro per dag.

Bij de stad Koulikoro staat het gloednieuwe bedrijf Mali Biocarburant. Sinds dit voorjaar wordt hier biodiesel gefabriceerd voor de lokale markt. Grondstof is de jatrophaplant. Uit de noten pers je olie die je raffineert tot biodiesel en glycerol. Uit de koek maak je organische mest. Via KIT (Koninklijk Instituut voor de Tropen in Amsterdam) werd Verkuijl gedetacheerd bij Mali Biocarburant. Nog nauwelijks gestart met produceren, kreeg het bedrijf in 2008 de European Business Awards for the Environment in de categorie Internationale Samenwerking.

Lokaal
Er wordt met en voor de lokale markt gewerkt. De biodiesel wordt gemengd met gewone diesel. We vragen de overheid om de belasting op fossiele diesel te verlagen, zodat de consument gestimuleerd wordt de gemengde diesel te kopen. Ons bedrijf draait vanzelfsprekend al op biodiesel. Voor de productie van de noten werkt Mali Biocarburant samen met boerencoöperaties aan wie ze zaaigoed leveren. Met mobiele persen worden de noten bij de coöperatie geperst en vervolgens geraffineerd op het bedrijf. Een vrouwencoöperatie gebruikt de glycerol bij de productie van zeep.

Duurzaam
Er wordt geen kunstmest gebruikt of irrigatie en er wordt duurzaam geproduceerd. Het mooie van de jatropha-planten is dat ze gewoon tussen de normale voedselgewassen kunnen worden geplant. Ze nemen dus geen extra land in. Boerinnen zijn blij met de extra inkomsten. Met duizend jatropha-planten per hectare, kunnen de struiken als ze volgroeid zijn, wel 2 kilo noten per plant leveren. Dan gaan boeren voor het plukken 2 euro per dag per hectare gaan verdienen. De noten worden geoogst van december tot maart. Dat betekent per jaar 150 euro aan extra inkomen voor het gezin.

Aandeelhouders
Er zijn bedrijven die boeren van hun land af gooien om er jatropha te planten. Vervolgens huren ze die boeren dan weer in als arbeiders op de plantage. Hier blijven boeren eigenaar van het land. Ze delen in de opbrengst. Boeren zijn verenigd in coöperaties die weer lid zijn van de boerenunie. De boerenunie is voor 20 procent eigenaar van Mali Biocarburant. De boeren verdienen direct aan het verkopen van de noten en delen in de winst.

www.Lefaso.net Okt 2010

Larlé Naaba Tigré, promotor van Belwet biocarburant S.A.: « Er is geen concurrentie tussen de Jatropha en de voedselgewassen ».

De afhankelijkheid van Afrika ten opzichte van energie veroorzaakt grote uitstroom van deviezen naar olie-exporterende landen. Om de energiekloof te verkleinen en daardoor de energie-import te verminderen zijn er initiatieven hier in sub-Sahara Afrika. In Burkina Faso, doet de groep Belwet biobrandstof daarin mee door middel van de productie en promotie van Jatropha curcas, een plant afkomstig uit Latijns-Amerika. De president van de groep, de Larlé Naaba Tigré, schetst de situatie van hun ambitieuze productieprogramma om biobrandstof te produceren, op zijn modelboerderij en onthult de verwerkingscapaciteit van de proefinstallatie en de vervaardigde producten daar.

Sidwaya : In 2008, terwijl uw project voor de productie en promotie van jatropha aan het opstarten is, hebt u door de 45 provincies van het land gereisd om de landbouwers van het belang mee te doen te doordringen. Hoe is het idee hiervoor ontstaan ?

Larlé Naaba Tigré (L.N.T): Ik wil graag beginnen met het bedanken van de Publishing Sidwaya voor belangenbehartiging en informatie, waardoor alle Burkinabé in ons land hiervan kunnen profiteren, maar ook degenen buiten ons land, door de aanwezigheid van de krant op het mondiaal web. Je kunt niet van deur tot deur gaan om een boodschap over te brengen aan een populatie van ongeveer 14 miljoen mensen. Het is met behulp van instrumenten zoals deze gemakkelijk en goed te doen. Om tot uw vraag te komen, ik ben een bescheiden burger die mogelijkheden zoekt om zijn buurman, zijn familie en zijn land te helpen. En bij toeval heeft een neef, Ferdinand Ouedraogo, een professor in de economie, terug van de verdediging van een proefschrift in Frankrijk, mij geïnformeerd over dat een Duitser, genaamd Kamoun Radwan, geïnteresseerd is om Jatropha curcas in Burkina Faso te verbouwen, maar dat niemand geïnteresseerd was in zijn project. Ik kende de plant al, maar negeerde haar deugden, heb ik meteen een ontmoeting geregeld met Ferdinand Ouedraogo en Kamoun Radwan, waarbij de laatste me vertelde over de kwaliteiten van de plant. Na zijn uitleg heb ik besloten de verantwoordelijkheid te nemen en me hiermee bezig te gaan houden. Dat was november 2007.

Enkele maanden later, om precies te zijn januari 2008 heeft te directeur van Radwan, Thomas Strol, me uitgenodigd om in Duitsland zijn jatropha verwerkingsbedrijf te bezoeken.

Na dat bezoek heeft de heer Strol voorgesteld een contract te tekenen als onderdeel van een soortgelijk project in Burkina Faso. Dat hebben we gedaan. Helaas heb ik na de ondertekening van het contract niets meer gehoord uit Duitsland. De samenwerking heeft de vorm van een wild vuur en ik bevond mezelf in een dilemma. Moest ik stoppen nadat ik mijn verhaal had gedaan in 45 provincies over de deugde van de plant of moest ik doorgaan en met welke middelen ? Het project dat ons bij elkaar bracht kost 25 miljoen euro. Er was nog een andere delicate kwestie. Ik had de moeite genomen om naar de president van het land te schrijven, Blaise Compaore om de landbouwers te informeren over het enorme project (65.000 producenten) en de vele uitnodigingen die daaruit voortkwamen als onderdeel van de bewustwording. Dus het minste erge was het avontuur te vervolgen, vooral omdat president Compaore antwoordde op 13 september 2008, en me feliciteerde en stimuleerde met de nieuwe kansen van deze plant voor de landbouw en veeteelt Burkina Faso. Ik kon het niet nalaten hem te laten zien da tik zijn aanmoediging verdiende. Vervolgens ben ik naar de bank Bank Sahel-Sahel Investment and Trade (BSIC) gegaan voor een hypotheek om zaden te kunnen kopen en voor verder bewustzijnsvergroting. Zo gegaan, vandaag, met dank aan God, zijn wij in de productiefase.

S. : U bent een heleboel valkuilen tegengekomen bij de uitvoering van uw project. En als u het allemaal opnieuw zou doen?

L.N.T. : Ik zou het opnieuw gedaan hebben, want zoals een oud gezegde ons leert:”wie niet waagt die niet wint”. Een man van mij leeftijd moet zich geen zorgen maken voer de risico’s voor het welzijn van de gemeenschap. We moeten durven te bedenken, innoveren, zodat degenen die belast worden ook hoop op geluk hebben, de vreugde van het leven.

