Ouagadougou
Burkina Faso's hoofdstad (ongeveer 16 mijloen inwoners 2012) ligt in het midden van het land, op het kruispunt van verschillende handelsroutes uit de oudheid. De stad werd gesticht op een kruispunt van handelsroutes, die de noordelijke rijken van Tombouctou en de Arabische kalifaten verbond met de West-Afrikaanse kusten. Ouagadougou is een aangename, typisch West-Afrikaanse stad met een ontspannen atmosfeer die goed te voet te verkennen is. U vind hier brede, schaduwrijke boulevards. De drukke centrale markt is een aanrader. Verder valt op dat de straten er vol zijn met brommertjes. De stad is, in tegenstelling tot de kale omgeving, parkachtig met veel bomen en brede boulevards. De vriendelijke bevolking, hier staat de stad om bekend, is open en mag graag op straat een praatje maken of een potje dammen met een kop koffie erbij. Omdat de stad niet overwegend moslim is zijn er voldoende nachtclubs te vinden. Net als de slaap- en eetgelegenheden zijn deze te vinden in de buurt van Nelson Mandela Avenue in het noorden van de stad. Een andere ontmoetingsplaats is de markt, La Grande Marché.

Hoofdstadbewoners en boeren uit de omgeving komen hier om vers voedsel en andere handelswaar te kopen en verkopen. Het markten is een sociaal gebeuren, waar nieuwtjes worden uitgewisseld en de actuele stand van zaken in sport en politiek wordt bediscussieerd.

Het oude centrum van Ouagadougou wordt/ is grotendeels gesloopt, en in de plaats daarvan komen grote betonnen kolossen, waarvan grotendeels onbekend is wie daar nu in moeten gaan wonen/werken. Deze sloop/bouwwoede loopt synchroon met een enorm project dat Ouaga 2000 heet.

In de nabijheid van dit gebouw worden villawijken opgetrokken en weer verder er vandaan liggen de "nieuwbouwwijken" (met onverharde straten) waar o.a. de voormalige bewoners uit het centrum van Ouagadougou zijn gaan wonen.

Het nationale museum, Musée National

Het nationale museum van Ouagadougou is ook een belangrijke toeristische plek. Het ligt aan  de Avenue d'Oubritenga. Het is opgericht in 1962 en is een combinatie van verschillende traditionele dorpen, culturen en stammen in Burkina Faso. Het museum is nog in opbouw. Er zijn prachtige houten beelden en maskers. De museum bibliotheek is beschikbaar en heilige voorwerpen die de cultuur van het land en hun bewoners onthullen. Hier zijn traditionele maskers en houtsnijwerken te bewonderen. Bij het museum, in dezelfde straat is er de eerste Afrikaanse Muziek Museum.

REPORTAGE: Stadswoestijn Ouaga

In Ouagadougou, de hoofdstad van Burkina Faso, zijn vijf volksbuurtjes tegen de vlakte gegaan. Vanwege geldgebrek is het bouwterrein na acht jaar nog steeds een kale vlakte. Dat gebied heeft de naam ZACA: Zone d'Activités Commerciales et Administratives. Deze 200 hectare land wordt geafficheerd als ‘het grootste onroerend goed project van Burkina Faso’. Borden langs de rand laten fraai getekende impressies zien van flonkerende skylines en weelderige straten en pleinen.

Ga erheen en je vindt een immense kale vlakte waar nog een paar gebouwen (vooral hotelletjes) verloren in de leegte staan. En probeer je dan voor te stellen hoe het enkele jaren geleden was: leven tot ver na middernacht, stalletjes, winkeltjes, straatverkopers, eten, kroegjes, muziek, kookvuurtjes, herrie en hopen mensen. Vijf buurtjes zijn hier tegen de vlakte gegaan. De bewoners hebben geprotesteerd, gedemonstreerd - en hebben verloren. Ze zijn gedeporteerd naar een nieuwe volksbuurt, 10 kilometer buiten de stad. Wie tegenwoordig na acht uur ’s avonds vanaf de kruising bij de grote moskee in hartje Ouaga een geweer afschiet in willekeurige richting, raakt niemand.