S. : Hebt u nog steeds niets gehoord van de Duitsers ?

L.N.T. : Helemaal niets! Ik heb e-mails gestuurd, maar geen reactie. Ik heb een franse journalist ontmoet een aantal maanden geleden tijdens de sommet over klimaatveranderingen in Kopenhagen, die zij dat hij zou proberen nieuws te krijgen, maar er is nog steeds radiostilte. Mijn advocaat heeft me verzekerd dat ze zullen terugkeren, wanneer zij vernemen dat de zaden beschikbaar zijn. Het zaad is er maar ikw acht nog steeds op ze. Ongeluk is vaak een bron van geluk. Als ik ze niet had ontmoet, zou ik niet de promotie van jatropha vandaag de dag hebben. Ik betreur het dat uik het niet wist, want via deze route, kan ik vandaag bescheiden deelnemen, en zo de nationale economie structureren. Een aanzienlijk aantal mensen verdienen hun brood door de jatropha. De producenten, de zaad verzamelaars, havenarbeiders, fabrieksarbeiders, dealers, die allen hun inkomsten verdienen door jatropha.

S. : Uw proetuin Imkouka in de landelijke gemeente Toëghin provincie Kourweogo krijgt veel aandacht van zowel onderzoekers en producenten. Wat is de modelboerderij Belwet?

L.N.T. : Onze modelboerderij een ontwikkelingsmodel gericht op bosbouw, vee en pluimvee.

IN andere woorden, het is een technologie pakket dat landbouw en veeteelt die wij aanbieden aan landbouwers combineert en het stimuleren van lokale initiatieven voor de ontwikkeling beoogt. Gewoonlijk 6x3, dat wil zeggen 6 meter tussen de rijen en 3 meter tussen de stammen van de jatropha, biedt de modelboerderij Belwet tenminste 3 hectare. Een hectare voor jatropha 6x3, waartussen gewassen als sesam, le niébé (cowpea), pinda’s, etc worden geteeld. De twee ander worden alleen gebruikt voor voedselgewassen. Zodoende verdient de producent niet alleen aan cashcrops, maar ook aan jatropha, maar heeft ook graan om zijn familie te voeden. Na drie tot vier jaar praktijk van de modelboerderij Belwet produceert de boer een a twee ton jatropha, waardoor 60 000 FCFA per ton op het veld en 70 000 CFA-frank, indien hij het naar de fabriek brengt. Wij houden naast planten op de modelboerderij ook 10 kippen en een haan per huishouden van vijf personen. Maar tot nu toe, hebben we niet genoeg middelen voor een experiment op grote schaal, waardoor slechts een paar huishoudens profiteren. De tien kippen leggen een gemiddelde van 300 eieren per jaar, of 10 eieren per kip per cyclus van drie. Volgens het ministerie van Veeteelt is het sterftecijfer van pluimvee ongeveer 20 tot 30%. Wij gaan uit van 50% sterfte, zelfs met veterinaire zorg. Aan het einde van het jaar heeft de boer tenminste 150 kuikens. Als hij de kippen a 1000 Fcfa per stuk verkoopt, verdient hij 150.000 Fcfa. Dit bedrag toegevoegd aan de verkoop van Jatropha maakt het een opeenstapeling van ten minste 210.000 CFA per jaar. De armoedegrens is 80 000 FCFA per jaar in Burkina Faso, producent model Belwet bereikt dit na drie jaar van activiteit. Wij vertellen ook aan de boeren tijdens ons tournee, dat een volwassene tussen de 180 en 200 kilo graan per jaar verbruikt.

Voor een familie van 10 personen, is het niet raadzaam om het graan te verkopen wanneer de oogst niet meer is dan twee ton.

S. : Er is kritiek geuit op de jatropha, omdat het de bodem uit zou drogen. Dezelfde critici vinden dat de boeren meer moeten investeren in de productie van voedselgewassen om voedselsoevereiniteit te bereikten en niet in jatropha. Wat is uw mening daarover

L.N.T. : Elke innovatie roept vragen en zorgen op. Vanuit dit oogpunt, verwelkomden we de kritiek in een geest van een verantwoordelijkheid en menselijke ervaring. Vooral omdat sommigen legitiem zijn en gefundeerd. Het is bijvoorbeeld de plicht van de overheid om acties van burgers te controleren, om vast te stellen of ze ten goede komen aan de bevolking. We hebben aangetoond dat jatropha een bron van inkomsten en werkgelegenheid is. Tijdens de 14^e editie van de nationale dag van de boer, maart 2010 heeft de sector aanmoedigingen ontvangen van de overheid. De minister-president, de minister van Landbouw, Water en Visserij, de Minister van Milieu en Kwaliteit van het leven, de minister van Handel, Ondernemen Promotie en ambachten, de plaatselijke vertegenwoordiger van de FAO in Burkina Faso, onderzoekers, hebben een bezoek gebracht aan het experimentele gebied van 83 hectare jatropha in combinatie met voedselgewassen in Imkouka in het landelijke gebied van Toëghin, provincie van Kourwéogo. Zij zijn gaan beseffen dat er geen concurrentei is tussen jatropha en de voedselgewassen. De groep Belwet heeft ook een voorlopig certificaat gekregen van de INERA, waaruit blijkt dat de wetenschap de jatropha bevorderlijk is voor de voedselgewassen. Zijn restanten vormen een organische meststof rijk aan stikstof bemesting van de bodem. De boeren kunnen zonder angst de restafval kopen die wij verkopen voor slechts 40 Fcfa per kg. Met uitzondering van jatropha, ken ik nu geen enkele plant die in staat is om zulke goede organische mest te leveren. Naast composteren, biedt het windsingels, hagen, zodat het antie-erosief werkt (het wortelsysteem zorgt voro het vasthouden van de bodem) voor de velden. De jatropha is zodoende een kans voor de voedsselproducten. Er was natuurlijk angst , maar we hebben door onze vastberadenheid en wetenschappelijk onderzoek (met inbegrip van werkzaamheden Makido Ouedraogo) aangetoont dat er geen gevaar is door het kweken van het groen goud in de Sahelzone. Beter nog, het is wetenschappelijk geverifieerd in India, Madagaskar en Mali.

S. : U opende 15 juli 2010 een fabriek voor de productie van plantaardige oliën en biodiesel. Wat is de capaciteit ervan? En welke producten vervaardigt men er?

L.N.T. : Ik moet de autoriteiten van het land en de president van de commissie van de UEMOA, Soumaïla Cissé bedanken,die kosten noch moeite gespaard hebben om deel te nemen in de opzet van de fabriek voor de productie van biobrandstof.

Belwet biocarburant SA heeft een capaciteit van 30 ton zaden epr dag tot 7500 liter geraffineerde olie. Beter nog, de grootste breker van een dagelijkse capaciteit van 15 ton zaden van Balanites (geeft 5000 liter olie) geproduceerd door de Belwet groep. Het is in totaal 12.500 liter geraffineerde olie, die elke dag geproduceerd worden. De fabriek maakt onder andere toiletzeep, waspoeder en zalf. Deze producten worden in het groot verkocht

aan het hoofdkwartier van Belwet Larlé en in detail in een paar winkels. Tegen het einde van oktober dit jaar, zullen ze beschikbaar zijn op Marina Market, in de SONACOF, in Coram, in de yaar in de buurt, in bepaalde provincies zoasl Bobo-Dioulasso, Pouytenga, Ouahigouya, Kaya en in andere steden in het land. Ik kan de consumenten gerust stellen dat deze producten veilig zijn, want ze hebben een certificaat gekregen van het nationale laboratorium voor publieke gezondheid. Het is belangrijk te melden dat onze oliën voor 95% plantaardig zijn. Op dit moment is de brandstof voor de consument een mengsel van 20% van geraffineerde olie en 80% diesel. Dit mengsel heeft dezelfde eigenschappen als diesel. We hebben getest (pompen, generatoren) op een rollerbank en op de weg (auto’s) waar dit overtuigend is gebleken. Er is vandaag de dag een grote vraag,waaraan we niet kunnen voldoen.