Prestigeproject

Twee meningen overheersen. De ene is: het was er altijd een bende, dus het werd tijd dat het eens werd opgeruimd. “Het is maar goed dat het weg is”, “De arme mensen zijn weggejaagd en het grote geld heeft gewonnen.” Wat beide meningen gemeen hebben, is dat de eigenaren ervan niet herkend willen worden. Want het betreft hier een politiek prestigeproject van de hoogste orde. Er is groot geld mee gemoeid. De 200 hectaren van ZACA zijn opgedeeld in verkoopbare stukken grond. De lopende prijs is 155 euro per vierkante meter, inclusief belastingen. Het Burkinese weekblad Bendré rekende in maart 2009 uit dat alleen de verkoop van de stukken grond bestemd voor bedrijven (hotels, luxe bars, conferentiecentra) zo’n 46 miljoen euro zou opleveren. ZACA werd eind 2000 door de centrale overheid in het leven geroepen. Het beschikt over een projectbureau waar niet minder dan acht ministeries in deelnemen, plus de burgemeester van de hoofdstad. De website van het bureau rept van de harmonie tussen de gedeporteerde bevolking en de ruimhartige staat die het allemaal in goede samenspraak met alle betrokkenen afgeregeld heeft. Overigens is het op de forumpagina van het projectbureau angstig stil.

Onvoldoende geld

Wijzen alle tekenen nu in de richting van een project waar de weeë geur van corruptie omheen hangt en waarboven de kruitdamp van gedwongen verhuizing nog steeds niet opgetrokken is? Dat lijkt mee te vallen. Nee, ZACA lijkt eerder op een maar al te typisch overambitieus project waar een forse maar niet echt grote West-Afrikaanse stad zich lelijk aan vertilt. Het project wandelt over de grenzen van zijn budget heen en de werkzaamheden verlopen natuurlijk veel langzamer dan voorzien. Verschillende staatsbedrijven buitelen over elkaar heen in ruzies over wat waar moet komen. Telefoonpalen, elektriciteitsmasten, afwateringsgoten, lantarenpalen, noem maar op.

Ondertussen zijn er, behalve de borden langs de randen van ZACA ook glimpen te zien van het nieuwe Ouaga. Het wordt een verhaal van twee steden. De ene stad is de Avenue Kwame Nkrumah, een lange vierbaansweg met dure hotels, dure appartementen en dure bistrootjes, bedoeld voor de lokale elites, ambassadepersoneel en de hordes expats die het land komen ‘ontwikkelen’. De ene stad is ook Ouaga 2000, pal naast de nieuwe volksbuurt 10 kilometer buiten de stad, met als hart het Plein van de Nationale Helden, waar een ruimteschip middenin is geplant, een futuristisch bouwwerk gefinancierd door de Libyan Arab African Investment Company. Geen verrassing dus dat een hoofdader in Ouaga 2000 genoemd is naar de Grote Leider en oude vriend van president Blaise Compaoré, Muamar Khaddafi. Vlakbij het ruimteschip verrijst het nieuwe presidentiële paleis.

Toevluchtsoord

En die andere stad? Die komt ’s avonds in drommen opdagen om aan het verveelde publiek op de terrassen van de Avenue Kwame Nkrumah schilderijen, sigaretten prepaid-telefoonkaarten en niet zelden zichzelf te verkopen. Maar op de hoek van de Avenue Yennenga en de Avenue Boumedienne kringelt zowaar om twee uur in de ochtend nog altijd rook van een vuurtje. Een klein clubje mannen staat op de grens van de halfdode binnenstad en de grote leegte. Ze doen daar wat ze al jaren gewend zijn: brochettes verkopen, brokjes rundvlees met ui, tomaat en flink veel peper, ingepakt in een stuk stokbrood. Ze denken er niet aan te vertrekken, maar ze zullen nog lang tegen de stadswoestenij moeten aankijken.