S. : U hebt gezegd dat de fabriek een grote capaciteit heeft. Welke mechanismen hebt u ingevoerd om regelmatig het ruwe materiaal te kunnen leveren?

L.N.T. : Met betrekking tot de balanitis, hebben we voortdurend het ruwe materiaal.Het probleem zit in de jaytropha. Maar om tegemoet te komen op een mogelijke breuk van jatropha-zaden, vonden we het belangrijk om contracten met binnenlandse producenten te ondertekenen,maar ook in de ons omringende landen. We hebben onlangs een samenwerkingsovereenkomst getekend met de Malinese boeren en in de dagen of maanden die komen, gaan we hetzelfde doen met boeren in Bénin, Togo en Ivoorkust. OP die manier krijgen we zaden uit al deze landen. We realiseerden ons la heel vroeg dat we de zaden moesten verzamelen waar zij zich bevonden. In deze zin, openden we de dag van vandaag vijf aankoop- en opslagpunten van jatropha zaden en Balanites in de provincies van het land.

Deze werkzaamheden zullen worden voortgezet, omdat we van plan om in alle 45 provincies van het land handelshuizen te beginnen.

S. : Wat is de meest geschikte bodem voor de teelt van jatropha?

L.N.T. : Dit zijn de klei-zanderige of droge bodems. Met andere woorden, elk land dat niet te lang water bezit is geschikt voor de teelt van het groene goud. Jatropha is een plant die niet veel geeft om veel water. Hij heeft slechts 350 millimeter water per jaar nodig. In feite heeft Jatropha curcas drie eigenschappen verworven die het toelaten om de droogte te weerstaan: wortelontwikkeling die voor een goede aanvoer van water (oppervlakte-en diep) zorgt, een cubiculaire bescherming en een vermindering of verwijdering van het blad dat er voor zorgt dat er een minimum aan water verlies plaatsvindt door transpiratie.

Jatropha is een zegen van God voor ons land. Maak een tour naar de fabriek Kossodo en je zult zien dat er niets van deze plant wordt weggegooid. Alles wordt gebruikt.

S. : Wat is uw visie?
L.N.T. : We zijn van plan aan het einde van 2011 onze eigen pompen te installeren, uit de verkoop van olie mengsel. Op dat moment moeten we in staat zijn om de molens, generatoren, pompen en zelfs sommige voertuigen te voorzien. We Hopen ook vele tonnen van jatropha zeep te produceren om de import van cosmetica te verminderen.
Want een land dat importeert is een armer land. We verwachten in 2011 muggenmelk op basis van oliën van citroengras en basilicum te kunnen maken. Als we ons model Belwet in verschillende regio's van het land kunnen uit voeren, zijn wij ervan overtuigd dat we veel hebben bijgedragen aan de strijd tegen de armoede in Burkina Faso en aan verbetering van duurzame menselijke ontwikkeling.

http://www.refem.com/nuts.htm

http://www.solarnavigator.net/solar_cola/cola_nuts.htm

2.3 Kolanoot, Cola Acuminate (Cola Nitida)

De kolanoot van West-Afrika is eigenlijk een zaad binnen een schil, een capsule. Deze geelachtige zaden hebben 52% koolhydraten, 1,6% vet en 2-3% cafeïne. Deze soort is een kleine tropische boom die goed groeit in dezelfde gebieden als cacao. Vruchten worden geoogst voordat ze opensplijten met messen op lange stokken en de zaden (meestal acht in getal) worden met de hand uit de vrucht gehaald.

De schil wordt verwijderd en de gevilde "noten" worden gewassen en daarna twee tot drie uur bewaard in de schaduw om te verdorren. Op een traditionele manier worden de zaden dan geplaatst in ongevoerde manden en afgedekt met bananenbladeren (Musa) en terwijl ze zweten gisten ze. Nadat de zaden enkele dagen gedroogd zijn in de zon kleuren ze bruin en wordt er een poeder van gemaakt.

Elk jaar worden 250.000 ton colanoten verkocht voor coladranken.

Sterculiaceae cola vera is de wetenschappelijke naam van het de meest voorkomende soort, die tot 20 meter hoog kan worden, met glimmende ovalen bladeren (30cm lang) en stervorming fruit. Kolanoot (Cola) zijn de zaaddozen van altijd groenblijvende kolabomen, een boom die thuis hoort in de tropische regenbossen van West-Afrika en de Atlantische kustgebieden van Centraal Afrika. Hij is familie van de Zuid Amerikaanse Theobroma, of cocoa.

Gebruik

De kolanoot heeft een bittere smaak en bevat cafeïne. Er wordt op gekauwd in vele West Afrikaanse culturen, individueel of in groepen. Het wordt vaak ceremonieel gebruikt, aangeboden aan de dorpschefs of aangeboden aan de gasten. Afrikaanse moslims hebben er een voorkeur voor, aangezien het hen verboden is alcohol te nuttigen. Het kauwen op kolanoten kan het hongergevoel verdrijven. Regelmatig kauwen van kolanoten kan ook het verkleuren van tanden veroorzaken. Kolanoten worden vaak gebruikt om kinkhoest en astma te behandelen. De aanwezige cafeïne werkt als een bronchodilatator (verwijding luchtwegen).

Kolanoten is in het westen het beste bekend als smaakstof en een van de bronnen van de caffeine in cola en andere vergelijkbare drankjes.

Onder de jeugd in de steden van West-Afrika wordt de colanoot minder populair. Buiten Afrika worden sommige soorten nog gekweekt vanwege hun noten o.a. in Brazilië en Jamaica.

Geschiedenis

Het gebruik van kolanoten, net zoals de koffieboon en het theeblad, lijken een oude herkomst te hebben. Het werd in veel Afrikaanse culturen, individueel of in groepsverband gebruikt, om vitaliteit te herstellen of om de honger te verdrijven. Kolanoten vormden een belangrijk onderdeel van de traditionele spirituele culturele praktijken en religie in West-Afrika, vooral in Nigeria. Kolanoten werden gebruikt als een religieus voorwerp dat geofferd werd tijdens het gebed, voorouderverering en belangrijke gebeurtenissen in het leven, zoals de naamgeefceremonies, trouwerijen en begrafenissen. Ze werden ook gebruikt in de traditionele Obi waarzeggerij. Hiervoor waren alleen kolanoten die waren verdeeld in vier lobben geschikt. De kolanoten werden op een speciaal houten plaat gegoten, hetgeen resulteerde in bepaalde patronen die de getrainde waarzegger kon lezen.

Colanootzaaddozen

In sommige delen van Afrika worden kolanoten gegeven aan gasten die het huis betreden, gewoonlijk met wat formele ceremonie. Het aanbieden van kolanoten is een gebaar van vriendschap en gastvrijheid.

De kolanootceremonie is vergelijkbaar met de traditionele Amerikaanse Indiaanse vredespijp of het brood breken in een religieuze context. Elders, voor een bruiloft, wordt door de ouders van de bruidegom een zak colanoten gegeven aan de ouders van de bruid. Kolanoten worden gebruikt in rituelen die uitgevoerd worden door religieuze genezers. Naast het ceremonieel gebruik, gebruiken Afrikanen regelmatig kolanoten, zelfs dagelijks, vanwege de bovenbeschreven medicinale effecten. Kolanoten zijn ook een normaal product op Afrikaanse markten in steden en dorpen. Ze worden vaak verkocht door straatverkopers bij bus en treinstations. Op de bus of trein zal een reiziger met kolanoten vaak een stukje aanbieden aan de anderen in zijn buurt, onafhankelijk of hij ze kent of niet.