Ouagadougou

Place des Nations Unies, centraal oriëntatiepunt, waarop een wereldbol geplaatst is.

Vanaf dit plein lopen Avenue Nelson Mandela en Avenue D’Oubritenga naar het centrum van de stad. Aan Avenue Nelson Mandela ligt het Frans cultureel Centrum en Place de la Révolution. De plaats waar allerhande politieke manifestatie plaatsvinden. Avenue D’Oubritenga eindigt in de Grand Marché, waar van alles te koop is.

Musée National is gelegen aan de Boulevard Charles de Gaulle, aan de oostkant van de stad, waar ook de universiteit gelegen is.

De Grande Mosquée, een moderne moskee, trekt niet zo de aandacht van de  toeristen, die liever gebouwen in de traditionele Soedanese bouwstijl zien.

Souvenirs zijn te koop bij stalletjes aan de Avenue Nelson Mandela en Avenue de la Résistance de 17^e Mai, tegenover het Hotel Indépendance.

Barrage, grote waterreservoirs, waarom heen mensen op kleine perceeltjes groenten verbouwen.

Zaka, een cultureel centrum annex bar/ restaurant waar iedere avond muziekanten optreden die traditionele muziek ten gehore brengen. Het podium van Zaka is een geschenk van de Nederlandse ambassade.

La ceremonie du faux depart

Het vindt elke vrijdagochtend om 7 uur plaats in het paleis van de Mogho Naaba.  Het is een formeel ritueel waarbij verschillende hoogwaardigheidsbekleders een voor een komen, elkaar begroeten en zich opstellen volgens het protocol op verschillende plaatsen.

Deze hoogwaardigheidsbekleders zijn:

Le Baloum Naaba (rentmeester van het paleis)

Le Larlé Naaba (bewaarder van de tradities)

Le Kamsaogo Naaba (hoofd van de eunuchen)

Le Taspsoba Naaba (legerleiding)

Le Quidi Naaba (hoofd van de cavalerie)

Le Gounga Naaba (hoofd infanterie)

Le Soré Naaba (bewaarder van oorlogstrommel)

Ceremoniële paleis van de Mogho-Naba

De invloed van de Mogho-Naba van Ouagadougou, de keizer van de Mossi en de meest krachtige traditionele chief in Burkina Faso is zo groot, dat de regering nog hem zal raadplegen alvorens een belangrijke beslissing te nemen. De deftige huidige Mogho-Naba (de 37e) is typisch voor zijn dynastie, een imposante figuur.

De Mogho-Naba ceremonie (la cérémonie du Nabayius Gou), vindt elke vrijdag plaats in het Mogho-Naba paleis. Het is een erg formeel ritueel dat ongeveer 15 minuten duurt. Belangrijke Mossi arriveren per taxi, auto en bromfiets (mobylettes ), groeten elkaar en zitten op de grond volgens hun rang: in de eerste rij zit de woordvoeder van de Mogho Naaba en zijn  verantwoordelijke ministers en achter hen, andere hoogwaardigheidsbekleders in aflopende volgorde van leeftijd. De Mogho Naba verschijnt, gekleed in het rood, het symbool van oorlog, en vergezeld van zijn gezadelde en uitgebreid versierd paard. Er is een kanonschot, zijn oudste onderworpenen komen naar hem toe en maken een buiging waarop de Mogho Naba zich terugtrekt, terwijl zijn paard afgezadeld wordt en de grenzen van zijn paleis in draf. (and beats the boundaries of his palace at a brisk trot.)

De Mogho-Naba keert weer terug, helemaal gekleed in het wit (een teken van vrede) en zijn bedienden nodigen zijn onderdanen uit voor een drankje in het paleis; millet bier voor de animisten and a Kola noot traktatie voor de Moslims. Het is veel meer dan een excuus voor een drankje 's morgens vroeg, in het paleis, de Mogho-Naba geeft een audiëntie en spreekt zijn oordeel uit over lokale geschillen en kleine misdaden. Het voorgaande ritueel dient ter versterking van de sociale orde van de Mossi.

Wie de ceremonie wil aanschouwen komt het beste vanaf de oostkant. Het is een traditionele ceremonie, niet iets wat in ere gehouden wordt voor de toerist. Foto’s maken gedurende de ceremonie is niet toegestaan.

Het verhaal achter de ceremonie?

Zoals zo vaak in Afrika zijn er verschillende tegensprekende versies. De overheersende verhaalt over hoe de Ouahigouya Mossi Ouagadougou belangrijkste fetisj. Toen de koning klaar gemaakt was voor de oorlog, haalden zijn ministers hem over van af te zien en zich ertoe verbond de fetisj herstellen.

De Mogho Naaba verlaat zijn paleis en gaat naar zijn paard, dat rijk versierd is, dat geleid wordt door een page. Hij doet alsof hij zijn paard wil bestijgen terwijl een reeks klaagzang klinkt van zijn ministers en verschillende groepen die hem adviseren om niet te gaan. Na een periode van aarzelingen, verandert de Mogho Naaba van gedachten en schikt zich naar hun mening. Hij keert terug naar het paleis en komt dat gekleed in het wit, onder het applaus van zijn onderdanen weer naar buiten. Dit is een karikatuur van de start van een drama die de Mossi op een bepaald moment in in hun geschiedenis meemaakten.

De kroonprins Yadéga, gevreesd door de bevolking was op militaire campagne in het noorden toen zijn vader stierf. Zijn broer, de minister Koudoumié, profiteerde van zijn afwezigheid door zichzelf uit te roepen als Mogho Naaba. Woedend te zijn verdreven bereide Yadéga een gevecht voor om de troon in Ouagadougou. Hun moeder raadde hem dit af, de handelingen waren reeds voltrokken en een oorlog tussen broers heeft geen enkele zin. Door nadelen, de amuletten/ fetisj van de Koninklijke macht en het Koninklijke symbool subtiel in te zetten beïnvloedde ze Yadéga. Koundoumbié ontdekte het plot en wilde het vechten tegen Yadéga voortzetten. Hij pakte zijn paard, maar zijn ministers kwamen om hem te smeken niet ten strijden te trekken. Hij luisterde naar hem en gaf zijn plan ten strijde te trekken op.

Een andere versie wil dat de Mogho Naaba hoorde van de vlucht van zijn geliefde vrouw en haar achterna wilde gaan, terwijl de dreiging van een invasie over het koninkrijk hing. Zijn ministers herinnerde hem eraan dat zijn primaire taak was het beschermen van het koninkrijk. Hij bedacht zich en zag af van het ophalen van zijn vrouw. In ieder geval, ‘le ceremony du faut depart’ belicht de heersende wijsheid in een besluit dat genomen wordt door de vorst.

Het Park van Bangr Weogo

Het heilige bos van Ouagadougou, het groene hart van Ouaga is verlaten, geplunderd van zijn natuurlijke rijkdommen, iedereen dumpte er zijn afval, haalde er zijn brandhout en populaire kruiden voor geneeskundige doeleidnen, het terrein geworden van bandieten, is eindelijk gerehabiliteerd.

Stadspark Bangr-Weogo, een bos gelegen in de wijk Nongr-Maassom, was ooit een stadse vuilnisbelt die de laatst jaren belangstelling genereert voor de hoofdstad Ouagadougou. Deze groene long trekt 400 tot 1.600 bezoekers per dag. (waarvan het aantal toeneemt: 300 in 2001 en 101.000 in 2004). Dit heilige bos, dit natuurlijk en cultureel erfgoed wordt bedreigd door verwaarlozing en anti-milieu-acties van een aantal van haar bezoekers.