Circa 1990, reisde Eddy L. Harris alleen door Afrika, van Tunisie tot Zuid Afrika. Hij beschreef zijn gedachten en indrukken in Native Stranger: A Black American's Journey into the Heart of Africa. Hij beschrijft hierin dat hij op een dag in een truck reisde in Guinea, hij een kolanoot voor de eerste keer probeerde.

Achter in de truck bood iemand hem een klein stukje aan van iets. Het had de vorm van knoflook maar zag er uit als een radijs. Hij sneed het in tweeën en gaf me een stukje, stopte de rest in zijn mond. Ik deed hetzelfde. En oh mijn God! Wat een verschrikkelijke smaak. Het was alsof ik geraakt werd door de bliksem, een smaak van bitterheid. Mijn lichaam trilde van top tot teen. We zaten zo dicht open gepakt in de achterbak van de truck dat de man naast me het geweld van mijn schudden voelde, door de manier waarop hij naar me keek moest hij hebben gedacht dat ik een soort aanval had. Er was geen ruimte om het uit te spugen en ik moest het in mijn mond houden totdat ik het tenslotte geheel had opgekauwd en doorgeslikt. Ik dacht bij mezelf: Ik moet er mee ophouden vreemde dingen in mijn mond te stoppen. Tenminste totdat ik weet wat het is.

“Wat was dat?”vroeg ik.

“Ken je dat niet?”vroeg een verbaasde man die het me gegeven had. Misschien was hij verbaasd omdat ik dingen at waarvan ik niet wist wat het was. “Het is een kolanoot. Het geeft je energie. Het maakt je wakker”

“Dat doet het zeker”, antwoordde ik.

Medische effecten

Kolanoten bevatten 2 tot 3,5% cafeïne, zijn wat bitter van smaak en zitten normaal gesproken in coladrankjes zoals Coca-Cola en Pepsi. Ze hebben hetzelfde effect zoals andere xanthine-bevattende plantenproducten zoals chocolade, thee, koffie, e.d.
Zij hebben stimulerende effecten op het centrale zenuwstelsel.
Menselijke studies geven aan dat kolanoten een positief effect hebben op de hartslag/ ritme en lichte diurethische effecten.
Het zorgt voor grotere alertheid en fysieke energie (onderdrukt vermoeidheid), verhoogt de lustgevoelens, lichamelijke gevoeligheid en onderdrukt hongergevoelens. Tevens verhoogt het de lichaamstemperatuur, de bloeddruk en de ademhalingssnelheid.
Het heeft een stimulerende en antidepressieve werking
Helpt tegen maag- en darmproblemen.
De effecten kunnen tot 6 uur aanhouden.

Veiligheid

Kolanoten bevatten een hoog gehalte aan N-nitroso elementen, welke in grote hoeveelheden giftig zijn. Het zonder onderbreking erop kauwen kan koorts veroorzaken – dit zou kunnen komen door de cafeïne.

Kolanoten worden geconsumeerd door hem open en in stukjes te breken, vervolgens kauwen op de kolastukjes, zoals men op kauwgom kauwt. De meeste mensen vinden de smaak erg bitter, vooral in het begin. Soms wordt een mes gebruikt om het in stukken te snijden. Het stimulerende effect is vergelijkbaar met een sterke kop koffie. Kolanoten worden commercieel geproduceerd in de tropische gebieden van Afrika en Amerika.

Kolanoten zijn het bekendste buiten Afrika als ingrediënt van de coladranken. Er is enig bewijs dat de eerste kola (of cola) drank gemaakt werd door westelijke Afrikanen, die water mengden met gedroogde of gefermenteerde kolanoten. Thuisgemaakte koladrankjes zijn erg zeldzaam in Afrika, maar in de winkels echter zijn coladrankjes erg populair. Naast water zijn de populairste drankjes in heel Afrika flesjes frisdrank en bier.

Commercieel geproduceerde coladrankjes werden ontwikkeld aan het einde van de jaren 1800, toen chemici en onderzoekers kolanoten gingen gebruiken(alsmede ook andere exotische ingrediënten) in verschillende drankjes. De meest beroemde van deze is Coca-Cola, date en echte werelddrank geworden is. Meer recentelijk zijn kolanoten en kolanotenextracten populair geworden in Europa en Noord Amerika als een natuurlijk en alternatief medicijn.

www.Objectief.be zaterdag 15 mei 2004

2.4 Eucalyptus

Eucalyptus komen van oorsprong voor in Australië en aangrenzende gebieden.

Eucalyptus is een divers geslacht van bloeiende bomen (en een paar struiken). Leden van het geslacht domineren de boomflora van Australië. Er zijn meer dan 700 soorten eucalyptus, voornamelijk afkomstig uit Australië. Er zijn slechts enkele soorten die wintervast zijn.
Veel, maar lang niet alle, staan bekend als gom bomen, omdat bij veel soorten overvloedige sap uit een breuk in de bast stroomt. Eucalyptus heeft de aandacht getrokken van de wereldwijde ontwikkelingsonderzoekers en milieuactivisten. Het is een snel groeiende bron van hout, de olie kan worden gebruikt voor het reinigen en fungeert als een natuurlijk insecticide, en het wordt soms gebruikt om water uit moerassen af te voeren en daarmee het risico op malaria te verkleinen. Buiten hun natuurlijke bereiken, wordt de eucalyptus zowel geprezen voor hun gunstige economische gevolgen op arme bevolkingsgroepen en bespot van wege hun grote waterbehoefte, wat leidt tot controverse over hun totale impact.

Geschiedenis
In 1777 kreeg de boom de naam Eucalyptus obliqua door de Franse botanicus L'Héritier. Hij bedacht de generieke naam van de Griekse wortels eu en calyptos, wat betekent "goed"en “bedekt" in een verwijzing naar de deksel (operculum) van de bloemknop die de ontwikkeling van bloemdelen beschermt als de bloem zich ontwikkelt en door de druk van de opkomende meeldraden tijdens de bloei er af valt.

De naam obliqua is afgeleid van het Latijnse Obliquus, wat betekent "schuine", dat is de botanische term die een bladbasis beschrijft waar de twee zijden van het blad van ongelijke lengte zijn en de bladsteel niet op dezelfde plaats zit.

Gebruik

Eucalyptus hebben vele toepassingen wat ze tot economisch belangrijke bomen maakt, en zijn uitgegroeid tot een cash crop in arme gebieden, zoals Timboektoe, Afrika en de Peruaanse Andes, ondanks de bezorgdheid dat de bomen invasief zijn in sommige landen zoals Zuid-Afrika.

Een aantal soorten wordt in andere subtropische en tropische landen aangeplant voor de houtindustrie: het zijn vaak snelle groeiers. Ze kunnen worden afgehakt bij de wortel en beginnen weer te groeien. Het hout wordt onder andere gebruikt voor de vervaardiging van papier, ornamenten, hout, houtpulp, palen en brandhout, houtskool tot cellulose extractie en als biobrandstof. De snelle groei maakt dat Eucalyptus geschikt is voor het aanleggen van windsingels en voor het verminderen van erosie. Eucalyptus is geschikt voor tissuepapier omdat het korte en slanke vezels heeft, een groot aantal vezels per gram en lage grofheid bijdraagt aan zachtheid.

Het hout dat de boom levert is gewoonlijk lichtroze tot rozebruin van kleur, vaak met een opvallende lichtgrijze tekening. Door de mooie roze kleur en het feit dat het relatief makkelijk te verwerken is ligt het gebruik in de meubelfabricage voor de hand. Omdat het hout niet uitzonderlijk sterk en houdbaar is, wordt het maar beperkt in de bouw gebruikt. Een enkele keer wordt het toegepast in de houtskeletbouw.