Oorspronkelijk was dit bos, aan de Nationale weg nr. 2 (naar Fada N'Gourma) een bos van de Mossi keizer. Het eigendom werd vastgelegd in een decreet in 1936 van “AOF” ondertekend door Gouverneur Copet. Het diende als een heilige plaats voor offers. De toeristische uitstraling heeft geleid tot de ontwikkeling van de genoemde ruimte.
Zo wordt dit bosreservaat gelegen in het hart van een grote stad (uniek in West-Afrika) omgetoverd tot een plaats van ontspanning en vermaak voor verschillende bezoekers: picknick, wandelen, fietsen, bezinning van de natuur, dierentuin en de botanische tuin.
Het stedelijke park Bangr-Weogo strekt zich uit over een oppervlakte van 240ha. Het heeft een de botanische tuin die 8 ha beslaat en 900 lokale en 1400 in Burkina voorkomende plantensoorten bevat, een dierentuin, ongeveer 72 ha is speciaal ingericht voor de dieren, met ruim 60 soorten wilde dieren zoals antilopen, krokodillen (heilige dieren, die nooit gedood mogen worden), schildpadden, apen, hagedissen en 225 soorten vogels, het dierenpark (menagerie) grenzend aan de administratie van het park, en ten slotte het museum, die trofeeën van vogels, zoogdieren en in het water levende fauna tentoon stelt.
Naast dit alles is het ook een ideale plek voor een gezondheidskuur. Niet alleen zijn er routes om te fietsen, maar ook een park voor sportactiviteiten (basketbal, volleybal, handbal). Hiernaast is er ook een speeltuin voor de kinderen met de naam "Faso Park."
Stadspark Bangr-Weogo werd al snel een toeristische plaats ook voor Ouagalais (Ouagalezen). Een bos midden in de stad Ouagadougou en dus in de nabijheid van de stadsbewoners, heeft de behoefte om er te toeven doen toe nemen, in het bijzonder onder de jongelui (scholieren en studenten).

Het bos is in de loop der decennia vervallen geraakt tot een stortplaats en meeting place for bandit was then cleaned up, developeontmoetingsplaats voor bandieten en werd vervolgens schoongemaakt, ontwikkeld in de periode from 1995 to 2000 and returned to the Commune of1995-2000 en overgedragen aan de gemeente Ouagadougou on the 5Ouagadougou op de 5te January 2001Januari 2001, door het Ministerie van Milieu, Waterzaken en Bosbouw. Geworteld in de cultuur, is dit bos een plaats van milieueducatie bij uitstek. Ruimte voor ontspanning en recreatie, de uitdaging van het milieu, de strijd tegen de woestijnvorming, vervuiling, gevestigd in de stad Ouagadougou als een levensreddende long. Het verwelkomt studenten, onderzoekers en algemeen publiek.

PARC URBAIN BANGR-WEOGO : SOS voor een heilig bos  Haar doelstellingen:

• Secure the forest of 265 ha located at the centre of the • Behoud van dit erfgoed van 265 ha gelegen in het centrum van de town.stad.

• Conserve the biodiversity. • Behoud van de biodiversiteit.

• Promote environmental education. • Het bevorderen van milieu-educatie.

• Provide the population with leisure and educational • Zorg voor vrije tijds en onderwijsactivities. activiteiten voor de bevolking.

• Introduce the production of flora species and • Kweken van (bedreigde – inheemse) plantensoorten en dereproduction of fauna species. reproductie van (bedreigde –

   inheemse) diersoorten.

• Develop ecotourism and tourism. • Ontwikkelen van ecotoerisme en toerisme.

Mr. Mamadou

Het park heeft ruim 130 werknemers in dienstBovenkant formulier

, die de esthetische waarde van flora en fauna (ecotoerisme) markeren, en dit erfgoed beveiligen en behouden.

Bangr-weogo is een wetenschappelijk laboratorium, een model in de subregio, waar studenten naar training worden gestuurd.