Eucalyptus onttrekken een enorme hoeveelheid water aan de bodem. Ze worden geplant op plaatsen om de grondwaterstand te verlagen, waardoor moerassen opdrogen en voor de ontzilting. Met deze techniek is geprobeerd de malariamug te bestrijden in Algerije, Libanon, Sicilië, elders in Europa en Californië. Het water wordt opgenomen uit de moerassen die een habitat voor muggenlarven zijn, maar kan ook ecologisch productieve gebieden vernietigen. Deze ontwatering is beperkt tot het grondoppervlak alleen, omdat de eucalyptus wortels een lengte hebben tot 2,5 m. dus regen of irrigatie kan de bodem weer nat maken.

De boom wordt ook aangeplant ter bestrijding van erosie.

Uit Eucalyptus-soorten wordt ook een aromatische olie gewonnen. De olie wordt uit de bladeren gehaald en kan worden gebruikt voor inhalatie bij verkoudheid om de luchtwegen vrij te maken, het reinigen, ontgeuren, en in zeer kleine hoeveelheden in voedingssupplementen, vooral snoep, hoestbonbons, tandpasta en decongestiva gebruikt worden. Het heeft ook insectenwerende eigenschappen, en is een ingrediënt in sommige muggenwerende middelen. De olie is giftig bij gebruik in grote hoeveelheden.

Eucalyptus hout wordt ook vaak gebruikt om digeridoos, een traditionele Australische Aboriginal blaasinstrument te maken. De stam van de boom is uitgehold door termieten, en vervolgens gekapt als de boring van de juiste grootte en vorm is.
Alle onderdelen van Eucalyptus kunnen worden gebruikt als kleurstoffen voor vezels (zoals zijde en wol) te maken, simpelweg door de verwerking van de plant een deel water. Kleuren die worden bereikt variëren van geel en oranje via groen, bruin, chocolade en diepe roest rood. Het materiaal dat overblijft na verwerking kan veilig worden gebruikt als mulch.

Luisteren

Fonetisch lezen

Woordenboek - Gedetailleerd woordenboek weergeven

De eucalyptusolie uit de bladeren wordt gebruikt als geneesmiddel.

De bloemen zijn rijk aan nectar en dit maakt het een goede bijenplant en produceert een hoogwaardige honing. Bladeren en schors produceren de zgn. manna die eetbaar is, het smaakt aangenaam zoet en werkt mild laxerend.

Door insecten toegebrachte beten aan het hout en de bladeren resulteren in de afscheiding van een kleverige substantie dat uiteindelijk indroogt tot onregelmatig gevormde, witte korrels. Deze zijn eetbaar, want bestaan voornamelijk uit suikers (hoofdzakelijk raffinose). Deze “manna” is van groot belang in de voedselvoorziening van energiebehoeftige dieren zoals boombewonende klimbuideldieren waaronder de suikereekhoorn (Petaurus Breviceps) en grote suikereekhoorn (Petaurus australis) en voor vogels als de Tasmaanse diamantvogel (Pardalotus quadragintus).

Sawfly larve voeden zich met eucalyptus blad

Het blad is de favoriete voedselbron van de koala(Phascolarctos cinereus) en sommige buidelratten. Verschillende buideldier planteneters, met name koala's, zijn er relatief tolerant voor de giftige olien. De oliën maken dat koala's en andere buideldieren voedsel keuzes kunnen maken gebaseerd op de geur van de bladeren.
Eucalyptus bloemen produceren een grote overvloed aan nectar, en verstrekken voedsel aan veel bestuivers waaronder insecten, vogels, vleermuizen en buidelratten. Hoewel Eucalyptus bomen schijnbaar goed verdedigd zijn tegen planteneters door de olie, hebben ze schadelijke insecten. Dit zijn de Eucalyptus Longhorn Borer Phoracantha semipunctata en de bladluis-achtige Bladvlooien bekend als "bell lerps", die beide een plaag zijn geworden in de hele wereld waar eucalyptus worden geteeld.

Gevaar

Vooral bij temperaturen van meer dan 30 °C is deze olie erg brandbaar en vaak de oorzaak van hevige bosbranden.

Enkele soorten

1. Blauwe gomboom (Eucalyptus globulus)

De blauwe gomboom is een hoge, snelgroeiende, groenblijvende boom, die stamt uit Zuid-Australië. De hoogte kan 40 m bedragen.

De bloemen zijn witachtig en hebben een doorsnede van circa 4 cm. Ze zijn alleenstaand. De bloemknop heeft een dekseltje (operculum). Als de knop opengaat, gaat dat dekseltje eraf en komen er veel meeldraden tevoorschijn. Deze staan rondom de stijl.

Dekseltjes van de bloemknoppen

Na de bloei ontwikkelen zich de 1-1,5 x 1,5-3 cm grote doosvruchten. Ze zijn zwartachtig van kleur en openen met een dekseltje dat grijsblauw van kleur is.

2. Suikereucalyptus (Eucalyptus viminalis)

Kenmerken

De volwassen suikereucalyptus is een gewoonlijk tot 30 m hoge en 15 m brede, rechtopgaande, ranke boom met bovenaan een gladde schors die in lange repen loslaat. Oudere schors is grijs of donkergrijs maar waar de schors zich heeft verjongd varieert deze van kleur van geel en wit naar grijs. De onderstam neigt ertoe de oude schors niet af te stoten, waardoor deze een veel ruwer en donkerder uiterlijk vertoont. De boom is groenblijvend, dus de boom behoudt zijn blad in de zuidelijke winter. In de zomermaanden januari tot april bloeit de boom met kleine, witte, tweeslachtige bloeiwijzen, gevolgd door harde, veelkantige, vrijwel bolronde vruchtdozen.

De boom verdraagt derhalve lichte vorst. De soort geeft de voorkeur aan koele, vochtige biotopen met over het algemeen een rijke grond en tot 1400 m hoogte.

Lengte en groeiomgeving

Een volwassen Eucalyptus kan de vorm aannemen van een lage struik of een zeer grote boom.

Bladeren

Bovenkant formulier

Bijna alle Eucalyptussen zijn wintergroen, maar sommige tropische soorten verliezen hun bladeren aan het eind van het droge seizoen. De Eucalyptus bladeren zijn bedekt met olie klieren. De geproduceerde overvloedige oliën zijn een belangrijk kenmerk van de Eucalyptus. Hoewel volwassen Eucalyptus bomen meestal torenhoge zijn en volledig bebladerd, is hun schaduw kenmerkend fragmentarisch, omdat de bladeren meestal naar beneden hangen.

Luisteren

Fonetisch lezen

Woordenboek - Gedetailleerd woordenboek weergeven

Blad en bloemknop cluster van Eucalyptus angophoroides

Eucalyptus tetragona, bladeren en takkenLuisteren

Fonetisch lezen

Woordenboek - Gedetailleerd woordenboek weergeven

Eucalyptus leucoxylon var. ‘Rosea’, bloemen en toppen met operculum aanwezig

Eucalyptus melliodora, bloemen en fruitcapsules

Bloemen

Bloemknoppen en deksel van de

E. erythrocorys

De meest herkenbare kenmerken van de Eucalyptus soorten zijn de kenmerkende bloemen en fruit (capsules of "gumnuts"). Bloemen hebben talrijke pluizige meeldraden die wit, crème, geel, roze of rood kunnen worden; in de knop, zijn de meeldraden ingesloten in een dop bekend als een operculum dat is samengesteld uit de kelkbladen of bloemblaadjes of beide. De bloemen hebben dus geen kroonbladeren, maar in plaats daarvan om zichzelf te verfraaien vele opzichtige meeldraden. Als de meeldraden uitbreiden, wordt het operculum geopend, waarbij het deksel er af gaat, dit is een van de kenmerken van deze soort. De naam Eucalyptus, van de Griekse woorden eu-, goed, en kaluptos, bedekken, wat betekent "goed bedekt", beschrijft het operculum. De houtige vruchten of capsules zijn grofweg kegelvormig en voorzien van kleppen op het einde die open om de zaden vrij te laten. De meeste soorten bloeien niet voordat volwassen bladeren beginnen te verschijnen; Eucalyptus cinerea en Eucalyptus perriniana zijn opvallende uitzonderingen.

De donkere, gegroefde “ijzeren-schors” of Eucalyptus sideroxylon

detail van de schors van de Eucalyptus angophoroides, Apple Box

Schors

Het uiterlijk van Eucalyptus schors varieert met de leeftijd van de plant, de soort schors, de lengte van de bast vezels, de mate van de groeven, de dikte, de hardheid en de kleur. Alle volwassen eucalyptussen maken een jaarlijkse nieuwe laag schors, die bijdraagt aan de toenemende diameter van de stam. Bij sommige soorten, sterft de buitenste laag en wordt jaarlijks bladverliezende, hetzij in lange stroken (zoals in Eucalyptus sheathiana) of in variabele vlokken (E. diversicolor, E. cosmophylla of E. cladocalyx). Dit zijn de gom of gladde bast soorten. De gom bast kan dof, glanzende of gesatineerde worden (zoals in E. ornata) of mat (E. cosmophylla). In vele soorten, blijft de dode bast behouden. De buitenste laag fragmenten geleidelijk door verwering en beschermd zonder de in wezen ruwe bast te veranderen de stammen of stelen - bijvoorbeeld E. marginata, E. jacksonii, E. obliqua en E. porosa.

De buitengewoon gekleurde bast van de Eucalyptus deglupta uit Azië.

De box bast van Eucalyptus quadrangulata, or Witte Box

Bast Karakteristieken

Stringybark - bestaat uit lange vezels en kan worden getrokken in lange stukken. Het is meestal dik met een sponsachtige structuur.
Ironbark - is hard, ruw en diep gegroefd. Het is geïmpregneerd met gedroogde Kino (een sap afgescheiden door de boom), die een donker rode of zelfs zwarte kleur geeft.
Mozaïek - schors is opgedeeld in vele afzonderlijke vlokken. Ze zijn kurkachtig en kan afbreken.
Box - heeft korte vezels. Sommige laten ook een mozaiekwerk zien.
Lint – hierbij komt de bast eraf in lange dunne slieten, maar nog steeds losjes vastgemaakt op sommige plaatsen. Ze kunnen lange linten, stevige stroken of gedraaide krullen vormen.

Eucalyptus regnans boven de 80 m hoog

Lang hout
Verschillende eucalyptussoorten behoren tot de hoogste bomen ter wereld. Eucalyptus regnans, de Australische Mountain Ash, is de hoogste van alle bloeiende planten, de hoogste gemeten exemplaar is 99,6 m hoog. Alleen Coast Redwood is langer en Kust Douglas-spar is ongeveer hetzelfde, het zijn coniferen.

Brand

Scheuten schieten flink uit knoppen onder de door bosbrand beschadigde bast op de stam.
Op warme dagen verdampt Eucalyptus olie en stijgt op boven de bush en geeft een karakteristieke verre blauwe waas. Eucalyptus olie is licht ontvlambaar (bomen staan er om bekend te exploderen) en bosbranden kunnen zich gemakkelijk verplaatsen door de olie-rijke lucht van de boomkruinen. De dode schors en afgevallen takken zijn ook brandbaar. Eucalypts zijn goed aangepast voor de periodieke branden via lignotubers en knoppen onder de schors.

Aanplant en ecologische problemen
Eucalyptus is voor het eerst geïntroduceerd vanuit Australië in de rest van de wereld door Sir Joseph Banks, botanicus, in 1770. Het werd vervolgens geïntroduceerd in vele delen van de wereld. Verschillende soorten zijn invasief geworden en veroorzaken grote problemen voor de lokale ecosystemen, voornamelijk te wijten aan de afwezigheid van houtwallen en rotaties management.
Vanwege vergelijkbare gunstige klimatologische omstandigheden, hebben Eucalyptus plantages vaak eiken bossen vervangen, bijvoorbeeld in Californië en Portugal. Door de resulterende monoculturen is de bezorgdheid geuit over het verlies van de biologische diversiteit, door het verlies van eikels die zoogdieren en vogels voeden, het ontbreken van holtes die in eiken bomen zorgen voor beschutting en broedplaatsen voor vogels en kleine zoogdieren en voor de bijenvolken, evenals het ontbreken van neergehaalde bomen in beheerde plantages.
Voor seizoensinvloeden droge klimaten eiken, zijn vaak ook vuur-resistent, met name in open graslanden, omdat een grasbrand onvoldoende is om de verspreide bomen te laten ontbranden. In tegenstelling staat een eucalyptusbos dat de neiging heeft te branden vanwege de vluchtige en zeer brandbare olie, verkregen uit de bladeren, evenals de productie van grote hoeveelheden zwerfafval, die als grote hoeveelheden droge, brandstof fungeren. Bijgevolg kan dichte eucalyptus aanplant worden onderworpen aan katastrofische vuurzeeën.

Brazilië. Eucalyptus is ingevoerd naar Brazilië in 1910, voor hout substitutie en de houtskool-industrie. Het deed heter goed in de lokale omgeving, en vandaag zijn er rond de 5 miljoen hectare geplant. Het hout is zeer gewaardeerd door de kool-en pulp-en papierindustrie. De grote groeisnelheid maakt een grotere houtproductie en levert hout voor diverse andere activiteiten, en helpt om de oerbossen te behoeden voor houtkap. Als deze goed worden beheerd zijn de plantages duurzaam en de bodem kan eindeloos herbeplanting houden. Eucalyptus plantages worden ook gebruikt als windbreker. Brazilië plantages hebben het wereld-record groeicijfers, meestal meer dan 40 kubieke meter per hectare per jaar, en commerciële oogsten gebeurt na 5 jaar. Het kan tot 100 kubieke meter per hectare per jaar leveren. Brazilië is uitgegroeid tot de grootste exporteur en de producent van Eucalyptus rondhout en pulp, en heeft een belangrijke rol gespeeld bij de ontwikkeling van de Australische markt via van onderzoek op dit terrein. De lokale ijzer-producenten in Brazilië zijn sterk afhankelijk van duurzaam geteelde Eucalyptus voor houtskool.
De bosproducten industrie is goed voor 3% van alle wereldwijde handel. Zuid-Amerika zal naar verwachting 55% van Eucalyptus produceren van de wereldproductie in 2010.

Afrika
Ethiopië. Eucalyptus is ingevoerd in Ethiopië in 1894 of 1895, als beplanting rondom de hoofdstad van Addis Abeba als gevolg van de massale ontbossing rond de stad voor brandhout. "Het grote voordeel van de eucalyptus was dat ze snel groeiende, weinig aandacht vereist en als ze gekapt wordt schiet ze weer uit. Het kan om de tien jaar worden geoogst.