‘Les gardes verts’ (boswachters) zorgen dag en nacht voor de veiligheid en bescherming van mens en dier. Naast centrum voor ontspanning, recreatie en onderzoek is het park bovendien de groene long, waar mensen letterlijk op adem kunnen komen. In het kader van de traditionele geneeskunde, wordt de groene long als belangrijk gezien door veel traditionele genezers. De mogelijkheden van de heilige bossen zijn wat dat betreft ongekend. Het bos belichaamt de traditionele overtuigingen. Elk winterseizoen, wordt de traditionele ceremonie (de Sigri-maogo) gehouden, om aan de voorouders te vragen te bemiddelen bij God voor gezondheid, geluk, vrede en veel regenval. Deze rite, het offer wordt neergelegd op ‘heilige plaatsen’ in het bos bestaat uit kippen en schapen. Ook kunnen mensen er speciale geloften afleggen.

"Ik zag mensen die tijdens deze rituelen kwamen om te bedanken voor hun vervulde wensen, hetzij, voor het moederschap, een getrouwd leven, het bevorderen van sociale of professionele leven”. "De laatste keer waren ongeveer twintig meisjes gekomen om dank te zeggen tijdens de " Sigri-maogo ", kippen offerden voor hun uitgekomen wensen, sommige hadden zelfs baby’s mee gebracht." In de heilige rivier (de Kugri-suingo) van dit bos, leven mystieke wezens zoals de heilige hagedis, heilige python en de Heilige krokodil, die het geheel een gemeenschappelijke, sociale, culturele en wetenschappelijke karakter geven.

Het is in dit perspectief dat veel vaardigheden zijn ingezet om biodiversiteit te behouden. Dit team groenbewakers bestaat uit hoveniers, diergidsen en dierenverzorgers. De administratie van PUB-W wordt bijgestaan ​​door wetenschappelijke en technische onderzoekers, zodat dit park haar rol ten volle kan spelen in de opslag van CO2, als laboratorium voor leerlingen, studenten en onderzoekers en om een ​ruimte te bieden aan ontspanning en recreatie. Studenten gebruiken het park om er te leren over allerhande planten en bomen. Tientallen stagaires, waaronder ook een tiental Europeanen komt hier onderzoek doen of afstuderen in plankunde.

Er zijn inspanningen geleverd door de gemeente Ouagadougou om deze voormalige schuilplaats van alle soorten bandieten, te veranderen in een paradijs.

Verloren gaand Erfgoed

Ondanks dat er veel inspanningen zijn gedaan voor het behoud en de verbetering van dit erfgoed, moet er nog veel worden gedaan voor zijn behoud. De fauna en flora zijn het slachtoffer van talrijke aanvallen en schadelijke praktijken, zoals bosbranden, houtkap, stroperij, enz. Zonder water worden planten- en diersoorten met uitsterven bedreigd. Ook het gebrek aan goed onderhoud. Dit is het geval van de krokodillenvijver die momenteel overwoekert worden door de waterhyacint, schadelijk voor vissen en krokodillen die er in leven. Ook komen bijvoorbeeld giftige afvalzakken en plastic flessen op de grond en in het water terecht, ondanks de aanwezigheid van afvalbakken.

Het volgende voorbeeld illustreert de nalatigheid en onverantwoord gedrag van sommige bezoekers bij de bescherming van het bos. Toen hem werd gevraagd waarom hij zijn vuilnis op de grond liet vallen, antwoordde een bezoeker dat er mensen zijn om dat op te ruimen. Gebrek aan bewustzijn of een eenvoudige onkiesheid van de bezoekers?

Na de overstromingen van 1 september 2009, zijn dieren en planten en perken verwoest door het water. "Het is noodzakelijk om nieuwe benaderingen te ontwikkelen en ons ook te weren tegen potentiële rampen. Maar we moeten leren omgaan met het meest dringende probleem, het gebrek aan water, onderdeel van een vitale groene long. Er zijn projecten gepland om deze "droogte" die het leven van de plant beïnvloedt, op de korte en lange termijn aan te pakken. Maar het zal niet zo zijn dat "het medicijn pas komt na de dood", " de werkelijkheid moet men niet verbergen, het park kampt met een ernstig tekort aan water."

Van de nieuw aangeplante bomen overleeft ongeveer 80%, bij gebrek aan water.

Volgens de Raad, is het noodzakelijk om Bangr-Weogo middel van de ontwikkeling en maken het park een waar wetenschappelijk instrument. "De problemen van milieueducatie, kunnen het beste in het park worden behandeld". "We kunnen veel doen voor dit park en daarom krijgen we de kans om dit te doen en je zult zien dat het zich terugbetaald. "

Na zijn rehabilitatie hebben traditionele leiders, bewakers van de traditie en andere religieuze leiders dit park herontdekt voor hun verloren gegane traditionele ceremonies. Baloum Naba, Chief Toukin, een dorp in de buurt van Ouaga, denkt al die jaren met pijn terug aan de initiatieceremonieen die werden gehouden en offers die werden gebracht en die er voor zorgden dat ongeluk werd afgewend of zorgden voor een goede oogst. «Tijdens de jaren van verval van de bossen, in het bijzonder tussen 1997 en 2007, moesten we onze inwijdingsceremoniën thuis houden, weg van onze favoriete plek, wat het voor ons moeilijk maakte», zei de Naba bitter.

bezorgde, ongemotiveerde agenten en stropers

Het is niet ongewoon om voertuigen, vaak met een behoorlijk snelheid, te zien op de grootste paden van het bos, hetgeen leidt tot grote ergernis bij de bezoekers. De directeur reageerde verbaasd op het klagen van deze bezoekers en de laksheid van werknemers bij het opvolgen van de regels op dit gebied: "Het was duidelijk meegedeeld dat geen enkele gebruiker of instantie in park een gemotoriseerd voertuig mocht besturen, want het is voor de veiligheid van onze dieren en bezoekers, behalve in uitzonderlijke gevallen" antwoordde Moustapha Sarr.

Een ander contrast is opmerkelijk een aantal mensen in het park, 's morgens op pad gaan om, zonder er bij na te denken, trekvogels te schieten, zoals vleermuizen en deze verkopen aan restaurateurs. Veel bezoekers, vooral degenen die ’s morgens er al vroeg zijn als het park net geopend is, zijn hiervan getuige. Over de veiligheid in het park, kunnen we tevreden zijn, maar de omgeving blijft een toevluchtsoord voor allerhande soorten bandieten, vooral ook voor stropers.

De motivatie bij het personeel is nooit een issue geweest. Bovendien moet het stadspark Bangr-weogo, na tien jaar ervaring als pilot, zich bewijzen bij de hoogste autoriteiten, waarbij het park is bedoeld als een ​​centrum voor het verzamelen en training op het gebied van behoud en onderhoud.

Buiten regenwater en ongezuiverd rioolwater is de grootste bedreiging voor dit bos, chroom. Dit zware metaal, zeer giftig voor de mens, bodem en dieren, wordt veroorzaakt door de industrie van Ouaga, gedurende vele jaren en de bodem is tot op heden niet gereinigd.

Met het park gelegen in het hart van de stad, wordt luchtvervuiling geabsorbeerd door bomen, en dit heeft het effect van schone lucht en verminderen de werking van fijnstof, Volgens het Verdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering, ontwikkeld en aangenomen in New York 9 mei 1992, absorbeert en verminderde dit soort stadsbossen dat fijnstof en de effecten van de opwarming van de aarde, en wordt aanbevolen in alle steden van de wereld. Stadspark ambtenaren, wachten op verdere uitbreiding, omdat, zeggen ze, één groene long is onvoldoende om de hele stad Ouagadougou te ondersteunen, in het bijzonder op het gebied van afvang van CO2.