Madagascar. Veel van de oorspronkelijke inheemse bossen van Madagaskar zijn vervangen door Eucalyptus, daardoor een bedreiging vormend voor de biodiversiteit door het isoleren van de resterende natuurgebieden zoals Andasibe-Mantadia National Park.
Zuid-Afrika. Tal van Eucalyptus soorten zijn geïntroduceerd in Zuid-Afrika, vooral voor hout en brandhout, maar ook voor decoratieve doeleinden. Ze zijn populair bij bijenhouders voor de honing die zij leveren. Echter, in Zuid-Afrika worden ze beschouwd als bedreigend, door hun water-zuigend vermogen bedreigen ze de watervoorziening. Ze maken ook een chemische stof in de omringende bodem die inheemse concurrenten doodt.
Eucalyptus zaailingen zijn meestal niet in staat om te concurreren met de inheemse grassen, maar na een brand als de grasmat is verwijderd, kan een zaadbed worden gecreëerd.

Europa
In Portugal, de Azoren en Galicië zijn talrijke eikenbossen vervangen door eucalyptus, die worden gekweekt voor houtpulp, met ernstige gevolgen voor de flora en fauna.
In Italië kwam de eucalyptus pas aan het begin van de 19e eeuw en grootschalige plantages waren gestart aan het begin van de 20e eeuw met het doel opdrogen van drassige grond om malaria te verslaan. Hun snelle groei in het Italiaanse klimaat en uitstekende functie als windscherm maakte dat ze een bekend gezicht zijn in het midden en zuiden van het land, met inbegrip van de eilanden Sardinië en Sicilië. Ze zijn ook gewaardeerd om de karakteristieke geur en de honing die wordt geproduceerd uit hen.

3. Andere voedingsmiddelen

3.1 Pinda, aardnoot, apennootje (Arachis hypogaea)

De pinda, ook wel aardnoot, grondnoot, olienoot of apennoot genoemd, is ondanks de naam geen noot in botanische zin, maar de vrucht van een tot de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae oftewel Fabaceae) behorende plant. Ze zijn, net als de meeste andere noten, geen echte noten. Ze groeien dan ook niet aan een boom, maar onder de grond. Het zijn eigenlijk, net als erwten en bonen, peulvruchten. Als de plant ontkiemt en bloeit, groeit hij eerst net als alle andere planten. Na de bevruchting gaat de stengel ombuigen en de grond ingroeien. Dan worden de pinda’s gevormd, vaak helemaal onder de grond. Onder de grond rijpt de vrucht en gaat vervolgens, onder natuurlijke omstandigheden, over tot ontkieming.

In september en oktober worden de pindaplanten geoogst, waarna ze met de pinda’s omhoog gelegd worden om te drogen. Uitgegraven pinda’s bevatten 25-50% vocht en moeten indrogen tot 10% of minder voordat ze opgeslagen kunnen worden.

Ongebrande (rauwe) pinda’s kunnen gepeld en gegeten worden. Voor menselijke consumptie is het echter gebruikelijk de pinda’s eerst te branden. In de winter kunnen ze ongepeld gebruikt worden om aan een snoer te rijgen voor de vogels.

De pindaplant is een eenjarige plant die afkomstig is uit Zuid-Amerika en door de Spanjaarden in de 16e eeuw in tropische en subtropische gebieden over de gehele wereld werd verspreid.

Consumptie

De pinda's voor consumptie worden gepeld en kort geblancheerd zodat het vliesje loslaat. Hierna worden ze gebrand of vermalen tot pindakaas. Ook pindasaus wordt van pinda's gemaakt. Pinda's worden zowel in zoete als in hartige gerechten gebruikt, of los gegeten, vaak gesuikerd of bestrooid met zout. Ook worden ze veel verwerkt in koekjes, borrelnootjes en andere snacks.

Jonge pindaplant in de Botanische Tuin TU Delft

De belangrijkste brandstof in een pinda is vet. Pinda's zijn veel vetter dan de zaden van andere peulvruchten.

Pinda-allergie

Naar schatting 0,6-0,7% van alle mensen heeft een allergie voor pinda's. Deze allergie kan zeer ernstig zijn, enkelen reageren zelfs al zeer heftig op de geur van pinda's.

De beruchtste allergenen die de pinda bevat zijn drie suikereiwitmoleculen die 'Ara h 1', 'Ara h 2' en 'Ara h 3' worden genoemd. Vooral het eiwitgedeelte van deze moleculen zorgt voor de allergische reactie. Een aantal van de suikergroepen echter zorgt er voor dat veel patiënten met pinda-allergie ook positieve allergietesten vertonen voor andere peulvruchten. Dit wordt 'kruisreactiviteit' genoemd. Dit fenomeen is niet zelden de oorzaak van onnodig zware vermijddiëten. Slechts zelden heeft een patiënt met pinda-allergie namelijk ook echt een bijkomende allergie voor andere peulvruchten zoals sojabonen, bonen of erwten.

Kruisreactiviteit maakt tevens dat veel patiënten met graspollenallergie (hooikoorts) een positieve allergietest vertonen voor pinda, zonder dat het eten van pinda bij hen daadwerkelijk klachten veroorzaakt. Een positieve pinda-allergietest betekent dus niet altijd dat er daadwerkelijk sprake is van een pinda-allergie.

Bij een allergie voor pinda (en/of soja) is het belangrijk dat er ook gekeken wordt naar een allergie voor lupine (Lupinus). Lupine is net zoals de pinda lid van de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae). Vaak hebben mensen met een lupineallergie ook antistoffen tegen pinda's in hun bloed. Een lupinereactie kan ook op zich voorkomen, zonder pinda-allergie, maar uitsluiting is zeer belangrijk daar de voedselindustrie sinds de jaren negentig steeds vaker lupinemeel verwerkt in voedingsmiddelen zoals pasta's, koekjes, pannenkoekenmeel en snacks. Lupinemeel wordt gezien als een goede vervanger van genetisch gemodificeerd soja. Onnodig lupine vermijden zou dan een zeer grote beperking op het voedselaanbod betekenen. Vanaf december 2008 zijn de fabrikanten het verplicht te melden als er lupine in hun product aanwezig is.

Voedingswaarde en gebruik

Aardnoten bevatten naast 45-50% vet ook 25% eiwit en circa 14% koolhydraten. Behalve voor rechtstreekse menselijke consumptie en als pindakaas en pindasaus, wordt de pinda ook veel gebruikt om pindaolie (ook wel bekend onder de naam arachideolie).

Verwerking pinda’s

Van pinda’s wordt arachideolie en pindakaas gemaakt.

Pinda’s zijn overal goed verkrijgbaar. Je kunt ze zowel voor hartige als in zoete gerechten gebruiken. Voor zoete gerechten heb je natuurlijk de ongezouten versie nodig.

100 g pinda’s bevatten calcium, fosfor, veel kalium, 0,3 mg vitamine B1, 0,06 mg B2, 16 mg B3 en 350 microgram vitamine B6. Pinda’s leveren ongeveer 2500 kilojoule aan energie op. Het vliesje van deze vrucht bevat leucoantho-cyanidol, wat vroeger vitamine P genoemd werd. Ze bevatten ook anafylatoxines, (Ara H1 en Ara H2) die bij sommige mensen heftige allergische reacties veroorzaken.

3.2 Gierst

Gierst is een groep van graangewassen met kleine korrels, die tot de grassenfamilie behoren. Meestal wordt echter met gierst de soort Panicum miliaceum bedoeld. De korrelopbrengst per ha is ongeveer 700 kg.

Verschillende gierstsoorten werden al in het vroege neolithicum in China verbouwd; er zijn sporen gevonden van gierstteelt uit 8300-6700 v.Chr. In die tijd kwam gierstteelt vaker voor dan rijst. Gierst werd vroeger ook in Europa als voedsel gebruikt. In vele gebieden van Afrika en Azië zijn de verschillende gierstsoorten het belangrijkste voedingsmiddel. Pluimgierst behoort tot de vroegste in Nederland aangetroffen cultuurgewassen; op de raatakkers (ook wel bekend als 'celtic fields') werd deze gierstsoort al vóór het begin van de jaartelling verbouwd.

De korrels zijn glutenvrij en bestaan bij de meeste gierstsoorten voor 60 tot 80 % uit koolhydraten, 6 tot 20 % eiwit met belangrijke aminozuren en 1 tot 6 % vet.

Verteerbaarheid

Gierst en sorghum bevatten meer onverteerbare stoffen (phytinezuur, oxaalzuur, kiezelzuur) dan andere graansoorten die gebruikt worden voor volkorenbrood. Omdat ongepelde gierst bitter smaakt is het beter deze graansoort niet in volkoren te verwerken.

Gebruik

De gepelde gierstkorrel kan net zoals rijst gegeten worden. Parelgierst wordt het meeste gegeten als couscous. Gierst wordt ook verwerkt tot meel, griesmeel, vlokken en popcorn. Ook wordt het, evenals vogelzaad, gebruikt als vulling voor jongleerballetjes.

Van gierst wordt naast de zaden ook de stengel voor het winnen van vezel gebruikt.

Belangrijkste soorten

Pluimgierst

Parelgierst

Vingergierst

Trosgierst

Sorghum en teff zijn granen met kleine korrels, die door sommigen tot de giersten worden gerekend en door anderen niet.

Kafferkoren, sorghum bicolor

Kafferkoren (Sorghum bicolor) wordt ook durra, kafir genoemd. De soort behoort tot het geslacht Sorgo (Sorghum), in de grassenfamilie (Poaceae). Het graan wordt ook wel als Sorghum verhandeld (de Engelse handelsnaam). De naam kafferkoren is afgeleid van kaffer, een scheldnaam voor een lid van de Bantoevolken in Zuid-Afrika.

Kafferkoren werd in Ethiopië in ongeveer 3000 v.Chr. gedomesticeerd en heeft zich van daaruit verspreid over heel Afrika. Ongeveer 2000 v.Chr. wordt kafferkoren ook verbouwd in Centraal-India. In Egypte werd ze als cultuurplant belangrijk vanaf de vroeg-islamitische tijd. Afrikaanse slaven brachten aan het begin van de 17e eeuw kafferkoren naar de Verenigde Staten, waar nu het grootste gedeelte van de wereldproductie plaatsvindt om maïs te vervangen als veevoer.

Gebruik

De plant is droogte-tolerant en is vooral belangrijk voor semi-aride (droge) gebieden. Het zaad wordt gebruikt als voedsel, veevoer en de productie van alcoholische dranken (Kafirbier). Het is een belangrijk voedselgewas in Afrika, Centraal-Amerika en Zuid-Azië en staat op de vijfde plaats van de verbouwde granen.

Botanische beschrijving

Kafferkoren is een eenjarig gewas dat afhankelijk van het ras 0,6-5 m lang kan worden. De stengel kan van vijf tot meer dan dertig mm dik worden. De bladeren lijken op die van maïs maar zijn korter en breder. De bladeren zijn glad en met een waslaag bedekt. De pluim is gewoonlijk compact bij de graansorghums en meer open bij de voedertypen. Aan een pluim kunnen tot 6000 aartjes zitten. Bij sommige typen worden de kafjes bij het dorsen verwijderd, maar bij andere moeten de korrels zoals bij haver gepeld worden. Ook is er verschil in uitstoelling (vorming van zijscheuten) tussen de verschillende typen. De zaden kunnen wit, geel, rood of bruin van kleur zijn. In 1 gram graansorghum zitten 25 tot 62 zaden en bij grassorghum 120 tot 159. De zaden zijn vrij rijk aan vitamine B.

Andere planten in het geslacht Sorghum

Voor zover Sorghum-soorten commercieel gebruikt worden zijn ze in te delen in vier groepen:

graansorghums (waaronder kafferkoren) worden gebruikt als een soort rijst of gemalen tot meel.
grassorghums voor beweiding en hooiwinning
zoete sorghums ("Guinea corn") voor de productie van siropen en suiker. Zoete sorghum kan tot 10% suiker bevatten.
bezemsorghums voor de productie van bezems en borstels.

Graansorghum brengt 200-6000 kg/ha op. Grassorghum kan 40-70 ton verse massa per ha opbrengen.

Voedingswaarde

De voedingswaarde van 100 gram sorghumzaden met 10% vocht is:

Energetische waarde	1432 kJ	Vitamine B1	0,33 mg
Koolhydraten	72,7 gram	Vitamine B2	0,18 mg
Eiwit	10 gram	Nicotinezuur	3,90 mg
Vet	3,7 gram	Calcium	22 mg
		IJzer	3,8 mg

Trosgierst verbouwen in de moestuin

Trosgierst kan gezaaid worden vanaf mei in de volle grond. Deze eenjarige plant is een snelle groeier en groeit ook sneller dan het onkruid. De hele cyclus, van zaadje tot rijpe trosgierst duurt 60 tot 75 dagen, dus trosgierst kan nog gezaaid worden als het voor andere moestuinplanten al te laat is. Elke grondsoort laat trosgierst toe, maar rijke gronden hebben geen voordeel boven arme of zandige gronden. In principe zijn geen bestrijdingsmiddelen of kunstmest nodig, trosgierst groeit niet sneller in bemeste grond. Wanneer de trossen rijp zijn (eind augustus) worden ze door de vogels geplunderd dus een net over de trosgierst is wel nodig. Span tussen de rijen trosgierst een touwtje, dit voorkomt dat trosgierst gaat legeren, of wel omvallen bij een zware regenbui. Gierst wordt in rijen met een tussenafstand van15 cmgezaaid. Zaai ondiep,1 cmis genoeg. Span een touwtje op40 cmhoogte tegen het legeren en hang een net op boven de trosgierst tegen vogels wanneer de trossen verschijnen.

Trosgierst drogen

Dat gebeurt door ze aan hun steeltjes aan een touwtje te hangen, niet in de volle zon en ook niet teveel bij elkaar. Er is dan kans op schimmelvorming. Bewaar het op een koele, droge, donkere plaats.

Trosgierst soorten

De chinese trosgierst is de gele trostgierst uit de winkel. De franse roodbruine trosgierst wordt het meest gewaardeerd door vogelliefhebbers. De rode trosgierst is het beste aangepast aan ons klimaat.

Trosgierst verbouwen op het balkon

Trosgierst kan ook makkelijk in potten worden gekweekt op balkons. Die dan wel topzwaar worden na verloop van tijd .

Het voorkiemen wordt binnenshuis gedaan, vooral om te voorkomen dat zaadetende vogels toeslaan.
Een pot met gierst hoeft geen water te krijgen, trosgierst is goed bestand tegen droogte.

Vogelzaden en Gierst

Alle vogelzaden uit gierst gewonnen hebben ongeveer dezelfde samenstelling: Gierst bevat 60% koolhydraten , 11% eiwit en 3% vet.

Millet

Millet is een vorm van gierst afkomstig van de Panicum milaceum Het is er in de kleuren rood en wit, maar dit heeft geen betekenis voor de samenstelling. Bij het oogsten vallen de zaden van de stengel.

Parelgierst

pearl millet, bulrush or cattail millet,candle millet, penicillaria Parelgierst of negergierst is afkomstig van de Pennisetum spitacum, en wordt in zadenmengsels gebruikt, als losse zaden dus. Maar het meeste wordt gebruikt als voedsel voor mensen (cous-cous), en groeit vooral in India en de tropen. Parelgierst is uitstekend bestand tegen hitte en droogte.